نگران وضعیت تولیدکنندگان سیب‌زمینی در کشور است، معتقد است بدون اینکه فشاری به مصرف‌کننده وارد شود یا قیمت افزایش پیدا کند، تنها با تشویق مصرف‌کننده به افزودن این ماده غذایی به سبد غذایی، از تولیدکنندگان سیب‌زمینی در کشور حمایت کرد. هر آنچه درباره سیب‌زمینی و تولیدکنندگان آن می‌گوید، اگر به خواص سیب‌زمینی در برابر گندم و برنج اشاره می‌کند، در ادامه آن به نقش تشکل‌های این حوزه نگاهی دارد؛ تشکلی که می‌توانند از حقوق تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان حمایت کند و صدای بخش خصوصی را به گوش مسئولان برساند.
علی نیلی دبیر انجمن ملی سیب‌زمینی ایران است؛ انجمنی که به‌اختصار «امسا» گفته می‌شود و سعی دارد صدای این بخش و مطالبات آنها را به مسئولان برساند. او در گفت‌وگو با پایگاه خبری اتاق ایران از مشکلات این عرصه می‌گوید و راهکارهایی را برای آن ارائه می‌دهد.
نیلی، دبیر انجمن ملی سیب‌زمینی ایران درباره نقش تشکل‌ها در انعکاس مطالبات بخش خصوصی می‌گوید: «تشکل‌ها می‌توانند با انعکاس وضعیت حوزه کاری خود، نظرات کارشناسی، بررسی نواقص، رصد مشکلات بر تصمیم تصمیم‌گیران و سیاست‌گذاران اثرگذار باشند.»
تشکل‌های تاثیرگذار در تصمیم‌سازی
آن‌طور که نیلی می‌گوید، انجمن سیب‌زمینی ایران در 5 مهر 1389 تشکیل شد تا صدای واحد این حوزه را به گوش مسئولان برساند. او می‌گوید: «مثلاً در حال حاضر خرید تضمینی در مورد سیب‌زمینی انجام می‌شود که درواقع اصلاً این کار نباید انجام شود. این کار مثل چوب حراجی روی محصول است.
او برای تأثیرگذاری بر تصمیمات کلان از انجمن ملی سیب‌زمینی ایران مثال می‌زند: «امسال دولت می‌خواست سیب‌زمینی را در زمان مهرماه و آبان‌ماه خرید تضمینی کند؛ در اینجا انجمن با تعامل با بخش دولتی مسئله خرید تضمینی را پیگیری کرد. درنهایت نتیجه تصمیم این بود که آن زمان برای خرید تضمینی زمان مناسبی نیست.»
نیلی تصریح می‌کند: «اگر دولت دران زمان خرید تضمینی انجام می‌داد، میلیاردها تومان پول برای خرید تضمینی صرف کند؛ قیمت سیب‌زمینی هم افزایش داشت. سازمان تعاون روستایی که متصدی این کار است، در زمان بالا رفتن قیمت سیب‌زمینی، می‌خواست سیب‌زمینی خریداری‌شده را وارد بازار کند و قیمت کاهش پیدا می‌کرد. این هم به ضرر تولیدکننده بود و هم به ضرر دولت.»
او تصریح می‌کند تشکل‌های تخصصی می‌تواند در سیاست‌گذاری‌ها و تصمیم‌گیری‌ها به‌صورت عینی و عملی، مفید باشند.
برای همگرایی تشکل‌ها چه باید کرد؟
دبیر انجمن ملی سیب‌زمینی ایران می‌گوید: «برای انسجام تشکل‌های تخصصی باید حوزه کار مشترک، اولویت‌بندی شود؛ به‌عنوان‌مثال تشکل‌ها می‌توانند درزمینهٔ مسایل مشترک خود، مثل بانک، قوانین بهبود محیط کسب‌وکار، تدوین مقررات، خصوصی‌سازی، اجماع‌سازی داشته باشند تا با تجمیع نظرات، صدای واحدی در مطالبات کلان به گوش برسد.»
ادغام عجولانه درست نیست
او درباره ادغام تشکل‌های موازی در یک حوزه مشخص و تبدیل آنها به تشکلی واحد، منسجم و همه‌گیر می‌گوید: «برای ادغام تشکل‌ها باهم، باید بررسی دقیق و کارشناسی انجام شود. این نیاز به بررسی تخصصی دارد؛ به‌عنوان‌مثال، اعضای انجمن ملی سیب‌زمینی ایران، در تشکل‌های صنایع فراوری، صادرکننده‌ها و تولیدکننده‌ها حضور دارند. در اینجا به نظر می‌رسد باید این تشکل‌ها به صورت تخصصی کار کنند ولی من با حذف تشکلی به خاطر ادغام در تشکل دیگر موافق نیستم. باید تشکل‌ها و وضعیت کار آنها به‌صورت دقیق و علمی بررسی و سپس اقدام شود.»
دبیر انجمن ملی سیب‌زمینی ایران می‌گوید: «ما تشکل تجاری نیستیم بلکه به‌صورت غیرانتفاعی کار می‌کنیم.» او ادامه می‌دهد: «اما در حال حاضر فشار بسیار زیادی را تحمل می‌کنیم؛ زارع‌ها مرتب با ما تماس می‌گیرند و گلایه می‌کنند. البته دولت هم در این زمینه کار می‌کند. اما وظیفه ما به‌عنوان یک تشکلِ بخش خصوصی این است که از اعضا حمایت کنیم.»
به‌گفته نیلی، تشکل‌های فعال اقتصادی بخش خصوصی می‌توانند با ارتباط مستمر و مداوم با اتاق ایران و اعضای خود، این مطالبات و مشکلات را شناسایی کرده و برای حل آنها، اقدام منسجم و مشترکی انجام دهند.