وزارت صنعت، معدن و تجارت اواخر اردیبهشت‌ماه، طی بخشنامهای، واردات محصولات آرایشی و بهداشتی را ممنوع کرد. به گفته فعالان این حوزه، دولت طبق معمول بدون اطلاع بخش خصوصی و ناگهانی این دستور را صادر کرده و تا به امروز به خواسته و مطالبات آنها توجهی نکرده است.
در همین ارتباط موسی احمدزاده، عضو هیئت‌مدیره انجمن واردکنندگان فرآورده‌های بهداشتی، آرایشی و عطریات ایران در گفت‌وگویی با پایگاه خبری اتاق ایران از رویکرد دولت انتقاد کرد و خواستار توقف صدور این‌گونه بخشنامه‌های محدودکننده بدون توجه به عواقب ناخوشایندی که می‌تواند سلامت جامعه را به مخاطره بیاندازد، شد.
بر اساس اظهارات این فعال اقتصادی، سیاست‌هایی که گاهی دولت در برابر واردات اتخاذ می‌کند، پیام‌های نامطلوبی را برای طرف‌های ما در دیگر کشورها، ارسال می‌کند. به هر دلیل و بهانه‌ای که قرار است واردات یک محصول متوقف شود، پیش از اعمال قانون باید به بخش خصوصی اطلاع داده شود.
وی تصریح کرد: از زمان ممنوعیت واردات لوازم آرایشی و بهداشتی تا به امروز بارها به وزارت صنعت، معدن و تجارت مراجعه کرده‌ایم. به ما می‌گویند که این اقدام در برابر خواسته بانک مرکزی و به دلیل کمبود ارز صادر شده است، وقتی به بانک مرکزی مراجعه می‌کنیم از صدور چنین بخشنامهای اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند.
واردکنندگان لوازم آرایشی و بهداشتی نیازی به ارز دولتی ندارند
احمدزاده در تشریح مشکلی که حدود 70 هزار نفر را در کشور درگیر کرده و دامنه تبعات ناشی از آن بسیار گسترده‌تر از این هم خواهد بود، گفت: اگر دولت به دلیل مسائل ارزی، بخشنامه ممنوعیت واردات لوازم آرایشی را ابلاغ کرده، بارها به آنها گفته‌ایم که برای واردات نیازی به ارز دولت نداریم و با ارز و اعتبار خود می‌توانیم واردات را انجام دهیم. اگر هم موضوع حمایت از تولید داخلی است که بازهم این ممنوعیت نمی‌تواند به آنها کمک کند و فقط میزان قاچاق این‌گونه محصولات را بالا برده و دولت را از درآمدهایی که می‌توانست از طریق واردات رسمی به دست آورد، محروم کند.
به اعتقاد عضو هیئت‌مدیره انجمن واردکنندگان فرآورده‌های بهداشتی آرایشی و عطریات ایران در صنعت آرایشی و بهداشتی مزیت رقابتی نداریم و تولید در این بخش بدون مهیا کردن زیرساخت‌ها به جایی نمی‌رسد. البته همین امروز هم تولیدکنندگانی هستند که در همین حوزه فعالند و بازار هم دارند اما آنچه اهمیت دارد، تولید صادرات محور و رعایت استانداردها و تلاش برای برند شدن است.
وی خاطرنشان کرد: هر کشوری را از تاریخش می‌شناسند، هرگاه صحبت از خاویار، فرش، صنایع‌دستی، فرش و زعفران شود، نام ایران در ذهن‌ها تداعی می‌شود. چون ایران در این بخش تبدیل به برند شده است. اما در حوزه آرایشی و بهداشتی کشورهایی چون فرانسه و ایتالیا سردمدار هستند. پس لازم است از مدل‌ها و تجربیاتی که آنها در اختیار دارند استفاده و بسترسازی کنیم تا این در حوزه هم رشد کنیم.
این فعال اقتصادی با تأکید بر این نکته که مصرف‌کننده به راحتی و باسرعت نوع مصرف خود را به ویژه در محصولات و لوازم آرایشی و بهداشتی تغییر نمی‌دهد، تصریح کرد: باید آنچه در ذهن جامعه وجود دارد را بشناسیم. تبلیغات و معرفی درست محصولات و تلاش برای برند شدن در این حوزه بسیار مهم است. ممنوعیت واردات، نیاز جامعه را از بین نمی‌برد. درنتیجه قاچاق رشد می‌کند و انواع محصولات شناس و ناشناس وارد بازار می‌شود که هیچ نظارتی روی آنها نیست.
طبق اظهارات احمدزاده، ایران هفتمین مصرف‌کننده لوازم آرایشی در دنیا و دومین در خاورمیانه است. عربستان هم به دلیل پذیرش گروه‌های قابل‌توجهی از مسافران و زائران، مقام اول در مصرف لوازم آرایشی را در منطقه خاورمیانه به خود اختصاص می‌دهد.
حمایت از تولید با رفتار هوشمند و مدیریت شایسته ممکن است
وی در ادامه خواسته خود را رفتار هوشمند دولت و اتخاذ سیاست‌ها و برنامه‌های دقیق و حساب شده در امر تجارت و تولید عنوان کرد و افزود: اگر کشور در حال جنگ اقتصادی است و دولت به این نتیجه می‌رسد که لوازم آرایشی و بهداشتی برای مدتی نامشخص وارد نشود، باید قبل از اعلام ممنوعیت، موضوع را با فعالان این حوزه در میان بگذارد تا بخش خصوصی فرصت برنامه‌ریزی داشته باشد و بتواند برای مقابله با آسیب‌هایی که ممکن است متحمل شود، فکری کند.
عضو هیات مدیره انجمن واردکنندگان فرآورده‌های بهداشتی، آرایشی و عطریات ایران معتقد است: حمایت از تولید، ادبیات و روش خاص خود را دارد و با مدیریت شایسته ممکن است. بدون آن حمایتی اتفاق نمی‌افتد. ایران در تولید لوازم آرایشی و بهداشتی، عطر و ادکلن و محصولات مربوط به پوست و مو مزیت رقابتی ندارد.
این فعال اقتصادی، میزان واردات رسمی لوازم آرایشی و بهداشتی ایران طی دو سال گذشته 400 میلیون دلار اعلام کرد. درحالی‌که بر اساس گفته‌های وی میزان واردات غیررسمی این محصولات حدود 3 میلیارد دلار برآورد می‌شود.
به باور احمدزاده، تولیدکننده‌ای که استراتژی‌های تولید و فروش را بداند، برای حضور و حفظ خود در بازار نیازی به سیاست‌های ممنوع کننده دولت ندارد. تعداد قابل توجهی از شرکت‌های داخلی هم هستند که در همین بازار در حال تولید و فروش محصولات خود هستند. آنها راه و روش کار را می‌شناسند و فعالیت می‌کنند با واردات این محصولات هم مشکلی ندارند.
وی یادآور شد: ممنوعیت‌های یک‌باره به دنیا این پیام را می‌دهد که ایران بی‌نظم و بی‌برنامه است و الگویی برای توسعه کشور دنبال نمی‌کند، در نتیجه به تدریج بازارهای بین‌المللی را از دست می‌دهیم و دیگر هیچ‌کس علاقه‌ای به همکاری با ایرانی‌ها ندارد. چون از ادامه فعالیت‌های خود در این بازار اطمینان ندارد و نمی‌تواند چشم‌اندازی برای خود تعریف کند. این مسئله، فعال اقتصادی داخلی راهم تهدید می‌کند و علاقه او را هم برای سرمایه‌گذاری‌های جدید از بین می‌برد.