صنعتی شدن و شهرنشینی سریع، همراه با رشد شدید اقتصادی، به کمبود شدید آب در هند منجر شده است. مودیز در گزارش جدید خود اعلام کرد که شرایط آب و هوایی شدید ازجمله موج گرما و خشک‌سالی وضعیت کم‌آبی را تشدید کرده و پرجمعیت‌ترین کشور جهان را در نقطه‌ای خطرناک قرار داده است و هشدار داد که کمبود آب ممکن است سلامت اعتباری کشور را مختل کند.
هند برای تأمین آب خود به‌شدت به باران‌های موسمی متکی است، اما همچنین مستعد شرایط آب و هوایی شدید است. دهلی، یکی از پرجمعیت‌ترین شهرهای جهان با بیش از ۲۰۰ میلیون جمعیت، به‌شدت درگیر بحران آب‌شده است.
آتی‌اشی، وزیر آب دهلی روز دوشنبه، یک روز قبل از پایان اعتصاب غذای خود در اعتراض به تشدید دلیل بحران آب گفت که ۲٫۸ میلیون نفر از جمعیت دهلی برای دسترسی به چند قطره آب هم در مضیقه هستند.
او هفته گذشته اعلام کرد که تا زمانی که ایالت هاریانا در شمال هند آب بیشتری از رودخانه یامونا به‌سوی دهلی رها کند، در اعتصاب غذا به سر خواهد برد و توضیح داد که این ایالت روزانه ۱۱۰ میلیون گالن آب کمتر به‌سوی دهلی رها کرده است.
در اوایل ژوئن وزیر آب دهلی گفت که شهر به دلیل کمبود آب دریافتی از رودخانه یامونا و سایر منابع، با کمبود روزانه ۵۰ میلیون گالن آب مواجه است. مودیز هشدار داد که کمبود آب می‌تواند تولیدات کشاورزی و عملیات صنعتی را مختل کند و باعث تورم در قیمت مواد غذایی و کاهش درآمد برای مشاغل و کارگران آسیب‌دیده، به‌ویژه کشاورزان شود، درحالی‌که به ناآرامی‌های اجتماعی هم دامن خواهد زد.
این به‌نوبه خود می‌تواند نوسانات در رشد اقتصادی هند را تشدید کند و توانایی مقاومت اقتصاد در برابر شوک‌ها را تضعیف کند، آن‌هم در شرایطی که بیش از ۴۰ درصد از نیروی کار این کشور در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند. هند که یک‌قطب کشاورزی است، بزرگ‌ترین تولیدکننده شیر و ادویه در جهان است. این کشور همچنین دومین تولیدکننده بزرگ برنج، گندم، سبزی‌ها، میوه و پنبه در جهان به شمار می‌رود.
کشاورزی ۹۰ درصد از مصرف آب در هند را تشکیل می‌دهد. به گفته مودیز، خشک‌سالی در ماه اوت عرضه شکر را کاهش داد و قیمت‌ها را در ماهاراشترا و کارناتاکا به بالاترین حد در ۶ سال اخیر رساند.
گزارش مودیز می‌گوید که کاهش در عرضه آب می‌تواند تولیدات کشاورزی و عملیات صنعتی را مختل کند و منجر به تورم در قیمت مواد غذایی و کاهش درآمد برای کسب‌وکارها و جوامع آسیب‌دیده شود، درحالی‌که باعث ناآرامی‌های اجتماعی هم خواهد شد. به گفته مودیز، انتظار می‌رود تا سال ۲۰۳۱ میزان عرضه آب در هند ۱۳۶۷ مترمکعب کاهش یابد.
به گفته وزارت منابع آب هند، سطح آب زیر ۱۷۰۰ مترمکعب نشان‌دهنده تنش آبی است، درحالی‌که تأمین زیر ۱۰۰۰ مترمکعب به‌عنوان کمبود آب تعریف می‌شود.
مودیز تأکید کرد که بخش‌های وابسته به آب مانند تولیدکنندگان برق زغال‌سنگی و فولادسازان بیشترین ضربه را خواهند دید و توضیح می‌دهد که اختلالات عملیاتی مانع رشد درآمد و کاهش قدرت اعتباری می‌شود.
در این گزارش آمده است که در هند، نیروگاه‌های زغال‌سنگ حرارتی بزرگ‌ترین مصرف‌کننده آب هستند، زیرا این کشور به‌شدت به تولید برق مبتنی بر زغال‌سنگ متکی است. با بدتر شدن کمبود آب، نیروگاه‌های زغال‌سنگ در مناطقی که دارای تنش آبی هستند ممکن است در طول خشک‌سالی با اختلالات عملیاتی مواجه شوند، زیرا تأمین آب برای آشامیدن به اولویت بالاتری نسبت به تأمین آب برای مشاغل تبدیل می‌شود.
مودیز گفت سرمایه‌گذاری بیشتر در زیرساخت‌های آب و انرژی‌های تجدید پذیر می‌تواند این خطرات را کاهش داده و مصرف راندمان آب را بهبود بخشد.