اینکه بعد از گذشت شش ماه، یک سال یا حتی دوسال از توافق انتظار رفع مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم های اقتصادی را داشته باشیم، غیر منطقی و غیر کارشناسانه است. تجربه دیگر کشورهایی که در دوره های مختلف دچار تحریم بودند نشان می دهد که آثار تحریم ها در چندین سال از اقتصاد کشورها محو نخواهد شد و از جمله کشورهایی که سابقه تحریم اقتصادی را دارد و هنوز با آثار آن دست و پنجه نرم می کند عراق است.
گذشته از این مسئله، تحریم های ایران به دلیل اینکه نشات گرفته از چندین منبع بود، سنگین تر، گسترده تر و متنوع تر از تحریم های اقتصادی دیگر کشورها ارزیابی می شود و این مسئله آثار تحریم ها بر اقتصاد کشور را تشدید کرده است.
ما در دوره پسابرجام آنطور که باید یک صدا، منسجم و هم جهت حرکت نکردیم و در مقابل شاهد واکنش هایی از سوی طرف های مذاکره بودیم که آن را فرصت طلبی تعبیر کردیم. ما هنوز در انتظاراتمان از پسابرجام یک صدا عمل نمی کنیم و در عمل جز قدم های اجرایی کوتاه به نتایج مطلوب نرسیدیم. به نظر من شرایط ما با این وجود از نظر دیپلماسی اقتصادی در وضعیت غیرطبیعی نیست و باید بردباری به خرج داد و البته بیشتر به دیپلماسی توجه کنیم. حتی یک جمله می تواند بهانه به دست کسانی بدهد که علاقمند به شکاف بین ایران و دنیا هستند و منافعشان را در ضعف ایران تعریف می کنند. به نظر من امروز این خردمندی در کشور وجود داردکه نگذاریم با نفوذ در بخش های مختلف جامعه شرایط کشور به یک سال پیش یعنی پیش از توافق ژنو بازگردد. من به عنوان فعال اقتصادی معتقدم که هیچ راهی جز تعامل و هم فکری در شرایط فعلی نداریم.