نایبرئیس اتاق ایران
نباید انتظار داشت که بعد از بحران قیمت نفت، رشد بالایی را در اقتصاد کشور شاهد باشیم. توجه به تجربه چند کشور دنیا راهگشاست. کشورهایی که با اقدامات اصلاحی خود زمینه رشد را فراهم آوردند و تنها خود را متکی به شعارها نکردند.
لغو تحریمهای دلاری توسط خزانهداری امریکا گام جدیدی در جهت بهرهبرداری از مزیتهای اجرای برجام است، که نظام اقتصادی بینالمللی ایران را به عنوان عضوی جدید پذیرفته و به زبان دیگر نمیتواند پتانسیلهای نهفته در دل اقتصاد ایران را تکذیب کند.
حتی با موضوعاتی مانند پذیرش FATF بهعنوان سرفصلی بینالمللی که حتی به تایید مجلس و پس از آن شورای نگهبان هم رسیده، مخالفتی سیاسی و نه اقتصادی میشود. این نوع برخوردها تنها آب را بیش از گذشته گلآلود میکند.
بخش خصوصی به صراحت از گسترش جو سیاستزدگی نگران است. سیاستزدگی باعث افزایش تنش و از میان رفتن ثبات در تصمیمگیریها و فضای حاکم بر کلیت اقتصاد کشور میشود؛ بنابراین هیچ صاحب کسبوکاری علاقهمند نیست که این وضعیت در کشور حاکم شود.
«اقتصاد ایران در رکود است»؛ رکود مانند آتش غیرقابل مهاری شده که زبانههایش، صنایع کشور را میسوزاند و رفتارهای ما چنین است که انگار با آب باران قصد خاموش کردن این آتشفشان را داریم.
موضوع اقتصاد مقاومتی و الزامات اجرای آن مورد تایید همه صاحبنظران، مدیران دولتی و فعالان بخش خصوصی قرار گرفته؛ اما چه رازی وجود دارد که هر برنامه و ایدهای که چنین ستایش میشود، رخت اجرا به تن نمیکند؟
قطع اتکا به نفت با تمرکز برتوسعه بخش خصوصی و اقتصاد متکی به بازار میتواند راه حلی برای بهبود شرایط و دستیابی به آرزوهای ما برای توسعه اقتصاد ایران باشد. امیدواریم خردمندانه روزی چنین اتفاقی رخ دهد.
وضعیت اقتصادی پساتحریم و اجرای برجام، موجی از امید ایجاد کرده است؛ آنچه امروز پیش روی ماست، کوهی از توانمندیها، امکانات و فرصتها برای توسعه کشور است؛ ولی چرا در هیچ زمانی این پتانسیلها به بار نمینشیند و اقتصاد ایران راه کشورهایی مانند کرهجنوبی را نمیرود؟
متاسفانه امروز عدهای به برجام ایراد میگیرند، عدهای روابط بینالمللی را مورد حمله قرار میدهند و کسانی هم سعی میکنند در داخل با ترویج نگاه دلواپسانه تشنج و تنش ایجاد کنند. اما تحقق هدف خروج جامعه و اقتصاد کشور از رکود، ترویج هر چه بیشتر جو آرام و به دور از تنش است.