رویداد «فرهنگ، ارتباطات و گردشگری» به میزبانی کمیسیون گردشگری اتاق ایران و همکاری انجمن روابط عمومی ایران و باشگاه گردشگری فرهنگی یونسکو- ایران برگزار شد.
در این نشست محورهایی همچون الزامات فرهنگ‌سازی در صنعت گردشگری، بایدها و نبایدهای فرهنگی در صنعت گردشگری، آسیب‌شناسی فرهنگی گردشگری، تجارب فرهنگی دست‌اندرکاران صنعت گردشگری، نقش ارتباطات در فرهنگ‌سازی و نقش آموزش و ظرفیت‌سازی در صنعت گردشگری مورد بررسی و ارزیابی صاحب‌نظران حوزه ارتباطات، روابط عمومی و گردشگری قرار گرفت.
علی‌اکبر عبدالملکی رئیس کمیسیون گردشگری اتاق ایران با اشاره به ضرورت توجه به موضوع فرهنگ‌سازی در صنعت گردشگری، برنامه‌های فرهنگی اتاق و چگونگی فعالیت‌های کمیسیون با همکاری نهادها و ارگان‌ها در بخش خصوصی را برای حاضران تشریح کرد.
خسرو رفیعی رئیس انجمن روابط عمومی ایران با معرفی راهکارهای جدید توسعه گردشگری در ایران تأکید کرد: صنعت گردشگری یکی از راه‌های برون‌رفت اقتصاد کشورها از بن‌بست بوده و درآمدزایی اصلی کشورهایی همچون ترکیه از گردشگری است. با این حال نبود یک پاسخ صحیح به این سؤال که چطور می‌توان صنعت گردشگری را در ایران توسعه داد و خلأ ارتباطات در صنعت گردشگری این صنعت را دستخوش مشکلاتی کرده است.
او در ادامه با تأکید بر این که باید هویت ایرانی بیش از پیش شناخته شود بر استفاده از فناوری‌های نوین در صنعت گردشگری تأکید کرد و افزود: باید فضا و پتانسیل‌های گردشگری کشور با تلاش مسئولانه به مردم شناسانده شود.
محمدرضا مجیدی مدیر باشگاه گردشگری – فرهنگی پایدار یونسکو نیز با اشاره به این که گردشگری در کشور ما میراث پایه است، یادآور شد: میراث پایه مربوط به کنوانسیون سال ۲۰۰۲ است که پیش‌نیازها و چشم‌اندازهای فرهنگی است.
او اگرچه ثبت جهانی آثار میراث فرهنگی و گردشگری ایران را باعث افتخار کشور دانست اما گفت: ماجرای ثبت جهانی برای ما زنگ خطری نیز محسوب می‌شود. با ثبت جهانی دائماً زیر ذره‌بین نهادهای جهانی هستیم بنابراین این بار نه به کشور بلکه به مجامع بین‌المللی هم متعهد خواهیم بود در غیر این صورت از ثبت جهانی خارج می‌شویم.
ولی تیموری از فعالان صنعت گردشگری و مشاور عالی کمیسیون گردشگری اتاق ایران معتقد بود: گردشگری در کشور ما در قالب فرهنگ می‌گنجد و با رویکرد فرهنگی به آن نگریسته می‌شود. ظرفیت گردشگری در کشور یکی از مهمترین زمینه‌های ارتقای فرهنگی و اقتصادی محسوب می‌شود.
او ادامه داد: وقتی با نگاه فرهنگی به گردشگری نگریسته می‌شود، در این صورت صنعت گردشگری با آسیب جدی مواجه می‌شود که یکی از این آسیب‌ها در تدوین سیاست‌های فرهنگی دیده می‌شود که گردشگری را در زیرگروه فرهنگ قرار می‌دهند و در نهایت فضای کاری برای آن محدود به گردشگری مذهبی می‌شود.
او داشتن متولیان فرهنگی متعدد را از دیگر آسیب‌های صنعت گردشگری دانست و افزود: وقتی گردشگری در قالب فرهنگی تعریف می‌شود نه تنها بودجه درستی به آن تخصیص نمی‌یابد بلکه محدودیت در برنامه‌ریزی کلان کشوری به وجود می‌آید به عبارتی استفاده از ظرفیت‌های فرهنگی و علمی صنعت گردشگری بیشتر مد نظر قرار می‌گیرد تا تاثیرات اقتصادی آن.
تیموری پیشنهاد کرد: در میان ابعاد فرهنگی گردشگری بهتر است ابعاد اقتصادی آن هم مد نظر قرار گیرد. به عبارتی سیاست‌های سلبی در گردشگری جای خود را به سیاست‌های ایجابی دهد.
پرویز محسن پور کارشناس برنامه‌ریزی صنعت گردشگری با تأکید بر اینکه چاره‌ای جز انجام برنامه‌ریزی در راستای توسعه صنعت گردشگری در اسناد بالادستی نیست بیان کرد: اگر گردشگری پیشگام شود می‌توانیم کارهای زیادی انجام دهیم. برای جذب انواع گردشگری دارای قطب‌های مختلفی هستیم که به تنهایی می‌تواند جذب گردشگر داشته باشد. اما تا زمانی که آموزش نبینیم چگونه می‌توانیم از ظرفیت‌ها استفاده کنیم؟
جواد قاسمی مدیرعامل انجمن متخصصان گردشگری ایران در ادامه این جلسه فرهنگ‌سازی را سر لوحه توسعه گردشگری دانست و یادآور شد: ما نیازمند فرهنگ‌سازی برای مواجهه و برخورد با گردشگران هستیم.
او ادامه داد: باید همه ارگان‌هایی که به شکلی با گردشگری در ارتباط هستند مسیر خود به سمت توسعه این صنعت را رویه خود قرار داده و برخی خطوط قرمز تعیین و تعریف شده از اماکن صنعتی و ورزشی کاهش یافته یا برداشته شود.
قاسمی، یکی از مهمترین مشکلات این صنعت را عدم توجه به بخش خصوصی دانست و گفت: نهادهای مدنی در جایگاه خود قرار ندارند. این در حالی است که در بسیاری از کشورها؛ انجمن‌های تخصصی می‌توانند پایه و اساس توسعه گردشگری باشند.
مدیرعامل انجمن متخصصان گردشگری ایران در ادامه با تأکید بر این که در گردشگری حداقل‌های رعایت محیط زیست جایگاهی ندارد، خاطرنشان کرد نقش روابط عمومی در این صنعت بسیار مهم‌تر از نقش تبلیغات است.