مدتی است که جهان و اقتصاد جهانی درگیر ویروس کرونا و تبعات ناشی از آن است؛ اقتصاددان‌های مطرح دنیا سعی می‌کنند به برخی از پرسش‌ها درباره خسارت و تبعات ویروس کرونا پاسخ دهند. مهم‌ترین پرسش‌ها پس از شیوع کرونا در جهان حول آثار به جا مانده از این بحران بر اقتصاد است. پرسشگران به‌دنبال آن هستند که بدانند ضربه این ویروس به بدنه اقتصاد جهانی، چقدر خواهد بود و آیا راهکاری برای مدیریت تبعات اقتصادی بحران وجود دارد یا نه؟ عده‌ای راهکار را در فعال شدن بانک مرکزی جست‌وجو می‌کنند و از سیاست‌های پولی به عنوان یک مکانیزم دفاعی یاد می‌کنند اما برخی دیگر از اقتصاددانان به این راهکار باور ندارند و می‌گویند نرخ بهره درحال‌حاضر در مقایسه با دیگر بحران‌های گذشته پایین است و بانک‌های مرکزی از قدرت لازم همانند گذشته برخوردار نیستند.
راهکار‌یابی و چاره‌جویی برای جلوگیری یا کاهش تبعات ویروس کرونا بر کسب‌وکارها در ایران هم ادامه دارد. سیزدهم اسفندماه، غلامحسین شافعی رئیس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران در نامه‌ای به رئیس‌جمهوری با بیان این نکته که کسب‌وکارهای خدماتی کوچک و متوسط حدود 40 درصد تولید ناخالص داخلی کشور را در اختیار دارند، نوشته است: با توجه به انتشار بیماری کرونا در سطح کشور امکان دارد شاهد بروز یک سکته تقریباً گسترده در گردش مالی، ظهور بدهی‌های انباشته، نکول تعهدات مالی و بروز موجی از ورشکستگی‌ها و تعطیلی بعضی کسب‌وکارها باشیم.
در همین رابطه غلامحسین جمیلی، عضو هیات رئیسه اتاق ایران از تهدیدها و در کنار آن از فرصت‌های کرونا ویروس بر اقتصاد ایران می‌گوید.
جمیلی به «پایگاه خبری اتاق ایران» می‌گوید: شیوع ویروس کرونا به منزله یک بحران سلامت جسمی و بهداشت اجتماعی را تهدید می‌کند، از طرف دیگر ابعاد آن به ساحت‌های دیگر چون اقتصاد، سیاست، فرهنگ، آداب و رسوم، سنت‌ها و جامعه هم رسیده است.
او ادامه می‌دهد: البته ما به‌طور معمول از کلمه بحران زیاد استفاده می‌کنیم هر جا هر مشکلی دیدیم که اندکی وسیع‌تر از انتظار بود، آن را بحران می‌‌خوانیم؛ اما واقعیت این است که بحران فراتر از مشکلات عادی است؛ شرایطی که ارگانیسم حیاتی را دچار بی‌نظمی کرده و به خطر می‌اندازد. در این میان شاید بتوان با قاطعیت ادعا کرد که مورد اپیدمی کرونا اولین بحران جدی به معنای دقیق است که کل سیستم با آن مواجه شده است؛ از اقتصاد و سلامت فردی تا جامعه و سیاست.
جمیلی در کنار همه تهدیدهای کرونا ویروس از فرصت‌هایی می‌گوید که کسب‌وکارها در شرایط بحرانی می‌توانند چشم به آن بدوزند و به دنبال آن بروند. اگر شیوع این ویروس شرایط فعلی اقتصاد کشور را تهدید می‌کند، اما در کنار آن افق‌گشایی‌هایی هم دارد. حالا کسب‌وکارها باید به دنبال دنیای جدیدی از فعالیت خود باشند و این شرایط شاید تا قبل از این خیلی مورد توجه نبود.
او این فرصت‌های جدید را استفاده از بسترهای ICT، فناوری اطلاعات، اقتصاد دیجیتال و خدمات آنلاین در عرضه و تقاضا می‌داند، شرایطی که می‌تواند در دل خود تحول عظیمی به همراه داشته باشد.
به گفته جمیلی اگر تا قبل از این به اقتصاد دیجیتال، کسب و کارهای نوین، استفاده از ابزارهای اینترنتی در کسب و کارها کمتر توجه می‌شد الان این فرصت طلایی می‌تواند حوزه توزیع و حتی تقاضا را دچار تحولی عظیم سازد؛ برای همین معتقدم که این بحران در دل خود فرصت‌آفرینی‌هایی دارد به شرط اینکه ما از آن بهره بگیریم.
عضو هیات رئیسه ایران تاکید می‌کند که استفاده بهینه از این فرصت، نیازمند یک بازار کار هوشمند، انعطاف‌پذیر، مولد و پایدار است؛ که چشم به افق‌ها بگشاید و البته برای آینده خود گام‌های استواری بردارد و در حل مشکل امروزی دست از تلاش برندارد.
او به فعالیت بخش خصوصی در گذر از این بحران هم اشاره دارد: از ابتدای شیوع ویروس کرونا در ایران بخش خصوصی هم همگام با مردم، دولت و کادر پزشکی برای مهار این ویروس تلاش کرده است. در کنار این مسئولیت اجتماعی بخش خصوصی به آینده تولید در کشور هم توجه دارد.
جمیلی ادامه می‌دهد: با توجه به اینکه امسال توسط مقام معظم رهبری به سال «جهش تولید» نام‌گذاری شده ما باید به الزامات این جهش هم توجه داشته باشیم؛ برای همین من به استفاده از فرصت‌ها، دیجیتالی شدن بخش‌هایی از اقتصاد به خصوص حوزه توزیع اشاره می‌کنم؛ البته برخی حتی از دگرگونی اقتصاد جهان در سایه وابستگی تولید به اتوماسیون سخن می‌گویند.
جمیلی تاکید می‌کند: برای تحقق شعار جهش تولید در شرایط سخت کنونی اقتصاد کشور به‌گونه‌ای دیگر باید اندیشید؛ نباید ناامید شد؛ هر تهدیدی در دل خود فرصتی بزرگ دارد، برای عبور از بحران باید همه در کنار هم باشیم.