آینده کشاورزی در ایران، نه در گسترش زمین، بلکه در هوشمندی مصرف آب رقم می‌خورد.
هر قطره آب، ارزش اقتصادی دارد و باید با فناوری، مدیریت شود.
سنجش از دور، داده‌های اقلیمی و سامانه‌های آبیاری دقیق، می‌توانند مصرف را کاهش و بهره‌وری را افزایش دهند.
در این الگو، کشاورز به تحلیل‌گر داده تبدیل می‌شود و مزرعه، به کارگاه فناوری بدل می‌شود.
سرمایه‌گذاری در تجهیزات نوین آبیاری و آموزش دیجیتال، ضامن امنیت غذایی و حفظ منابع طبیعی است.
دولت باید یارانه را از مصرف بی‌هدف به نوآوری هدفمند در آب‌رسانی هدایت کند.
تحول کشاورزی از آن کشوری است که خاک را با علم ترکیب کند و آب را با عقل مصرف کند و هر مزرعه را نشان خرد اقتصادی خود بداند.