امروزه با توجه به گسترش ویروس کرونا در جهان و ایران، کسب‌وکارها با تغییرات اساسی و عمده مواجه شده و با توجه به اینکه پیش‌بینی رفع کامل این ویروس امکان‌پذیر نیست، عملا برنامه‌ریزی مدون برای فعالیت‌های تجاری و اقتصادی با مخاطره مواجه شده است.
در این شرایط اشتغال نیروی کار به خصوص در کسب‌وکارهای کوچک و متوسط با مشکلات عدیده مواجه شده است.
از طرفی عدم حمایت مناسب از سوی دولت و از طرفی دیگر کوچک شدن سفره مردم باعث شده تا بسیاری از کسب‌وکارها که عمدتا با معیشت جامعه ارتباط مستقیم دارند، تحت‌تاثیر قرار بگیرند و بعضا چه بسا به‌طور کلی تعطیل شوند.
در این شرایط مسوولیت اجتماعی دولت، نهادهای قانون‌گذار و خیرین بیش از پیش نمود پیدا کرده و نیاز به مشارکت مردمی برای حل بحران است.
بحرانی که باعث شده است اقتصاد آسیب‌دیده ایران از تحریم‌ها، از اثر این ویروس هم بیشتر آسیب ببیند.
شاید نیاز به تغییر پارادایم و استفاده از خوشه‌های تولید و توزیع کالا، گسترش مشاغل خانگی، بازطراحی کارگاه‌های تولیدی و استفاده از ظرفیت شبکه مجازی برای فروش کالا و خدمات راه‌حل‌های مناسب به‌نظر برسند. اما این روش‌ها قاعدتا بدون برنامه و به‌صورت موردی و مقطعی، اثربخشی کمی دارند و برای حل این بحران، نیاز به مساعدت همه گرو‌های ذی‌نفع است.
اتحادیه‌های صنفی، تشکل‌های تولیدی و تامین‌کنندگان مواد اولیه باید در یک زنجیره قرار بگیرند تا بتوانند از ظرفیت‌های موجود برای برون‌رفت از این بحران استفاده کنند. همچنین زنجیره توزیع و فروش کالا و خدمات باید براساس ظرفیت‌های شبکه‌های مجازی باز طراحی شود.
پذیرش مسوولیت اجتماعی هر یک از بنگاه‌های اقتصادی و در سطح بالاتر تشکل‌های اقتصادی در قبال جامعه، باعث می شود تا با همکاری هم بتوانیم این کشتی را از توفان خارج کنیم و به ساحل امن برسانیم. به امید ایجاد همدلی، مشارکت و هم‌افزایی کلیه افراد برای رسیدن به سربلندی ایران عزیز.