جمعی از کارآفرینان، تولیدکنندگان و دانش بنیان‌ها صبح امروز (دوشنبه) با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند. در ابتدای این دیدار تعدادی از آنها به بیان نظرات و دیدگاه‌های خود پرداختند.
در ادامه بخش‌هایی از بیانات آیت‌الله خامنه‌ای در این دیدار را می‌خوانید:
*یک مطلب کوتاه میخواهم به مسئولین محترمی که اینجا نشسته‌اند، بخصوص معاون اوّل محترم، که اینجا هستند، بگویم. این مطالبی را که این دوستان گفتند، با دقت به خاطر بسپارید. اینها صرفاً گزارش نبود؛ گزارش بود، همراه گزارش، گلایه هم بود. و این گلایه‌هایی که اینجا کردند، تقریباً همه‌اش، به نظر من درست است. همه آنچه که گفتند، به‌عنوان توقّعاتی که از دولت و از مسئولین و از شخص بنده دارند، توقّعات درستی است.
برای همه‌ی این چیزهایی که این دوستان گفتند، کارگروه تشکیل بدهید؛ در این کارگروه حتماً بایست از نیروهای مباشرِ کار استفاده بشود، حضور داشته باشند، همینهایی که اینجا صحبت کردند، این آقایان، و دیگرانی که هستند، نظرات آنها گرفته بشود و پیگیری بشود.
* ما مشکل معیشت مردمی و رفاه خانوار داریم در کشور به طور محسوس؛ این بدون رشد اقتصادی علاج‌پذیر نیست. ما اگر بخواهیم فقر را برطرف بکنیم، اگر بخواهیم رفاه خانوار را در کشور رشد بدهیم این احتیاج دارد به رشد اقتصادی در کشور، بدون این امکان ندارد.
* دستگاههای اجرایی باید از توسعه‌ی بنگاههای خصوصی حمایت کنند. کشور بدون فعالیت بنگاههای خصوصی اداره نخواهد شد. اشتباه مهمی که در سال‌های اول انقلاب اتفاق افتاد و آثارش همین طور ماند مبالغ زیادی، این بود که بخش خصوصی را کنار زدند و همه‌ی کارها را، حتی فروش مثلاً اجناس خرد را به مسئولین، دولت و دستگاههای دولتی سپردند. خطای بزرگی بود که انجام دادیم ما.
* ما از لحاظ بهره‌وری خیلی وضعمان بد است. نود درصد آب تولید کشور صرف کشاورزی میشود، حدود نود درصد. صنعت و خانه و مصارف خانگی و امثال اینها ده درصد آب کشور است. نود درصد مربوط به کشاورزی است. ما اگر از این نود درصد، ده درصد بتوانیم صرفه‌جویی بکنیم، یعنی به قدر همه‌ی آبی که امروز صرف صنعت و صرف شرب خانگی و بقیه‌ی مصارف میشود، به این اندازه آب بازیافت کردیم. یعنی مسئله‌ی بهره‌وری این جوری است. ما از آب بد بهره‌وری میکنیم، از انرژی بد بهره‌وری میکنیم...
یکی از مواردی که ما دچار ضعف بهره‌وری هستیم همین نیروهای کارمندی دولتی هستند که کار مفیدشان در طول هفته خیلی محدود است، چند ساعت بیشتر نیست. این همین کاهش بهره‌وری است در مورد نیروی انسانی. اینها باید اصلاح بشود.
* اینکه ما سیاستهای اصل ۴۴ را مطرح کردیم بر خلاف تصور بعضی از برادران خوب، می‌بینم بعضی از عناصر خوب و خوش‌نیت اعتراض میکنند به سیاستهای اصل ۴۴، این اعتراض درست نیست، این سیاستها با دقت انتخاب شد، با فکر انتخاب شد، افرادی که وارد بودند در مسائل اقتصادی و علاقمند به عدالت اجتماعی و به‌جد دنبال عدالت اجتماعی بودند همه تأیید کردند این را، منتها خب عمل نشده متأسفانه دولتها درست عمل نکردند. خیلی کم عمل شده. چندین دولت این‌جور پشت سر هم عمل نکردند. به این سیاستهای اصل ۴۴ باید عمل بشود. منتها دقت بشود البته، مراقبت بشود، مدیریت بشود، نظم و انضباط کاری ملاحظه بشود و این کار انجام بگیرد.
