دوران پسابرجام فرصت مغتنمی برای ایران است تا روابط اقتصادی خود را با کشورهای مختلف گسترش دهد؛ این کار نه تنها برای کشور دستاوردهای مطلوب سیاسی و اقتصادی در سطح بین‌المللی به همراه دارد، بلکه با ایجاد نوعی رقابت میان کشورهایی که تمایل دارند با ایران مراودات اقتصادی و سیاسی گسترده تری داشته باشند، این زمینه برای ایران فراهم می شود تا با دست بالا و دریافت امتیازات بیشتر، به بسط روابط بین‌المللی خود با این کشورها اقدام کند. در این میان، به نظر می‌رسد اولویت گسترش و تقویت مراودات اقتصادی و سیاسی با کشورهایی است که در دوره تحریم ها در کنار ایران ایستاده و اجازه ندادند تا دایره فشارهای اقتصادی و سیاسی بر کشور ما تنگ تر شود. کشور چین از جمله این کشورهاست که با وجود برخی بد عهدی ها در مجموع کارنامه قابل قبولی در مراودات اقتصادی و سیاسی با کشور ما دارد. نباید فراموش کرد که در دوره تحریم ها سطح تجاری ما با چین همواره برقرار بود و با این وجود، اگر فعالیت‌های سوء برخی از بازرگانان ایرانی باعث شد تا بازار از اجناس بنجل و دسته چندم چینی اشباع شود، در واقع دلیل بر بی کفایتی طرف چینی در مبادلات اقتصادی با ایران نیست، بلکه این ضعف را باید ناشی از سیاست‌های ناهنجار دولت گذشته، سوء مدیریت در عرصه تجارت خارجی و سوء استفاده برخی از بازرگانان بی تعهد دانست. حالا که موقعیت بین‌المللی ایران متاثر از برجام، در سطح مطلوبی قرار دارد، عقد معاهده‌نامه‌های بانکی با طرف چینی، فرصت جدید و موثری را در اختیار ایران قرار می دهد تا بتواند از طریق آن، بخش‌های مختلف اقتصادی را تقویت کرده و توسعه دهد. با توجه به اینکه بانک دولتی صادرات و واردات چین (اگزیم بانک) از بزرگ‌ترین بانک‌های این کشور به شمار می آید و به دلیل برخورداری از روابط با بیش از هزار بانک تراز اول جهان یکی از بزرگ‌ترین شبکه های کارگزاری مالی - بانکی بین‌المللی را در اختیار دارد، برقراری روابط مالی و بانکی با آن در گسترش روابط بین‌المللی نظام بانکی کشور بسیار تاثیرگذار است. از سوی دیگر، این بانک به دلیل قدرت مالی زیادی که دارد می تواند منابع مالی مورد نیاز بخش های مختلف اقتصاد کشور تامین کند؛ امری که در برهه کنونی و با توجه به کمبود منابع مالی دولت، اتفاقی کارگشا و تاثیرگذار است، تا از این طریق، رکود از صنایع کشور رفع شده و مسیر رشد اقتصادی کشور هموار شود. از سوی دیگر چین نیز به عنوان دومین اقتصاد برتر دنیا همواره علاقه‌مندی خود را به توسعه همکاری‌ها با ایران در زمینه‌های مختلف نشان داده است، تا آنجا که تداوم این روابط باعث شده تا حجم مبادلات تجاری دو کشور از ۴۰۰ میلیون دلار سال ۱۹۹۴ به حدود ۵۱ میلیارد و ۸۵۰ میلیون دلار در سال ۲۰۱۴ برسد. مضاف بر این، چین یکی از مشتریان نفت ایران به حساب می‌آید و تنها در سال ۲۰۱۵ میلادی، ایران روزانه بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار بشکه نفت به چین صادر کرده است. بر این اساس توسعه روابط بین دو کشور افق روشنی را در پیش دارد.