ناصر شاهنوشی عضو هیات علمی گروه اقتصاد کشاورزی دانشگاه فردوسی هفته گذشته در نخستین کنفرانس ملی اقتصاد آب برای سخنرانی حاضر شد. او در حاشیه این برنامه در گفت‌وگو با پایگاه خبری اتاق ایران گفت: «خصوصی‌ترین بخش اقتصاد ایران کشاورزی است چرا که کشاورزان ما اصلاً از دولت نیستند. آب نیز به طور عمده در بخش کشاورزی مطرح می‌َشود.» او ادامه داد: «اگر بتوانیم تشکل‌های بخش خصوصی را در مقوله کشاورزی وارد مبحث آب کنیم و نحوه مدیریت آب را به خودشان بسپاریم، می‌توانند نقش مهمی را به عنوان بخش خصوصی بازی کنند.»
شاهنوشی با انتقاد از ساختار موجود گفت: «متأسفانه ساختار اقتصادی ما در کشور به گونه‌ای است که بخش خصوصی‌مان نیز به نوعی وابسته به بخش دولتی است. یعنی بخش خصوصی استقلال ذاتی ندارد.» او ادامه داد: «به این ترتیب بخش خصوصی ما متکی به دولت است. مثلاً شرکت‌های بسیاری در حوزه آب داریم اما همگی به نوعی با دولت ارتباط دارند.»
این عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد معتقد است ما باید از پایه و اساس حدود و وظایف دولت را بازتعریف کنیم. او در باره گفت: «در واقع باید به دولت در حاکمیت سیاسی نگاه کنیم نه حاکمیت اقتصادی؛ به این ترتیب عملاً همه‌چیز و همه گلوگاه‌ها در اختیار دولت است.» او ادامه داد: «بخش خصوصی هم از این همین گلوگاه‌ها تغذیه می‌َشود. دولت به شکل‌های مختلف بزرگ شده و به این ترتیب بخش‌های خصوصی به نوعی به بخش‌های دولتی وابسته هستند. پس ما باید در بخش دولتی، تجدید ساختار کنیم.»
او در سخنان خود در مورد انتقال پروژه‌ها به بخش خصوصی گفت: «وقتی از برون‌سپاری صحبت می‌کنند در ایران با سایر نقاط جهان کاملاً متفاوت است. برای مثال در نیویورک، کل حجم شهرداری 50نفر است. این سازمان‌های بزرگ در حقیقت ایجادکننده رانت و مسائل و مشکلات بسیار مهمی هستند.»
او در مورد برگزاری نخستین کنفرانس ملی اقتصاد آب گفت: «اگر این حرف‌ها یک مبنای منطقی و علمی داشته باشد و ما به آن حرفی که می‌زنیم باور داشته باشم طبیعتاً می‌تواند تأثیرگذار باشد. طرح مسئله و طرح موضوع قطعاً بسیار موثر است. همین‌که بحران آب مطرح می‌َشود و ایده‌های مختلفی روی میز چیده می‌َشود خیلی ارزشمند است.» او ادامه داد: «اما دغدغه اصلی این است که ما از این نشست‌ها و همایش‌هایی که درباره آب برگزار می‌َشود خروجی داشته باشیم.»
شاهنوشی با گلایه از سیاست‌گذاران گفت: «خیلی از سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیرندگان ما در دولت به خروجی این برنامه‌ها توجهی ندارند. برخی اوقات نیز خروجی خوبی در اختیار آن‌ها قرار نمی‌گیرد. برای مثال در مورد مسئله سیاست‌گذاری قیمت آب آنقدر تفاوت و تفرق دیدگاه داریم که به جمع‌بندی مشخصی نمی‌رسیم.»
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: «در تمام دنیا چنین سمینارها و همایش‌هایی برگزار می‌َشود. در کنفرانس محیط‌زیستی که در سال 1980 در سوئد برگزار شد، دستورالعمل محیط‌زیست نهایی و تدوین شد. به این ترتیب اگر این کنفرانس‌ها هدف مشخصی داشته باشند، می‌توان به دستاوردهای خوبی نیز دست پیدا کرد.» او ادامه داد: «البته باید نگاه عمیق‌تری به کنفرانس‌ها داشته باشیم و از نتایج آن‌ها در سیاست‌گذاری‌ها و تصمیم‌گیری‌های خود استفاده کنیم.»