میرقاسم مومنی، کارشناس حوزه نفت درباره چالش‌های صنعت نفت در سال ۱۴۰۱ و پیشنهاد برنامه برای سال ۱۴۰۲ گفت: دو مسئله در صنعت نفت کشور مهم است، یکی بازسازی چاه‌های نفت و سرمایه گذاری در این حوزه برای بالا بردن راندمان تولید و ادامه فعالیت برای ایجاد شبکه‌ای از پالایشگاه‌ها و بهره‌وری بهتر به جای صادرات نفت به صورت خام است همانگونه در سیاست‌های نظام هم دردستور کار است که البته مقدمه این هدف جذب سرمایه گذاری خارجی برای ایجاد پالایشگاه و یا واحدهای پتروشیمی است.
وی ادامه داد: بازاریابی و صادرات نفت و گاز و ایجاد ثبات صادراتی هم باید در دستور کار قرار گیرد که هم سرمایه گذاری و هم بازاریابی نیاز به تعامل بین المللی با جامعه جهانی و برطرف کردن موانع قانونی است. باتوجه به اینکه ما در شرایط تحریم قرار داریم عملا امکان اینکه ما بتوانیم جذب سرمایه‌گذاری داشته و به راحتی نسبت به صادرات اقدام کنیم، وجود ندارد.
این کارشناس حوزه انرژی تاکید کرد: تا سرمایه جذب نشود و صادرات صورت نگیرد ما نمی‌توانیم در این حوزه‌ها عکس العمل زیادی داشته باشیم چون محصول تولیدی باید خریدار با قیمت نرمال جهانی داشته باشد اگر ما نتوانیم با قیمت معمول نفت و محصولات آن را بفروشیم و همچنان با دور زدن تحریم صادرات داشته باشیم شاید چندان سودآور نباشد و در واقع در بلندمدت زیانبار هم خواهد شد.
وی گفت: ما در شرایطی که هستیم به خاطر اینکه بخش بزرگی از بودجه کشور به عایدات نفتی وابسته است مجبوریم برای حفظ توان تولید سرمایه گذاری انجام دهیم و لازمه آن این است که بتوانیم با کشورهای مصرف کننده و سرمایه گذار و نیز مشکلات بانکی را حل کنیم و تا این مشکلات برطرف نشود ما نمی توانیم در این عرصه ها توانمندی های خودمان را به بالفعل تبدیل کنیم، ما دانش خوبی در حوزه صنعت نفت و گاز داریم اما سرمایه گذاری مسئله مهمی است.
وی بیان داشت: موضوع صادرات هم مهم است و باید به طور معمول انجام شود و عایدات آن از طریق سیستم بانکی جهانی به کشور انتقال داده شود این شرایط فعلا به خاطر تحریم مهیا نیست، در این موقعیت باید هر تصمیمی که اخذ می‌شود باید با لحاظ کردن شرایط محدودیت‌های بین المللی اقدام شود.
مومنی تاکید کرد: تا زمانی که تحریم رفع نشود مشکل صنعت نفت به سختی حل می‌شود و مهم‌ترین مانع اینکه امکان جابجایی پول نداریم، سیستم جهانی بانک اجازه نمی‌دهد، سوئیفت بسته شده و ما حتی با دوستان خود هم امکان مراوده نداریم. مگر اینکه تهاتر نفت و کالا داشته باشیم که این هم در نهایت به ضرر ما تمام خواهد شد.