مسئله تولید آنجاست که سیاستها با هم سخن نمیگویند؛ هرکدام ساز خود را میزنند و فعال اقتصادی میان این چندصدایی گرفتار میشود. هنگامی که سیاست ارزی علامتی میدهد، سیاست تجاری علامتی دیگر؛ مقررات بانکی برداشت متفاوتی دارد و سیاست انرژی مسیر جداگانهای را دنبال میکند.
ریشه ناپایداری، نبود هماهنگی میان حلقههای سیاستی است؛ هماهنگیای که اگر تقویت شود، اثر سیاستها را همافزا میکند و مسیر تصمیمگیری را برای تولیدکننده روشن میسازد. بدون این همخوانی، هر سیاست پیام سیاست دیگر را کمرنگ میکند و نوسان بر محیط کسبوکار سایه میاندازد.
راه تولید پایدار، همصدایی سیاستهاست؛ اتکا بر اتاقفرمان یکپارچه، ارزیابی اثرات متقابل، تقویم پایدار سیاستی و گفتوگوی مستمر با بخش خصوصی؛ مجموعهای که که ابهام را کنار میزند و مسیر تولید را پیشبینیپذیر میکند.