لزوم ایجاد شرکت‌های برآورد خسارت، مستقل از شرکت‌های بیمه‌گر

فرشید شکرخدایی با اشاره به اهمیت صنعت بیمه گفت: مهم‌ترین تفاوت شاخص رقابت‌پذیری میان کشورهای پیشرفته و کمتر‌توسعه‌یافته، اختلاف فاحش در ضریب نفوذ صنعت بیمه است؛ این صنعت نه تنها خودش یک کسب‌و‌کار است، بلکه سبب می‌شود سایر صنایع نیز استانداردها و حداقل شاخص‌های بهبود کیفیت را اجرا کنند تا بتوانند از خدمات بیمه استفاده کنند؛ به عنوان مثال رشد صنعت ساختمان دنیا در سال‌های اخیر به دلیل فشارهایی است که صنعت بیمه برای رعایت استانداردها داشته است؛ شرکت‌های بیمه‌گر برای کاهش ریسک و درنتیجه کاهش هزینه‌های خود، حداقل استانداردهایی را به صاحبان سایر صنایع تحمیل می‌کنند که همین موضوع ناخودآگاه کیفیت در دیگر صنایع را ارتقا داده است.

شکرخدایی در گفت‌وکگو با پایگاه خبری اتاق ایران با اشاره به برگزاری نشست اعضای کمیسیون رقابت اتاق ایران با فعالان و مدیران ارشد شرکت‌های بیمه‌گر، تصریح کرد: علت برخی عقب‌ماندگی‌های صنعت بیمه ایران،‌ وجود برخی قوانین مزاحم و محدودکننده، تنوع بسیار پایین خدمات بیمه‌ای، تخصصی نشدن رشته‌های بیمه‌ای در ایران نسبت به کشورهای پیشروی صنعت بیمه و لحاظ نشدن بیمه‌های صد در صد حاکمیتی مانند بیمه‌های درمانی، کشاورزی و بازنشستگی در زمره صنعت بیمه خصوصی هستند که برای رفع این مشکلات، نیاز به بازسازی ساختار صنعت بیمه فرسوده، کهنه و سنتی کشور داریم.

رئیس انجمن مدیریت کیفیت ایران افزود: یکی دیگر از ضعف‌های صنعت بیمه ایران، بالا بودن هزینه‌های جبران خسارات نسبت به درآمد شرکت‌های بیمه است؛ شاخصی که در کشورهای توسعه‌یافته همواره ترازی مثبت دارد، ولی در کشور ما در برخی موارد این تراز منفی و سبب ورشکستگی شرکت بیمه‌گر شده است.

وی با تأکید بر عدم ورود کارشناسان جوان، به‌روز، خبره و دارای ایده‌های نو به صنعت بیمه یادآور شد: متخصصان شرکت‌های خصوصی بیمه اکثرا بازنشستگان شرکت‌های بیمه دولتی هستند و ما در طول این سال‌ها کارشناسان جدیدی تربیت نکرده‌ایم. همین کمبود نیروی انسانی متخصص، کوچک‌تر شدن سبد خدمات بیمه‌ای را تشدید کرده است.

رئیس مرکز رتبه‌بندی اتاق ایران با اشاره به وجود شبکه گسترده نمایندگی شرکت‌های بیمه در سراسر کشور،‌ وجود 10 هزار دفتر نمایندگی صرفا برای شرکت بیمه ایران را یادآور شد و اظهار کرد: تا به حال کمتر از ایده و اندیشه اعضای این شبکه گسترده استفاده شده است. در حالی که شرکت‌های بیمه می‌بایست از دانش و تجربه فعالان کسب و کار خُرد بیمه به عنوان نمایندگان شرکت‌های بیمه‌گر، در راستای ارائه خدمات نوین و رشته‌های جدیدتر بیمه‌ای بهره‌برداری کنند. نمایندگی‌های شرکت‌های بیمه‌گر به جای آنکه توسعه‌دهنده بازار و شبکه دانش‌محور صنعت بیمه باشند، صرفا به فروشندگان بخش کوچکی از خدمات بیمه‌ای این شرکت‌ها تبدیل شده‌اند.

عضو کمیسیون رقابت، خصوصی‌سازی و سلامت اداری اتاق ایران یکی از فاکتورهایی که به توسعه صنعت بیمه در کشورهای پیشرفته کمک کرده را جداسازی ساختار برآورد خسارت از شرکت‌های بیمه‌گر دانست و خاطرنشان کرد: در این کشورها شرکت‌های خصوصی مستقلی طراحی‌ شده‌اند که زیان‌دیدگان با مراجعه به آن‌ها میزان خسارات وارده را برآورد کرده و سپس شرکت‌های بیمه به پرداخت خسارات زیان‌دیدگان اقدام می‌کنند؛ در حالی که در ایران همان شرکتی که خدمات بیمه‌ای را به مشتریان فروخته، خودش میزان خسارت را نیز برآورد می‌کند که به شفافیت در اقتصاد لطمه زده و تضاد منافع را تشدید می‌کند.