اداره ملی آمار ایتالیا گزارش داد کسانی که در فقر مطلق زندگی می‌کنند، یعنی افرادی که قادر به خرید کالاها و خدمات ضروری نیستند، به ۵٫۷۵ میلیون نفر یا ۹٫۸ درصد از جمعیت ایتالیا افزایش‌یافته است. این رقم نسبت به ۹٫۷ درصد در سال ۲۰۲۲ و بالاترین رقم از زمان شروع انتشار این داده‌ها در سال ۲۰۱۴، اندکی افزایش‌یافته است.
اقتصاد ایتالیا به‌واسطه بهبود اشتغال، نسبت به کشورهای همسایه مانند آلمان و فرانسه از رکود ناشی از کرونا در سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ قوی‌تر بهبودیافته است، اما گزارش مرکز آمار ایتالیا نشان داد که این بازگشت کمک چندانی به ممانعت از فقیرترین شدن کشور نکرده است.
درصد افراد در فقر مطلق در سال ۲۰۲۰ به ۹٫۱ درصد و در سال ۲۰۲۱ به ۹ درصد رسید، زمانی که تأثیر رکود اقتصادی بر خانواده‌ها تا حدی با اقدامات حمایتی متعدد دولت جبران شد.
مرکز آمار ایتالیا فقر مطلق را به‌عنوان وضعیت کسانی تعریف می‌کند که نمی‌توانند کالاها و خدمات موردنیاز برای حفظ استانداردهای قابل‌قبول یک زندگی که تضمین می‌کند انسان‌ها به حاشیه جامعه رانده نشده‌اند را خریداری کنند. به‌استثنای کاهش در سال ۲۰۱۹، فقر از ۶٫۹ درصد در سال ۲۰۱۴، زمانی که انتشار داده‌های مربوط به فقر آغاز شد، به‌طور پیوسته افزایش‌یافته است.
سال گذشته، دولت دست راستی جورجیا ملونی شروع به حذف تدریجی یارانه فقرزدایی «درآمد شهروندان» کرد که در سال ۲۰۱۹ معرفی‌شده بود، بدون اینکه نسبت به هشدارهای برخی از اقتصاددانان و بانک مرکزی ایتالیا در مورد تأثیر این اقدام بر فقرا توجهی نشان دهد.
این طرح که به گفته مرکز آمار ایتالیا به حدود یک‌میلیون خانواده کمک کرد تا در سال ۲۰۱۹ از فقر خارج شوند، از ابتدای سال جاری به‌کلی کنار گذاشته شد و با یک یارانه محدود که عمدتاً به افرادی که ازنظر فیزیکی قادر به کار نیستند، جایگزین شد.
به تفکیک منطقه، افراد در فقر مطلق در سال گذشته ۹ درصد در شمال، ۸ درصد در مرکز و ۱۲٫۱ درصد در جنوب ایتالیا فقیرتر بودند. داده‌های مرکز ملی آمار ایتالیا نشان می‌دهد درحالی‌که سطح فقر در سال ۲۰۲۳ در شمال و مرکز نسبت به سال قبل افزایش‌یافته است، در جنوب این کشور کاهش‌یافته است.