پنج سال پیش بود که زاک سیمز 21ساله با دنیای از شور و انرژی آکادمی کد را به عنوان یک استارتاپ معرفی کرد. این آکادمی به صورت آنلاین دوره‌های برنامه‌های نرم‌افزاری را برگزار می‌کرد. او به خاطر می‌آورد که ایده‌اش را برای چندین سرمایه‌گذار مطرح کرد و همه یک‌صدا پاسخ «خیر» به او دادند. در آن زمان کسانی که سرود «نه» سر می‌دادند تصور می‌کردند کدنویسی و برنامه‌نویسی کار عجیب‌وغریبی است که به غیر از بی‌عرضه‌ها کسی به دنبال آن نیست. اما آن‌ها اشتباه می‌کردند. از سال 2011 تا کنون بیش از 25میلیون نفر برای آکادمی کد ثبت‌نام کرده‌اند. در این بین، دوره‌هایی که برنامه‌نویسی کامپیوتری را به افراد آموزش می‌دهند با استقبالی جهانی مواجه شده‌اند. هر روز تعداد بیشتری از افراد تقاضای یادگیری آنلاین می‌کنند چرا که آن‌ها نیز می‌خواهند استارتاپ خودشان را راه بیندازند. امسال در امریکا به تنهایی شهریه این کلاس‌ها و دوره‌های آنلاین به 200میلیون دلار خواهد رسید.
چارلز سایکس نویسنده کتاب «50قانون که کودکان در مدرسه یاد نمی‌گیرند» است که نخستین بار کتاب خود را در سال 2007 روانه بازار کرد. او می‌گوید: «با بی‌عرضه‌ها مهربان باشید. احتمال اینکه مجبور شوید با آن‌ها کار کنید خیلی زیاد است.» امروز دلایل بسیار زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد باید با این افرادی که تصور می‌کنید بی‌عرضه هستند، رفتاری از سر احترام داشته باشید. این روزها همین افراد هستند که بازار را شکل می‌دهند و کالاها و خدمات جدید را روانه بازار می‌کنند.
استفان آگردی که در مرکز مشاوره توسعه کار می‌کند می‌گوید: «این افراد پادشاهان جدید هستند. آن‌ها هستند که جرقه تکنولوژی‌های جدید را می‌زنند.» این افراد فناوری‌هایی را معرفی می‌کنند که کسی حتی به امکان‌پذیر بودنِ آن‌ها فکر هم نمی‌کند. از کامپیوترهای شخصی گرفته تا شبکه‌های اجتماعی بزرگ مثل توئیتر و فیسبوک همگی از جایی ساده و افرادی کنجکاو و عجیب‌وغریب آغاز به کار کردند.
اما دامنه نفوذ این افراد عجیب‌وغریب امروز از حوزه فناوری فراتر رفته‌است. آن‌ها راهی در فرهنگ برای خود باز کرده‌اند. کانال اچ‌بی‌او به زودی فیلمی به نام «سیلی‌کن‌ولی» را معرفی خواهد کرد که همین فرهنگ را نشان می‌دهد؛ آن‌ها در این فیلم به خوبی نشان می‌دهند چه اتفاقی پشت درهای بسته می‌افتد. بسیاری از آن‌ها از دانشگاه اخراج شده‌اند، راهی به سوی صندلی بیل گیتس یا مارک زاکربرگ پیدا می‌کنند.
این رتبه آدم‌های عجیب‌وغریب است که افزایش پیدا کرده‌است. افراد عجیب‌وغریبی که تنها با بازی‌های رایانه‌ای سرگرم بودند حالا در استارتاپ‌ها حرف اول را می‌زنند. یکی از آن‌ها با همین بازی‌های آنلاین 70میلیون نفر را دور خود جمع کرده‌است و با بازی‌های ویدئویی مثل بسکتبال و تنیس آن‌ها را سرگرم کرده‌است.
اقتصاد بی‌عرضه‌ها
پس شاید بهتر باشد شرکت‌ها به «اقتصاد بی‌عرضه‌ها» توجه بیشتری نشان بدهند چرا که این افراد نیازهای فناورانه را خیلی بهتر از دیگران می‌شناسند. کاپیتالیست‌ها نخستین کسانی بودند که با ماجراجویی این افراد را کشف کردند. یکی از این افراد در حال بررسی این مسئله است که «افراد باهوش آخر هفته خود را چطور می‌گذرانند» چرا که از این طریق می‌تواند دریابد بقیه افراد اوقات خود را معمولاً چطور سپری می‌کنند. او با همین منطق روی ابزارها و چیزهای بسیار جالبی سرمایه‌گذاری کرده‌است. برای مثال یکی از آن‌ها شربتی است که مخصوص مهندس‌های پرکار است؛ آن‌ها که فرصت نمی‌کنند خودشان را تقویت کنند می‌توانند از این شربت استفاده کنند. یکی دیگر از آن‌ها روی قهوه‌های جویدنی سرمایه‌گذاری است که برای افراد تنبل در نظر گرفته شده‌است.
نه تنها غذاهایی که آدم‌های عجیب‌وغریب معرفی کرده‌اند مورد توجه سرمایه‌گذاران قرار گرفته بلکه سلیقه آن‌ها نیز مورد استقبال واقع شده‌است. یکی از شرکت‌های خیلی معروف در امریکا استارتاپی را راه‌اندازی کرده که نوع خاصی از جوراب را طراحی می‌کند. این جوراب‌ها با استقبال 200میلیون دلاری روبه‌رو شده‌اند. یکی دیگر از چیزهایی که آدم‌های عجیب‌وغریب کشف کرده‌اند این است که معمولاً چیزهای کرایه‌ای بیشتر مورد استقبال قرار می‌گیرند و افراد کمتر به خرید تمایل دارند چرا که از این طریق می‌توانند آن را امتحان کنند. همین مسئله دوباره باعث شکل‌گیری نوع دیگری از سرمایه‌گذاری‌ها شده‌است.
بازی پوکمون‌گو یکی از مواردی بود که نشان می‌داد افراد عجیب‌وغریب چطور می‌توانند بازار استارتاپ‌ها را در دست بگیرند. این بازی سودهای کلانی برای طراحان خود داشت. البته هر چیزی که این افراد تولید یا معرفی کنند مورد استقبال عموم مردم واقع نخواهد شد. اما امروز افراد عجیب‌وغریب منبع مهمی برای الهام گرفتن به شمار می‌آیند. آن‌ها برای آغاز فعالیت‌های تجاری بسیار قدرتمند هستند چرا که به راحتی ایده می‌دهند. شاید بهتر باشد شرکت‌ها شانس خود را با این افراد امتحان کنند. آن‌ها می‌توانند این را همانند یک مسابقه ببینند. البته که خیلی از آن‌ها با شکست مواجه می‌شوند اما آن‌ها که موفق می‌شوند، در واقع به موفقیتی اساسی دست پیدا می‌کنند.