عضو هیات رئیسه اتاق ایران می‌گوید: در شرایط فعلی که فضای اقتصادی کشور متأثر از بحران‌های متعدد است، فعالان اقتصادی هیچ چشم‌اندازی از آینده ندارند. متأسفانه چون در این شرایط نقطه اتمامی برای بحران‌های موجود، قابل تعیین نیست، بنابراین قدرتی هم برای برنامه‌ریزی و ساماندهی شرایط وجود ندارد.
غلامحسین جمیلی در گفت‌وگو با «پایگاه خبری اتاق ایران» بابیان اینکه تجارت و مراودات بین‌المللی ایران سال‌هاست که متأثر از قوانین و تحریم‌های بین‌المللی وضع‌شده علیه ایران دچار سختی شده و از روند حرکتی کندی برخوردار است، افزود: چاره‌جویی برای برون‌رفت از شرایط موجود در گروی مدیریت زمان، ابتکار و صرف هزینه است که تجربه هم نشان داده فعالان اقتصادی نهایتاً راه‌های گریز از این محدودیت‌ها را پیدا خواهند کرد.
او با اشاره به شیوع ویروس کرونا در کشور که متعاقب گسترش آن شاهد محدودیت در تجارت داخلی و بین‌الملل هستیم، گفت: متأسفانه تقارن این رویداد با سایر اتفاقات جاری در کشور باعث شده تا فعالان اقتصادی ما دچار خسارات فراوانی شوند و در روزهای پایانی سال، صادرات، حتی به کشورهای پیرامونی دچار مشکلات فراوانی شود. جالب اینجاست حتی پیش از اینکه کشورهای مختلف اقدام به محدودیت در ورود رفت‌وآمد افراد کنند، با عبور و مرور کالا و ناوگان حمل‌ونقل برخورد شد که نشان می‌دهد که در هر بحرانی، اولین بخشی که آسیب می‌بیند تولید است.
جمیلی خاطرنشان کرد: در شرایط فعلی که فضای اقتصادی کشور متأثر از بحران‌های متعدد است، فعالان اقتصادی هیچ چشم‌اندازی از آینده ندارند. متأسفانه چون نمی‌شود در این شرایط نقطه اتمامی برای بحران‌های موجود تعیین کرد، بنابراین قدرتی هم برای برنامه‌ریزی و ساماندهی شرایط وجود ندارد.
عضو هیات رئیسه اتاق ایران در ادامه صحبت‌های خود با اشاره به تصمیم کارگروه ویژه اقدام مالی (FATF) مبنی بر قرار دادن نام ایران در لیست سیاه خود، گفت: نمی‌توان با اطمینان گفت که این تصمیم هیچ تأثیری ندارد اما به نظر من در عمل ، چندان وحشتناک نخواهد بود و فضای کسب‌وکار کشور را سخت‌تر نخواهد کرد. چراکه تا پیش‌ازاین تصمیم FATF هم بسیاری از افراد، بانک مرکزی و شرکت‌های خصولتی، دولتی و حتی خصوصی ایرانی در لیست تحریم و در تراکنش‌های مالی و مبادلات بانکی با مشکلات بسیاری مواجه بودند که مجدد هم با تصمیم FATF این محدودیت‌ها تکرار خواهد شد.
جمیلی تاکید می‌کند: FATF در حقیقت ابزاری است که به‌وسیله آن به ایجاد برخی محدودیت‌های بانکی مشروعیت داده می‌شود. دولت‌های غربی پیش‌ازاین هم نشان دادند که بدون این ابزار، دنبال محدودیت و تحریم ایران بودند. بر همین اساس فکر نمی‌کنم اتفاق جدیدی و شکل سخت‌گیرانه‌تری از روابط تجاری را تجربه کنیم.