امروز حسن روحانی، رئیس‌جمهوری ایران در بیست و ششمین همایش بیمه و توسعه با موضوع «افزایش ضریب نفوذ بیمه؛ چالش‌ها و راهکارها»، سخنرانی کرد.
روحانی در این همایش که در مرکز همایش‌های برج بزرگ میلاد برگزار شد، درباره اهمیت صنعت بیمه گفت: با بیان اینکه ظاهر صنعت بیمه بیشتر در قالب اقتصادی و جزو بازارهای مالی گنجانده می‌شود و در کنار بازار سرمایه و پول است، اما واقعیت این است که ماهیت بیمه در حقیقت امنیت‌بخشی به جامعه بوده و باید ریل تأمین اجتماعی تعریف شود.
مهم‌ترین نکات سخنرانی بیمه را در زیر بخوانید:
- بیمه می‌خواهد در روزهای سختی به مردم جامعه اعم از تولیدگر، کشاورز، صنعتگر و کارآفرین یا کسی که دارای کارگاه و فروشگاه بوده و یا مردم عادی که زندگی روزمره دارند، اطمینان یاری دهد.
- عملکرد صنعت بیمه و شرکت‌های مربوط به آن باید به گونه‌ای باشد که مردم احساس آرامش کنند و اگر خدای ناکرده تصادف یا حادثه‌ای پیش آمد بدانند که در زمان کوتاهی مشکل آنان حل می‌شود
- از 32 شرکت بیمه‌ای که در کشور فعال هستند، 31 شرکت غیردولتی است، وقتی شرکتی توسط بخش خصوصی اداره شود، برای بهبود فعالیت خود تلاش خواهد کرد و هر چه فرهنگ بیمه در کشور افزایش پیدا کند و صنعت بیمه رونق پیدا کند به همان اندازه تولید رونق یافته و بازار سرمایه حرکت خواهد کرد چرا که بخش خصوصی همواره در سرمایه‌گذاری‌هایی که در آن اطمینان به سود دارند، وارد می‌شود..
- ایران کشوری است که در معرض ریسک‌های خاص خود قرار دارد و طی 41 سال گذشته تحت فشارهای تحریمی بوده‌ایم، بویژه در 2 سال اخیر که شدیدترین فشار تحریمی بر کشور وارد شده است.
- وقتی دولت یازدهم آغاز بکار کرد، کشور در تحریم پلکانی قرار داشت، به گونه‌ای که براساس تحریم‌هایی که سازمان ملل هم از آن پشتیبانی می‌کرد مجاز بودیم که در آن سال یک میلیون بشکه نفت بفروشیم و از این مقدار سالانه 20 درصد کاهش می‌یافت.
- ما معتقدیم بودیم برای حل این مسأله باید مذاکرات در سطح بالاتری انجام شود و در همین راستا برای اولین بار پس از انقلاب در سال 92 و در آغاز کار دولت یازدهم بین وزیر امور خارجه ایران و آمریکا گفتگو و مذاکره آغاز شد.
-ممکن است مذاکره وزرا از دید افرادی که در سیاست سررشته زیادی ندارند، اقدام ساده‌ای به شمار آید در حالی که این کار بسیار مهم و بزرگ بود و دلیل آن این بود که ما به مردم قول داده بودیم، ظرف 100 روز شاهد اولین تحول در این زمینه باشند.
- مشاوران و همراهانم در سفر نیویورک سال 1392 مرا قانع کردند که برای پیشرفت مذاکرات بهتر است جواب تلفن رئیس جمهور آمریکا را بدهم و این موضوعی بود که مورد تردید من بود، اما وقتی که همه مشاوران و همراهان به اتفاق این نظر را داشتند، قبول کردم، گفت: در آخرین لحظاتی که در نیویورک حضور داشتم، رئیس جمهور آمریکا در هتل محل اقامت با من تماس گرفت و پاسخ تلفن او را دادم و این صحبت کوتاه حدوداً 20 دقیقه‌ای یک لوکوموتیو بسیار قوی برای حرکت قطار مذاکره بود.
- در این گفتگوی تلفنی چارچوب مذاکرات را مشخص کردیم و رئیس جمهور آمریکا 3 موضوع را برای مذاکره مطرح کرد و من در آن مکالمه گفتم که راجع به 3 موضوع آمادگی برای مذاکره نداریم، اما اگر موضوع اول که مذاکره در مسأله هسته‌ای است، به نتیجه برسد و شما آن را درست انجام دهید، موضوع دوم و سوم هم می‌تواند در دستور کار مذاکره قرار بگیرد.
- این اقدام باعث شد در کمتر از 100 روز به توافق موقت ژنو دست پیدا کنیم که در این توافق به طور موقت تحریم‌ها در بسیاری از زمینه‌ها به طور موقت برداشته شد که از جمله آن این بود که از محل پول‌هایی که در بانک‌های آمریکا بلوکه شده بود، ماهانه 700 میلیون دلار در اختیار ایران قرار می‌گرفت.
