همایش روزصنعت دیروز غریبانه برگزار شد. معمولا روز دهم تیرماه مراسمی به همین مناسبت برگزار می شود اما امسال به دلیل همزمانی این روز با ماه مبارک رمضان، مراسم به نوزدهم تیرماه موکول شد.
به اذعان سخنرانان و شرکت کنندگان این مراسم، درحال حاضر تولید وضعیت خوبی ندارد. ما فعالان بخش خصوصی می دانیم که دولت یازدهم از نظر تعدد مشکلات اقتصادی در سخت‌ترین شرایط سه دهه گذشته قرار دارد. و این را هم می دانیم که آن چه برای این دولت به یادگار مانده، میراثی از مشکلات و معضلات فراوان است.
در حال حاضر این دولت با مجموعه ای از مسائل و مشکلات اقتصادی مواجه است که به زعم اقتصاددانان در کمتر اقتصادی به صورت هم زمان رخ داده است. انتخاب آقای روحانی یک پیام خوب برای اقتصاد ایران داشت و این پیام، اثر مثبتی روی انتظارات گذاشت. این که مردم انتظار بهبود را می کشیدند،به سرمایه ای تبدیل شد که می توانستیم از آن برای دوره گذار استفاده کنیم اما به دلایل زیادی، این گونه نشد. بعدازبرجام شرایط برای چنین موقعیتی بسیارمهیاترهم شد،امانتوانستیم از آن بهره لازم راببریم. اکنون سرمایه اجتماعی دولت به خطر افتاده و سوال این است که چرا دولت یازدهم از شرایط به وجود آمده،به درستی استفاده نکرد؟
دولت یازدهم سه سال زمان صرف کرده و اکنون در آستانه ورود به سال چهارم هستیم. به استناد مشاهده ها، گفت وگو ها و گزارش هایی که در اتاق ایران تهیه کرده ایم و به استناد درد دل های صنعتگران، اخبار نگران کننده‌ای درباره صنایع و وضعیت اقتصادی کشور شنیده می‌شود. حال صنعت ما خوب نیست و حتی برخی صنایع رو به مرگ گذاشته‌اند.
خیلی از بنگاه های ما به دوران پساتحریم امید داشتند. یعنی در روزگار تحریم خودشان را با هر سختی ای که بود از لب پرتگاه جلو کشیدند و حرکت کردند چرا که باورشان این بود تغییر و تحول اساسی پیش می آید. فکر این که برجام قرار بود اقتصاد را شکوفا کند، امروز رفته رفته جای خود را به ناامیدی و سرخوردگی می دهد. به نظرم فضای سیاست کشور باعث سرکوب امید شده است.
در ضیافت افطاری ریاست جمهوری، از آقای رئیس جمهور خواستم همان طور که کاهش تورم را فرماندهی کردند،خروج از رکود را هم فرماندهی کنند. در ابتدای فعالیت دولت، تورم مشکل بزرگی بود که احتمال داشت مشکلات سیاسی و اجتماعی به بار بیاورد. امروز همزمان با برگزاری روز صنعت و معدن، باز همین درخواست را تکرار می کنم. مدیران و سیاست گذاران و نمایندگان و کنش گران سیاسی و اقتصادی بدانند که: رکود و خواب صنایع و بیکاری وضعیت خطرناکی پیدا کرده و لازم است همه برای رفع آن هم قسم شوند.