صنعت بی نوای کشور چنان دچار مشکل شده است که آدم نمی داند برای بررسی چالش های آن باید از چه نقطه ای شروع کند. به طور روشن رکودی که حاکم است و کسری امکانات داخلی برای خرید، ضعف بازار و مسائلی که منطقه درگیر آن است همچون جنگ های داخلی، داعش، قهر و آشتی ها با کشورهای همسایه و... و تاثیر آن ها بربازارهای صادراتی و محدود شدن این بازارها مهم ترین چالش های کنونی اقتصاد و صنعت کشور است.
بازار صنعت و اقتصاد کشورما هم از بعد داخلی و هم خارجی با مشکلات عدیده ای دست به گریبان است. شاهدیم که تقاضای بازار بسیار پایین آمده است و به شرایطی رسیده که تقاضا در بازار برای عمده صنایع از ظرفیت ها کم تر شده است و باید توجه داشت که دولت و نهادهای به عنوان بزرگ ترین مشتریان در کشورما که نقش مهمی در بازار داشتند و دارند با کمبود شدید منابع رو به رو شده اند بنابراین این موضوع خود را به خوبی در بازار نشان می دهد؛ دولت هم در بودجه های جاری که صرف خریدهای دولتی، پرداختی ها و... می شود و هم بودجه عمرانی که برای توسعه کشور هزینه می شود با ضعف های شدید رو به رو شده است و تاثیرات این ضعف ها را در بازار به خوبی می توانیم ببینم؛ شما توجه داشته باشید وقتی بودجه عمرانی و تخصیص آن به پروژه ها کاهش می یابد در نهایت روی خرید کالاهای استراتژیک همچون فولاد، سیمان، ماشین آلات، کالاهای تکنولوژیک و... تاثیرات سو شدید می گذارد و نتیجه این چیزی جز توقف تولید آن کالاها و گسترش رکود و بیکاری و... نخواهد بود.
البته در این بین امیدهایی هم وجود دارد که مهم ترین آن براساس افزایش درآمدهای نفتی شکل خواهد گرفت و تزریق منابع به بازار؛ در ماه های گذشته به خصوص بعد از توافق هسته ای شاهد افزایش فروش نفت از یک سو و از سوی دیگر افزایش نسبی قیمت جهانی نفت بوده ایم و امیدداریم که با ورود این منابع به کشور و تزریق آن به بخش های مختلف همچون پروژه های عمرانی و... شاهد تحریک بازار و حرکت باشیم. باید توجه داشت که کشور و واحدهای تولیدی در دوره ای ( 3،4 سال پیش) با معضل کمبود نقدینگی رو به رو بود ولی واحدها به هر ترتیبی که بود شده با تهیه پول گران که حتما این گونه بود این مشکل را حل کردند و دست به تولید زدند و امید به بهبود داشتند اما در دام رکود افتادند و با انبارهای پر مواجه شدند که تقاضایی برایشان وجود ندارد، کاهش قدرت خرید مردم و دولت و نبود تقاضا پتک جدیدی بود که بر سر تولید و واحدهای تولید خورد و حالا به اعتقادم با تزریق منابع و به حرکت درآمدن بازار می توان تا حدود زیادی بر مشکلات فائق آمد. شما توجه داشته باشید در این مدت به دلیل نبود منابع مردم از نظر اقتصادی آسیب دیدند و قشر ضعف، ضعیف تر و متوسط ضعیف شدند. شما فراموش نکنید که در همین دوره که انبارهای تولیدکنندگان با سختی های بسیار پر شد در کنار نبود بازار داخلی ناگهان بالا از آسمان هم شکل گرفت، کشورهای همسایه که معمولا عمده بازار صادراتی ما را تشکیل می دهند با جنگ های داخلی، گروه های تروریستی رو به رو شدند یا شرایط به گونه ای در روابط کشورمان با آن ها پیش رفت که به قهر و دوری رسید پس حاصل این اتفاق کاهش صادرات بود که می توانست در شرایط نبود تقاضا در داخل تاحدودی مشکلات واحدها را حل و بخشی از انبارهایشان را خالی کند که البته نشد و همه چیز روی هم جمع شد تا به شرایط رکود کنونی رسیدیم و الان سال های سختی را پشت سر می گذاریم البته بازهم تاکید می کنم امیدهایی وجود دارد که مهم ترین آن براساس افزایش درآمدها و سرمایه گذاری های جدید به خصوص خارجی می تواند شکل بگیرد و اگر این گونه نشود این چرخه شیطانی رکود ادامه دار خواهد شد و به تعطیلی صنایع، واحدهای تولیدی بیشتر، بیکاری کارگران و... منجر می شود.