بر اساس مطالعات جدید مرکز پژوهش‌های اتاق ایران درباره کمبود برق در اوج مصرف سال 1402 به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر این ناترازی ابعاد گسترده‌تری به خود گرفته به‌گونه‌ای که می‌توان گفت در زمره ناترازی‌های سابق قرار نمی‌گیرد و باید به عنوان پدیده «کمبود برق» شناخته شود.
از طرفی بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد به دلیل فقدان رویکرد مشخص در توسعه زیرساخت و جذب سرمایه‌گذاری جدید نیروگاهی، سایه کمبود برق طی سال‌های آتی (حداقل طی برنامه پنج‌ساله هفتم توسعه) در کشور برقرار خواهد بود و لازم است که وزارت نیرو با همکاری وزارت‌خانه‌های ذی‌ربط برنامه‌های جابه‌جایی بار مشترکین و افزایش بهره‌وری را در دستور کار خود قرار دهد تا میزان خسارت تحمیلی به اقتصاد ملی کمتر شود.
از آنجایی که در سال 1401 بخش عمده‌ای از مدیریت سمت مصرف از طریق محدودیت در شکل‌گیری تقاضای جدید صنعتی (محدودیت در افزایش مصرف بالقوه کشور) بوده است و از سوی دیگر شاهد عملکرد سرمایه‌گذاری ضعیف نیروگاهی و روند نامطلوب بهره‌وری مصرف انرژی هستیم، به نظر می‌رسد رویه سال 1401 در واگذاری انشعاب جدید برق تداوم داشته باشد و پاشنه آشیل شروع و توسعه فعالیت بنگاه‌های تولیدی در سال‌های آتی شود.
مطالعه انجام شده توسط مرکز پژوهش‌های اتاق ایران نشان می‌دهد که حداکثر ظرفیت توان تولیدی برق در کشور طی سال جاری در سه سناریوی خوشبینانه (در صورت اضافه شدن ۷۰۰۰ مگاوات به ظرفیت تولید برق)، سناریوی میانی (محتمل) و بدبینانه و در مقابل میزان کمبود برق در حالت‌های خوشبینانه، میانی (محتمل) و بدبینانه چه‌قدر است. همچنین در ادامه برای جبران میزان کمبود برق پیش‌بینی شده، پیشنهادهایی را مطرح می‌کند.
متن کامل گزارش «بررسی کمبود برق در اوج مصرف سال 1402» را اینجا بخوانید.