رئیس اتاق مشترک ایران و چین با اشاره به رفع احتمالی تحریمها گفت: اگر گشایشی در منابع ارزی کشور اتفاق بیفتد اولویت اول این است که غالب این منابع ارزی را صرف توسعه زیرساختها کنیم؛ چه به صورت سرمایهگذاری منابع نفتی که حاصل میشود و چه به صورت گشایشهایی که به صورت فاینانس یا تهاتر نفت با پروژه انجام میشود باید این منابع را صرف اقدامات توسعهای و بلندمدت کرده و از هزینه کرد آنها برای امور روزمره و جاری پرهیز کنیم.
مجیدرضا حریری در گفتوگو با پایگاه خبری اتاق ایران افزود: تحریمها با همه آثار مخربشان اما این حسن را داشتند که ما را ناگزیر کنند درآمد نفتی را با وسواس و دقت هزینه کنیم. این الگو بعد از رفع تحریمها نیز باید حفظ شده و از یک سری سیاستهای غلط دست بکشیم.
او با اشاره به لزوم رفع موانع جذب سرمایهگذاری خارجی گفت: درست است که یکی از موانع سرمایهگذاری خارجی، تحریمها است. اما رفع تحریم شرط لازم برای ورود سرمایهگذار خارجی است و شرط کافی نیست.
حریری تأکید کرد: ما فقط 10 سال از سه دهه اخیر تحت تأثیر فشارهای تحریمی به شکل حداکثری بودهایم. اما قبل از این 10 سال هم نتوانستیم سرمایهگذاری خارجی جذب کنیم. متوسط جذب سرمایه خارجیمان در سه دهه اخیر به طور متوسط حدود سه میلیارد دلار در سال بوده است. این میزان برای کشوری که ظرفیت سرمایهگذاری خارجی آن بالای 600 میلیارد دلار است یعنی تقریباً هیچ!.
رئیس اتاق مشترک ایران و چین گفت: رتبه فضای کسبوکار ما به شدت پایین است و ما در شاخصهای مهمی همچون آزادسازی اقتصاد، شفافیت، خصوصیسازی، رقابتپذیری و ... جایگاه قابل توجهی نداریم.
حریری افزود: واقعیت موجود این است که وضعیت فعلی اقتصاد ما حتی برای سرمایهگذار داخلی هم چندان جذاب نیست چه رسد به سرمایهگذار خارجی. در حدود یک دهه گذشته میزان سرمایهای که از کشور خارجشده تقریباً 10 برابر سرمایهای است که وارد کشور شده است. لذا یکی از کارهایی که باید انجام دهیم این است که محیط را شفاف، رقابتی و آزاد کنیم که بتوانیم در قدم اول از خروج سرمایه داخلی جلوگیری کنیم.
او بابیان اینکه به طور متوسط در یک دهه اخیر حدود هشت تا 9 میلیارد دلار خروج سرمایه داشتهایم ادامه داد: با وجود اینکه منابع ارزی کم بوده و سرمایه زیادی برای خروج نبوده است این میزان سرمایه را از دست دادهایم. بنابراین اگر منابع ارزیمان افزایش پیدا کند خطر خروج سرمایه هم بالا خواهد رفت.
حریری تأکید کرد: بنابراین همانطور که به دنبال جذب سرمایهگذاری خارجی باید باشیم باید به این فکر باشیم که با جذاب کردن فضای کسبوکار سرمایه از کشور خارج نشود.