فرشید شکرخدایی، رئیس کمیسیون توسعه پایدار اتاق ایران با اشاره به سابقه هجمه علیه اتاق ایران توسط حزب توده در اوایل انقلاب می‌گوید: هرگونه اصلاحات در اتاق باید با نظر هیات نمایندگان صورت گیرد نه با مداخله دولت و نهادها.
حسین راغفر، اقتصاددان، با اشاره به هجمه‌ها علیه اتاق ایران گفت: این حملات نوعی فرافکنی برای نادیده گرفتن سهم عوامل موثرتر در ناکامی‌های اقتصادی کشور است.
علی‌اصغر سعیدی معتقد است حملات علیه اتاق ایران پیشینه تاریخی دارد و این نهاد مدنی همواره از سوی گروه‌های ذی‌نفع حامی اقتصاد دولتی تضعیف و تخریب شده؛ هدف حملات سلب استقلال و تغییر ماهیت اتاق به نهاد عمومی غیردولتی است.
سیدمهدی طبیب‌زاده، رئیس اتاق کرمان و هرویک یاریجانیان، رئیس اتاق مشترک ایران و ارمنستان، از جایگاه اتاق ایران به عنوان قدیمی‌ترین نهاد مدنی حوزه اقتصاد و ضرورت حراست از این جایگاه می‌گویند.
رئیس شورای ملی زعفران با تاکید بر ضرروت تقویت جایگاه اتاق ایران و بخش خصوصی در کشور، می‌گوید: اصلاح قانون اتاق ایران با هدف بهبود و به‌روزرسانی آن است و نباید به ابزار و بهانه‌ای برای تضعیف بخش خصوصی تبدیل شود.
مهدی پازوکی با اشاره به طرح ادعاهای نادرست علیه اتاق ایران گفت: اتاق ایران هزینه استقلال خود و هزینه عدم همکاری با دولت پنهان و دفاع از منافع ملی را می‌دهد.
کریمی، استاد اقتصاد دانشگاه مازندارن می‌گوید: اتاق بازرگانی تشکلی است که می‌تواند صدای بخش خصوصی باشد ولی برخی ترجیح می‌دهند که این صدا را نشنوند؛ در حالی که کاهش قدرت اتاق بازرگانی به ضرر همه، از جمله دولت‌هاست.
رئیس اتاق کرمان معتقد است: اینکه هر روز موضوع تازهای علیه تشکل اصلی بخش خصوصی مطرح می‌شود جریانی آن را زنده نگه می‌دارد، حاکی از این است که عده‌ای با برنامه‌ریزی در صدد تضعیف بخش خصوصی در کشور هستند.
کارشناسان معتقدند: تضعیف بخش خصوصی منجر به رشد اقتصاد زیرزمینی و سیاه می‌شود؛ از‌این‌رو دولت‌ها باید با حفظ استقلال نهادهای مدنی از جمله اتاق بازرگانی، مسیر دستیابی به رونق و توسعه اقتصادی را هموار کنند.
حسین ساسانی، تحلیل‌گر حوزه توسعه پایدار می‌گوید: بخشی از تخریب امروز علیه اتاق ایران، درنتیجه بازی قدرت و ثروت رخ داده و نتیجه این کشمکش‌ها چیزی جز تضعیف اقتصاد کشور و بخش خصوصی ندارد.