المپیک 2024 از جمعه 5 مرداد با برگزاری مراسم افتتاحیه به‌صورت رسمی آغاز می‌شود و به مدت 2 هفته با برگزاری بزرگ‌ترین رقابت‌های ورزشی دنیا، پاریس در کانون توجهات قرار می‌گیرد.
مایکل کلاین، استاد اقتصاد بین‌الملل مدرسه فلچر دانشگاه تافتس ایالت ماساچوست آمریکا در مقاله‌ای، عوامل اقتصادی موفقیت کشورها در بازی‌های المپیک را بررسی کرده است.
در این پژوهش آمده است: موفقیت ورزشکاران المپیکی منعکس‌کننده بسیاری از عوامل از جمله استعداد، فداکاری، تمرین، تلاش، تجربه و حتی شانس است؛ اما مشخصه‌هایی مانند اندازه جمعیت و ثروت یک ملت قطعاً نقش دارند.
عوامل دیگری مانند میزبانی کشور در این بازی‌ها می‌تواند به ورزشکاران بومی برای کسب مدال شانس بیشتری بدهد. علاوه بر این، موفقیت زنان یک کشور در رقابت‌های المپیک، نشان‌دهنده برابری جنسیتی گسترده‌تر در آن کشور است.
کشورهایی که در آنها زنان به‌عنوان نیروی کار حضور بیشتری در اجتماع دارند،، معمولاً ورزشکاران زن‌شان رویدادهای ورزشی بین‌المللی عملکرد بهتری دارند.
جمعیت بیشتر ، مدال بیشتر
تعداد جمعیت یک کشور در پتانسیل این کشور برای کسب مدال در بازی‌های المپیک نقش دارد. تعداد ورزشکاران بالقوه‌ای که می‌توانند در سطح جهانی رقابت کنند در کشورهایی که جمعیت بیشتری دارند بیشتر است.
به‌عنوان مثال، چین با جمعیتی بالغ بر 1.4 میلیارد نفر، دارای جمعیت بسیار گسترده‌تری از افرادی است که ممکن است مهارت‌های ورزشی سطح بالایی داشته باشند تا کشورهایی با جمعیت کمتر.
در جدیدترین آخرین دوره بازی‌های المپیک که به در توکیو برگزار شد، چین پس از ایالات متحده که 113 مدال کسب کرد، با کسب 89 مدال در رده دوم ایستاد.
البته جمعیت به‌تنهایی نمی‌تواند عامل موفقیت یک کشور در المپیک باشد. اگر چنین بود، انتظار می‌رفت هند، دومین کشور پرجمعیت، در المپیک توکیو بیش از 7 مدال کسب کند. این در حالی بود که نیوزلند با جمعیتی کمتر از 5 میلیون نفر با توجه به جمعیت پایین، کمتر از 20 مدال کسب کند.
نقش پررنگ‌تر درآمد سرانه ملی در کسب مدال
درآمد سرانه ملی نقش بیشتری نسبت به جمعیت در تعیین موفقیت یک کشور در المپیک دارد.
توانایی افراد برای دستیابی به پتانسیل ورزشی خود بستگی به فرصت‌هایی دارد که برای آموزش در امکانات کلاس جهانی با مربیگری برتر در اختیار آنها قرار می‌گیرد، و این فرصت‌ها در کشورهایی که ثروتمندتر هستند، در دسترس‌تر است.
در مطالعه‌ای در سال 2002 درباره عوامل تعیین‌کننده موفقیت المپیک در سطح کشور، اندرو برنارد و مگان بوسه، اقتصاددانان بین‌المللی دریافتند که تولید ناخالص داخلی واقعی، بهترین پیش‌بینی‌کننده عملکرد یک کشور در بازی‌های المپیک است.
به‌عنوان مثال، جمعیت 39 میلیونی کانادا، بخش کوچکی از جمعیت چین است. در سال 2022، سرانه تولید ناخالص داخلی کانادا 58400 دلار بود در حالی که تولید ناخالص داخلی چین 21476 دلار بود.
این تفاوت‌ها در درآمد سرانه به توضیح این نکته کمک می‌کند که چگونه، حتی با وجود اینکه جمعیت چین بیش از 36 برابر جمعیت کانادا است، تفاوت نسبی در مدالهای اعطا شده در بازی‌های المپیک توکیو به این اندازه نبود.
