«تا می‌گویید لهستان همه می‌گویند صندلی لهستانی! در حالی‌که کسی در لهستان اصلاً نمی‌داند صندلی لهستانی چیست!» این را یولیوش گویو سفیر لهستان در گفت‌وگو با پایگاه خبری اتاق ایران می‌گوید. او معتقد است دو کشور ایران و لهستان برای اینکه روابط تجاری بهتری با یکدیگر داشته باشند باید بیشتر یکدیگر را بشناسند. او همچنین می‌گوید نظام بانکی ایران بیش از یک دهه از جهان دور بوده و در این فاصله تغییرات بسیاری رخ داده که ایران از آن‌ها عقب مانده‌است. طبق گفته سفیر لهستان، اقتصاد ایران فضای زیادی برای توسعه دارد و باید بیشتر روی بخش‌هایی مانند مصرف انرژی خود کار کند.
یولیوش گویو در گفت‌وگو با پایگاه خبری اتاق ایران می‌گوید: «ما از فعالان کسب‌وکار در وهله نخست می‌خواهیم که با یکدیگر دیدار کنند. در کنار آن‌ها، ما روی همکاری بین بانک‌ها کار می‌کنیم.» البته طبق گفته گویو، بخش مهمی از این موضوع به دولت‌ها بازمی‌گردد، به ویژه به دولت ایران زیاد بستگی دارد.
دردسرهای یک دهه انزوای بانکی ایران
چالش اصلی در مورد روابط بانکی بر اساس گفته سفیر لهستان این است که مردم راه و چاه را بلد نیستند. او می‌گوید: «باید با یکدیگر دیدار و گفت‌وگو کنند تا بتوانند مشکلات را حل کنند. مشکل اصلی در حقیقت این است که نظام بانکی ایران در یک دهه گذشته منزوی بوده و از دنیای سایر بانک‌ها جدا بوده‌است. در این فاصله تغییرات بزرگی در بانک‌های جهانی رخ داده‌است.»
او ادامه می‌دهد: «چالش دیگر این است که در کشورهای دیگر در اروپا، بسیاری از مردم نمی‌دانند چطور با ایرانی‌ها کسب‌وکار خود را راه بیندازند. بسیاری از آن‌ها نیز از انجام فعالیت تجاری با ایران می‌ترسند.»
ایران در لهستان همیشه محبوب بوده‌است
البته طبق گفته گویو، ایران همیشه در لهستان محبوب بوده‌است، دلایل آن هم زیاد است. او می‌گوید: «دلیل اصلی آن، تاریخ است. همیشه روابط دو کشور بسیار قوی بوده‌است. به ویژه در دوران جنگ جهانی دوم، بیش از 122هزار لهستانی به ایران آمدند و با آغوش بازِ ایرانی‌ها روبه‌رو شدند. به همین خاطر، لهستانی‌ها نگاه بسیار خوبی نسبت به ایران دارند.»
همین روابط در طول تاریخ، اثر مثبتی روی روابط تجاری دو کشور داشته، سفیر لهستان در این باره می‌گوید: «این روابط باعث شده اعتماد بیشتری بین دو طرف ایجاد شود. مردم لهستان خیلی نمی‌ترسند. آن‌ها می‌دانند ایران کجاست و ایرانی‌ها می‌دانند لهستان کجاست.» او ادامه می‌دهد: «آن‌ها همدیگر را بهتر می‌فهمند. به علاوه به لحاظ بافت فرهنگی و برخی ویژگی‌ها نیز شباهت‌هایی بین دو کشور وجود دارد.»
مردم بیشتر همدیگر را بشناسند
گویو در مورد سرمایه‌گذاری‌ها در ایران می‌گوید: «به شرایط دو کشور به ویژه ایران بستگی دارد، به علاوه سرمایه‌گذاری بیشترین وابستگی را به قوانین در ایران دارد. هر دو طرف باید بیشتر یکدیگر را بشناسند.» او ادامه می‌دهد: «مثلاً ایرانی‌ها تا حدودی لهستان را می‌شناسند؛ می‌دانند که چنین کشوری وجود دارد؛ اما این کافی نیست. در مورد لهستان هم همینطور؛ به نظرم به چیزی بیش از "صندلی لهستانی" نیاز داریم. کسی در لهستان صندلی لهستانی را نمی‌شناسد اما اینجا تا می‌گویید لهستان همه می‌گویند صندلی لهستانی!»
بخش خصوصی در ایران بر اساس برآوردهای سفیر لهستان، هنوز خیلی ضعیف است. او می‌گوید: «مردم چیزی از کسب‌وکار با یکدیگر نمی‌دانند. در ایران همه‌چیز بر محور دولت است و به همین خاطر من چیز زیادی در مورد بخش خصوصی ایران و چالش‌های آن نمی‌دانم. همه‌چیز در مدیریت و کنترل دولت است. اما در لهستان همه‌چیز متفاوت است؛ شرکت‌ها به صورت مستقل از دولت فعالیت می‌کنند.»
سفیر لهستان تأکید می‌کند که اقتصاد ایران فضای زیادی برای توسعه دارد. او می‌گوید: «تولید ناخالص داخلی ایران نسبت به لهستان خیلی بیشتر نیست اما وسعت این کشور خیلی بیشتر از لهستان است. این یکی از فضاهایی است که باید روی آن کار شود. در زمینه مصرف انرژی نیز این کشور مصرف بسیار بالایی دارد و باید روی آن کار کند. این یکی دیگر از مواردی است که باید روی آن کار شود. فضا برای کار و توسعه زیاد است.»