سازمان همکاری اقتصادی منطقه‌ای یا اکو، با حضور سه کشور ایران، پاکستان و ترکیه در سال ۱۳۴۳ پایه‌ریزی شد. این سازمان در ابتدا با نام «آر سی دی» - که نام اختصاری سازمان همکاری عمران منطقه‌ای - است، آغاز به کار کرد. پس از انقلاب1357 درایران، کار سازمان با وقفه مواجه شد و در سال ۱۳۶۴ با نام «اکو» حیات خود را از سر گرفت. تا اینکه پس از فروپاشی شوروی، در سال ۱۳۷۲ کشورهای افغانستان، جمهوری آذربایجان، قزاقستان، ترکمنستان، قرقیزستان، ازبکستان و تاجیکستان نیز به سازمان اکو پیوستند. این سازمان هم‌اکنون با ده عضو، باهمدیگر همکاری می‌کنند.
محمد ساتکین، رئیس انجمن علمی انرژی ایران در گفت‌وگو با پایگاه خبری اتاق ایران می‌گوید: «طبق اساسنامه این سازمان، برای بهبود شرایط توسعه اقتصادی پایدار کشورهای عضو تلاش میکند؛ و برای حذف تدریجی موانع تجاری در این منطقه فعالیت دارد.»
ساتکین، هدف اکو را، تهیه برنامه مشترک برای توسعه منابع انسانی و اهداف توسعه اقتصادی در این ده کشور می‌داند. این سازمان هم‌چنین برای تسریع برنامه توسعه حمل و نقل و ارتباطات فعالیت میکند.
قرار است که روز سه‌شنبه و چهارشنبه کشورهای عضو اکو ، بیست‌ویکمین اجلاس خود را در اتاق ایران برگزار کند. در این اجلاس، شرکت‌های فعال در حوزه انرژی ایران و دیگر کشورهای عضو اکو و غیراکو حضور دارند. ساتکین می‌گوید: «توسعه اقتصادی پایدار هدف اصلی کشورهای عضو اکو است. در این نشست قرار است که از تجربه کشورهای عضو و غیرعضو اکو برای تقویت بخش خصوصی استفاده کنیم.»
او به کشورهایی با اقتصاد پیشرو اشاره میکند و نمونه آن را چین می‌داند. قرار است در این اجلاس، از مدل و تجربه اقتصادی کشورهایی با اقتصاد توسعه‌یافته استفاده شود.
او معتقد است که در ایران به اهداف اکو توجه می‌شود؛ به عنوان نمونه در بودجه بخش دولتی به انرژی تجدیدپذیر به صورت تشویقی نگاه می‌شود و سوبسیدهایی را در بخش انرژی در نظر گرفته شده است.
ساتکین مهمترین بخش اکو را بانک توسعه تجارت اکو می‌داند که قرار است در این اجلاس ابعاد همکاری بیشتر با این بانک بررسی شود.
ساتکین، هدف از تشکیل کنسرسیوم انرژی را توسعه پایدار و توجه به اهداف اکو عنوان میکند. او هدف اصلی را بهینه‌سازی، بهره‌وری و توسعه سرمایه‌گذاری در حوزه انرژی می‌داند.
اکو برخلاف سازمان‌های منطقه‌ای که سیاسی هستند، یک سازمان اقتصادی است و برای همین ماندگاری و دوام این سازمان بیشتر است. برای همین می‌توان به همکاری اقتصادی نهادهای اقتصادی ملی و فراملی توجه داشت.
ساتکین تاکید میکند: ایران، ترکیه و پاکستان سه کشور مهمی هستند که پایه‌گذار اکو هستند. ایران و ترکیه قدرتمندترین و باثبات‌ترین کشور عضو اکو هستند. اما برخی از این کشورهای عضو مشکلاتی دارند.»
او به موانع و مشکلات کشورهای عضو اکو اشاره میکند: «این کشورها به لحاظ زیرساختی مشکل دارند اما در این دوره امکان و اراده همکاری بیشتر شده است.»
او درباره فعالیت کشورهای عضو اکو بعد از قرارداد برجام می‌گوید: تا به حال این همکاریها در حد رایزنی بوده است، البته برخی از کشورهای عضو هم موانع و مشکلات داخلی زیادی دارند و ایران و ترکیه مهمترین کشور عضو هستند که در حوزه همکاری‌های اکو فعال هستند. البته کشور آذربایجان هم شرایط بهتری دارد و فعال شده است.» ساتکین نشست این هفته کنسرسیون انرژی اکو را نشست مهمی می‌داند که می‌تواند زمینه همکاری‌های اقتصادی را فراهم کند.
از نظر ساتکین، ایران و دیگر کشورهای عضو اکو باید در حوزه انرژی، مثل نفت، گاز و برق سرمایه‌گذاری‌های کنند و سرمایه‌های خود را در بخش‌هایی که لازم است متمرکز کنند.