ورزشکاران چینی 89 مدال کسب کردند در حالی که ورزشکاران کانادایی 24 مدال به دست آورده بودند. بر این اساس این نتیجه حاصل شد که کشوری با درآمد سرانه 10 درصد بالاتر از کشور دیگر، 6.9 درصد مدال بیشتر کسب می‌کند (با ثابت نگه داشتن اثر جمعیت).
در حالی که کشوری با 10 درصد جمعیت بیشتر از کشور دیگر، 3.6 درصد مدال بیشتر با ثابت نگه داشتن اثر درآمد سرانه به دست می‌آورد.
استفاده از امتیاز میزبانی برای کسب مدال بیشتر
عواملی غیر از درآمد و جمعیت نیز با موفقیت در بازی‌های المپیک تابستانی مرتبط است. برنارد و بوسه دریافتند که میزبانی المپیک همچنین به ورزشکاران یک کشور برتری بیشتری می‌دهد.
کشورهای میزبان تمایل دارند 1.8 درصد از مدال‌ها را بیشتر از آنچه که تنها بر اساس تولید ناخالص داخلی پیش‌بینی شده بود، کسب کنند. ژاپن با کسب 27 مدال طلا (58 مدال در مجموع) بهترین عملکرد المپیک خود را در طول المپیک توکیو داشت که پس از ایالات متحده و چین سوم شد.
البته کشورهایی که «بسیج اجباری منابع» را برای موفقیت ورزشی داشتند، که برنارد و بوس آنها را کشورهای شوروی سابق و بلوک شرق معرفی می‌کند،سهم مدال‌هایی بالاتر از آنچه که صرفاً بر اساس درآمد سرانه و جمعیت انتظار می‌رود، داشتند.
این نتیجه همچنین توسط نتایج بازی‌های المپیک توکیو تأیید شد، زمانی که ورزشکاران روسی در مجموع در مجموع مدال‌ها سوم شدند و زیر پرچم کمیته بین‌المللی المپیک شرکت کردند.
این تعداد مدال، دو برابر مقداری بود که انتظار می‌رفت ورزشکاران ROC با توجه به درآمد و جمعیت روسیه برنده شوند. در نهایت، محققان دریافتند که پایداری برای موفقیت وجود دارد. سهم بالای مدال در المپیک‌های قبلی با سهم بیشتر مدال در بازی‌های بعدی همراه است.
مدال‌آوری بیشتر با حضور فعال‌تر زنان در بازار کار
همچنین موفقیت زنان یک کشور در بازی‌های المپیک با فرصت‌های اقتصادی که در اختیار آنها قرار می‌گیرد مرتبط است. کشورهایی که زنان در آنها مشارکت کامل‌تری دارند، معمولاً کشورهایی هستند که زنان آنها در رویدادهای ورزشی بین‌المللی عملکرد بهتری دارند.
همچنین کشورهایی که نرخ مشارکت زنان در نیروی کار بالاتری داشتند، تعداد مدالهای بیشتری در المپیک تابستانی سیدنی توسط زنان کسب کردند.. با به‌روزرسانی داده‌ها، این نتیجه همچنان برای المپیک توکیو باقی ماند.
برای مثال، کانادا و اسپانیا دارای جمعیت مشابه و سطح درآمد سرانه قابل مقایسه هستند، اما نرخ مشارکت نیروی کار در کانادا 61٪ (حدود صدک 75) است در حالی که در اسپانیا 53٪ (حدود صدک 25) است. زنان کانادایی 18 مدال انفرادی و تیمی را در توکیو به دست آوردند (از 24 مدال این کشور) در حالی که زنان اسپانیایی 6 مدال (از 17 مدال کشور) را به دست آوردند.
این احتمال وجود دارد که ارتباط بین موفقیت ورزشی زنان و مشارکت بیشتر زنان در نیروی کار، منعکس‌کننده فرصت‌های کلی بیشتر زنان در این کشورها باشد. همان‌طور که داشتن جمعیت بیشتر مزیت المپیک را فراهم می‌کند، ممکن است جوامعی که فرصت‌های بیشتری را برای مجموعه وسیع‌تری از زنان فراهم می‌کنند، از استعداد بیشتری بهره‌مند شوند و این ممکن است به تیم‌های زنان آنها در دنیای بسیار رقابتی بین‌المللی برتری دهد.