- پس از برجام صنعت بیمه رونق پیدا کرد و ارتباط بیمه‌های کشور با بیمه‌های جهانی برقرار و مشارکت‌های شرکت‌های خارجی بیشتر شد. همچنین تولید حرکت کرد و شرکت‌های خارجی به ایران آمدند و قراردادهای گوناگون به امضاء رسید و تنها در آن شرایط یک کشور 50 میلیارد دلار اعتبار در اختیار ایران قرار داد که این یک تحول بسیار بزرگ و عظیم در کشور بود.
- یکی از رهبران کشورهای بزرگ آسیایی در ملاقات به من گفت که ما بعد از برجام کم کم به چشم حسادت به ایران نگاه می‌کردیم، چرا که می‌دیدیم سرمایه‌گذاران، صنعتگران و بانک‌های فراوانی به سمت تهران سرازیر شدند و می‌گفتیم که ایران چه بهشتی برینی است که همه برای حضور در آن مسابقه گذاشته‌اند.
- دولت سختی‌های فراوانی را برای حفظ برجام متحمل شد و این تا زمانی بود که دولت آمریکا تغییر کرد و فرد جدیدی روی کار آمد.
-در سال 1393 می‌توانستیم به توافق نهایی برسیم، اما این امر تا سال 94 به تأخیر افتاد و این بخاطر فشار صهیونیست‌ها و عربستان سعودی بود، به گونه‌ای که وزیر خارجه عربستان و نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی برای اینکه این توافق را به تأخیر بیندازند به وین رفتند و توانستند به هدف خود برسند و در آن تأخیر بود که به آمریکا اطمینان دادند که قیمت نفت را آنچنان پایین می‌آوریم که ایران مجبور شود، هر آنچه را آمریکا می‌گوید، به امضاء برساند.
- ما دولتی نبودیم که از زیر بار یک مسئولیت سخت فرار کنیم و هیچ وقت این کار را انجام ندادیم و می‌دانستیم که انجام دادن برخی از امور چه سختی‌هایی به دنبال دارد؛ می‌دانستم که اگر در نیویورک جواب تلفن رئیس جمهور آمریکا را بدهم، در فرودگاه مهرآباد تهران عده‌ای افراطی می‌آیند و لنگه کفش پرتاب می‌کنند، اما همه را به جان خریدم چرا که این چیزها برایم مهم نبود و آنچه اهمیت داشت این بود که وجدانم راحت بوده و به قولی که به مردم داده‌ام، پایبند باشم و بودم.
-این باید در ذهن‌ها و در تاریخ بماند که ایران با 6 قدرت بزرگ جهانی قراردادی را امضاء کرد که آنها آن را زیر پا گذاشتند و ما ناقض نبودیم و هنوز هم به این توافق عمل می‌کنیم و اگر امروز هم کاهش تعهدات داریم، در چارچوب همین قرارداد است.
- آمریکایی‌ها در ذهن سران کشورها این موضوع را جا انداخته بودند که همه کارها با گفتگو درست می‌شود و اشکال از طرف ایران است و نمی‌خواهد مذاکره کند. آمریکا می‌خواست باری را که بر دوش داشت به ایران منتقل کند و این را نه یک نفر از سران بلکه تمام کسانی که با من دیدار داشتند، گفتند و خواستار این بودند که ملاقات با رئیس جمهور آمریکا را قبول کنم.
- می‌خواستیم این توطئه و نقشه را بشکنیم و به همه دنیا بگوییم که برای ملاقات و ارتباط مشکلی نداریم، بلکه می‌خواهیم ابتدا رئیس جمهور آمریکا تمامی تحریم‌ها را بردارد و ساعتی بعد ملاقات خواهیم کرد.
- این حربه را از دست آمریکایی‌ها گرفتیم و اعلام کردیم که اگر آمریکا همه تحریم‌ها علیه ایران را بردارد، ساعتی بعد می‌توانیم ملاقات داشته باشیم چرا که همه سران 1+5 در نیویورک حضور داشتند، منتها آمریکایی‌ها می‌خواستند ابتدا ملاقات انجام شود و پس از آن در مورد لغو تحریم‌ها گفتگو کنند.
-امروز هم این موضوعات مطرح است و کشورهایی پیام‌هایی در این باره عنوان می‌کنند. خدمت ملت ایران می‌گویم هر وقت آمریکا حاضر شود تحریم غلط، غیرقانونی، ظالمانه و تروریستی خود را کنار بگذارد، بلافاصله سران ایران و 1+5 می‌توانند با هم ملاقات کنند و ما در این باره هیچ مشکلی نداریم.
- در ذهن برخی افراد و جوانان این مسأله وجود دارد که به دنبال لجبازی هستیم در حالی که باید برویم مذاکره کنیم و تحریم‌ها را به پایان برسانیم. این در حالی است که ما این بهانه را از آنها گرفته‌ایم و معتقدیم که تحریم‌های غلط و ظالمانه باید در ابتدا کنار گذاشته شود و بعد صحبت از مذاکره کنیم.