عضو هیات نمایندگان اتاق ایران با اشاره به سیاست‌های مالیاتی دولت، گفت: به نظر می‌رسد دولت تصمیم دارد که کل هزینه‌های دستگاه اجرایی کشور از طریق اخذ مالیات تأمین شود. این مسئله خودبه‌خود به این معناست که فشارهای مالیاتی بر بخش‌های مختلف اقتصادی به خصوصی بخش بخصوصی، بیشتر خواهد شد.
محمدرضا توکلی‌زاده، در گفت‌وگو با اتاق ایران آنلاین، افزود: اگر دولت بخواهد کل هزینه‌های دستگاه اجرایی کشور را از طریق اخذ مالیات تأمین کند، فشارهای زیاد و بیش از توان بخش خصوصی به این بخش از اقتصاد تحمیل خواهد شد و در ادامه به‌عنوان یک مانعی بزرگ در مسیر رشد اقتصادی کشور عمل خواهد کرد.
رئیس اتاق مشهد ادامه داد: در بیشتر کشورهای دنیا از ابزار مالیاتی به‌گونه‌ای استفاده می‌شود که عاملی برای سرمایه‌گذاری به‌حساب می‌آید. در اقتصادی‌های توسعه‌یافته، روش‌های مالیاتی نوعی تشویق برای سرمایه‌گذاری جدید هم هست؛ این شیوه از مالیات‌ستانی در کشور ما مغفول مانده است.
توکلی‌زاده با تأکید بر اینکه مطالبه اصلی فعالان اقتصادی بخش خصوصی، تحقق عدالت مالیاتی است. گفت: اگرچه مالیات در زمره درآمدهای پایدار دولت محسوب می‌شود و بخش خصوصی خود را متعهد به ایفای تعهداتش در این حوزه می‌داند؛ اما دغدغه اینجاست که دامنه دریافت مالیات تنها به بخش‌های شفاف و بنگاه‌های اقتصادی شناسنامه‌دار محدود نشود و عرصه‌های سوداگری که گریزان از ایفای تعهدات و پرداخت حقوق دولتی نیز هستند، زیر چتر مالیات‌پردازی قرار بگیرند.
او در ادامه درباره مشکلات پیمان‌سپاری ارزی برای صادرکنندگان، گفت: به سیاست‌گذاری ارزی و بازگشت ارز در حوزه صادرات نقدهایی وارد است و این سیاست‌ها در راستای رشد اقتصادی کشور نیست.
رئیس اتاق مشهد افزود: با تداوم این سیاست، همه حوزه‌های اقتصادی کشور به مانند صنعت فرش گرفتار خواهند شد و بازارهای جهانی خود را از دست خواهند داد.
او اظهار کرد: سوابق سیاست‌گذاری ارزی در حوزه‌هایی مثل فرش که به موضوع بازگشت ارز به‌صورت طولانی تأکید شده، نشان می‌دهد به‌جای اینکه در این صنعت در گذر زمان رشد بازار و گسترش بازار هدف داشته باشیم، تمام بازارهای خود را در سطح دنیا از دست داده‌ایم.
رئیس اتاق مشهد، گفت: دولت و سیاست‌گذاران باید به این نکته توجه کنند که ممکن است مشکلات حوزه فرش در رابطه با پیمان‌سپاری ارزی در همه حوزه‌ها تکرار شود. با ادامه پیمان‌سپاری ارزی، همه حوزه‌های اقتصادی کشور، همه صنایع و صادرکننده‌ها به مانند صنعت فرش گرفتار خواهند شد و بازارهای جهانی خود را از دست خواهند داد.