* در دنیای امروز ارتقاء جایگاه یک کشور به میزان زیادی مربوط به وضع اقتصادی آن کشور است. وقتی یک کشوری پولش ضعیف میشود، امکانات اقتصادی‌اش پایین می‌آید اعتبار و جایگاهش در دنیای امروز کاهش پیدا میکند. ما برای اینکه این جایگاه را، جایگاه کشور را در مجموعه‌ی منطقه و در مجموعه‌ی جهان حفظ کنیم احتیاج داریم به این رشد اقتصادی.
* ما نیروی انسانی متخصص زیاد داریم خوشبختانه در کشور یکی از افتخارات ما و امتیازات ما این است که ما نیروی متخصص خیلی داریم. خب از اول انقلاب که مثلاً دانشجو حدود صد و پنجاه هزار دانشجو داشتیم حالا مثلاً میلیون‌ها دانشجو و میلیون‌ها فارغ‌التحصیل داریم در مقاطع مختلف علمی. خب اینها شغل لازم دارند، اینها کار میخواهند. بله؛ داشتن نیروی انسانی جوان متخصص یک افتخار است اما اگر شغل نداشت بیکار ماند چه؟ یک سرافکندگی است. افتخار دیگر نیست. ما آن وقت بنشینیم مدام به خودمان بگوییم چرا مهاجرت میکنند؟ چرا خارج میروند؟ خب باید کار بدهید. من چند وقت پیش در همین جلسه؛ یک جلسه‌ای بود در این حسینیه گفتم، آن جوان کارآمد تحصیل کرده‌ی ما که حالا از خارج آمده یا در خارج تحصیل کرده یا در داخل تحصیل کرده؛ دو چیز بیشتر از ما نمیخواهد. اولی‌اش شغل است، دومی هم امکان پیشرفت علمی است. ما باید شغل را برایش فراهم بکنیم. بدون یک رشد بالا نمیتوانیم اشتغال ایجاد کنیم برای این مجموعه‌ی عظیم جوان متخصص و دانشمند.
* ما احتیاج داریم به رشد سریع و مستمر؛ علت هم این است که عقب‌افتادگی داریم. ما در دهه‌ی ۹۰ یک عقب‌ماندگی و باصطلاح تعطیل نسبی مسائل اقتصادی داشتیم به دلایل مختلف. نمیشود همه را منسوب کرد به ضعف مدیریتها، نه؛ بخشی مربوط به عوامل خارجی و بیرونی است، بخشی مربوط به عوامل درونی است، مسئله‌ی تحریمها مؤثر بود، مسئله‌ی کاهش ارزش نفت در یک برهه‌ای از زمان مؤثر بود، مسئله‌ی تمرکز کشور بر روی مسئله‌ی هسته‌ای که اقتصاد را شرطی کرد مؤثر بود، مسائل گوناگون اینجوری مؤثر بود. نتیجه این شد که ما یک دهه عقب‌ماندگی داریم و شاخصهای منفی زیاد داریم، آمار متقن مراکز رسمی است.
جبران این عقب‌ماندگی کار آسانی نیست، این طبعاً محتاج یک رشد مستمر پی در پی اقتصادی در میان‌مدت دارد. برای همین است که ما در برنامه‌ی هفتم توسعه، اولویت اصلیِ برنامه را گذاشتیم پیشرفت اقتصادی توأم با عدالت. و رشد اقتصادی متوسط هشت درصد را در سیاستهای برنامه‌ی هفتم قرار دادیم که اگر واقعاً بتوانیم ما به رشد هشت درصد به طور متوسط برسیم در طول مدت برنامه ــ پنج ساله‌ی برنامه ــ به نظر من کار بسیار خوبی انجام گرفته. ما به این رشد احتیاج داریم.