محمدرضا نعمتزاده در هشتمین کنفرانس توسعه نظام تامین مالی و سرمایهگذاری سخنرانی کرد. 15 نکته از سخنان او به شرح زیر است:
1. رشد و توسعه مرهون توسعه سرمایهگذاری است. این رشد در ایران با توجه به بهرهوری پایین بنگاهها در ایران میتواند با ارتقای بهرهوری حاصل شود.
2. در سه - چهار دهه گذشته کارنامه خوبی در زمینه بهرهوری نداشتهایم و برای افزایش آن نیازمند راهکارهای عملی هستیم.
3. سرمایهگذاریها به سه دسته تقسیم میشوند. دسته اول سرمایهگذاریهای زیربنایی است که میتواند فیزیکی مانند ساخت راه و بندر یا خدمات مانند آموزش باشد که این سرمایهگذاریها معمولا از طریق منابع عمومی تامین میشود.
4. نوع دیگری از سرمایهگذاری، سرمایهگذاریهای بنیادی است که دولتها برای حفظ استقلال خود در بخش دفاع سرمایهگذاری میکنند.
5. دسته سوم سرمایهگذاریهای انتفاعی هستند که به قصد کسب سود انجام میشود و باید صرفا در بخش خصوصی انجام شود. اما در زمانهایی که بخش خصوصی نتواند آن را تامین کند بخش دولتی این کمبود را جبران میکند.
6. یکی از مشکلاتی که در انجام پروژهها در ایران داریم این است که پیش از انجام آن ابعاد مختلف پروژه را به طور کامل مطالعه نمیکنیم و همین باعث میشود پروژهای که ظرف دو - سه سال طراحی شده است بیشتر طول بکشد.
7. بروکراسی ضعف بزرگ دیگر بر سر راه سرمایهگذاریها در ایران است. هنگامی که از مدیران مختلف میخواهیم کاری را سریعتر انجام دهند میگویند ممکن است دستگاه نظارتی بدون انجام کامل مراحل اداری از ما ایراد بگیرد، در صورتی که نباید از دستگاههای نظارتی بترسند و جواب آنها با ماست.
8. همچنین قوانین حقوقی حاکم بر بازار سرمایه باید تسهیل شود.
9. درباره واگذاری سازمانهایی در قالب رد دیون، پیشنهاد ما این بود که واگذاری سازمان و دریافت پول بدهی شرکتها تامین شود اما نه با واگذاری کامل آنها در قالب رد دیون.
10. طرح اولیه سهام عدالت مبنی بر واگذاری ۱۵ تا ۲۰ درصد یک واحد بود در صورتی که امروزه بیش از ۶۰ درصد واحد در قالب سهام عدالت عرضه میشود.
11. اگر سهامداران حداقل ۳۰ درصد منابع را در اختیار ندارند نباید اقدام به راهاندازی طرحهای انتفاعی کنند و الباقی آن را از طریق وام تامین کنند.
12. بازار سرمایه باید به سمت سرمایهگذاریهای خارجی حرکت کند.
13. بدون سرمایهگذاریهای خارجی رشد هشت درصدی در اقتصاد غیرممکن است.
14. به ازای هر واحد سرمایهگذاری خارجی دو واحد به صادرات اضافه میشود و این سرمایهگذاریها نباید تنها از بعد پولی مورد بررسی قرار گیرند. زیرا تجربه این بنگاهها میتواند کمک زیادی به بنگاههای داخلی کند و منافع سرمایهگذاریهای خارجی ۹۰ درصد غیرپولی و ۱۰ درصد پولی است.
15. پس از برجام رغبت شرکتهای خارجی برای سرمایهگذاری در ایران افزایش یافته است. شرکتهای زیادی که پیش از برجام مایل به سرمایهگذاری نبودند اکنون تمایل زیادی نشان میدهند. اما طبیعی است که با توجه به شرایط سیاسی و امواج ترامپی گاهی دست و تن بعضی شرکتها بلرزد.