کریستین لاگارد رئیس صندوق بین‌المللی پول روز گذشته در نیویورک در مورد «روابط بانکی» و تبدیل آن به نظامی که برای همه پاسخگو باشد، اظهاراتی داشته‌است. او با اشاره به اینکه نیویورک کانون اقتصادی ایالات متحده امریکا به شمار می‌آید گفته‌است: «برای اکثر افراد وال‌استریت مرکز اصلی فعالیت‌های مالی در جهان به شمار می‌آید و افرادی که در آن فعالیت می‌کنند بازیگران اصلی به شمار می‌آیند. مهم‌ترین مسائل اقتصادی جهان در این منطقه رخ می‌دهد.» البته او در ادامه گفته‌است: «امروز نمی‌خواهم در مورد این بخش مهم صحبت کنم بلکه قصد دارم صحبت‌های خود را به بازیگران اقتصادی کوچک‌ترِ جهان اختصاص بدهم. این‌ها همان بانک‌ها و مشتریان‌شان هستند که بخش مهمی از مناسبات اقتصادی را در کشورهای در حال توسعه و اقتصادهای نوظهور تشکیل می‌دهند.»
لاگارد در ادامه سخنان خود گفت: «این موسسات نقش بزرگی در اقتصاد جهان ایفا نمی‌کنند. اما بخش مهمی از رشد اقتصادی کشورهایی که این موسسات در آن‌ها فعالیت می‌کنند به همین نظام‌های مالی مربوط می‌َشود.» از نظر رئیس صندوق بین‌المللی پول فعالیت اکثر این موسسات کوچک در کشورهای کمتر توسعه‌یافته با مشکلاتی همراه است.
طبق گفته لاگارد، بانک‌های بزرگ زیر نظارت کامل قرار دارند و تحت فشار بسیاری برای افزایش سرمایه هستند به همین خاطر به طور مستمر مدل‌های کسب‌وکار خود را تغییر می‌دهند و خطرها و تهدیدهای موجود در کار خود را شناسایی می‌کنند. او اینطور نتیجه‌گیری می‌کند که بانک‌های بزرگ پول و سرمایه لازم را از همین بانک‌های کوچک استخراج می‌کنند.
این مسئله‌ای که رئیس صندوق بین‌المللی پول به آن اشاره می‌کند از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. آشوب و ناهماهنگی در روابط بانکی مشکلاتی را ایجاد می‌کند که برخی از افراد را متأثر می‌کند. سیستم بانکی مانند خونی است که تغذیه را به سایر نقاط بدن می‌رساند.
بررسی‌های پایگاه خبری اتاق ایران از گزارش‌های صندوق بین‌المللی پول نشان می‌دهد در جریان ناهماهنگی نظام‌های بانک‌های کوچک، آفریقا، حوزه دریای کارائیب و آسیای میانه بیشترین آسیب را می‌بینند.
این مشکلات می‌تواند ابعاد مختلفی داشته باشد. نخست اینکه بانک‌های خصوصی که خودشان برای مسائل روزمره خود تصمیم می‌گیرند به مشکل برمی‌خورند. قوانینی وجود دارد که نیاز به ثبات و پایداری اقتصادی دارد. زمانی‌که این قوانین با آشفتگی همراه می‌شود بانک‌های کوچک را با مشکل روبه‌رو می‌کند. مسئله دیگر نیز به خود پایداری مالی و اقتصادی مربوط می‌شود.
صندوق بین‌المللی پول ابتدا مروری بر این مشکلات داشته تا درک درستی از این جریان به دست بیاورد. بر اساس شناخت به دست آمده؛ مطالعه انجام شده و در نهایت نقاطی که بیشترین آسیب‌پذیری را در زمینه روابط بانک‌های کوچک دارند معرفی شده‌است.
اما بانک‌های جهانی نیز در این بین مسئولیت‌هایی دارند. آن‌ها باید اصلاحاتی در قوانین خود انجام بدهند. قوانین ضد پولشویی، شفافیت مالیات و برداشتن تحریم‌های اجباری می‌تواند به بهبود اوضاع کمک کند.
طبق گفته لاگارد حل تمامی این مشکلات نیاز به اقدام جمعی دارد. همه بازیگران در این عرصه باید نقش خود را بازی کنند.