غلامحسین شافعی، که امروز برای ریاست اتاق ایران نامزد شده بود، طی سخنانی در نشست هیات نمایندگان به ارائه دیدگاه‌های خود در مورد اتاق و اقتصاد ایران پرداخت.
متن کامل سخنرانی شافعی به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
با عرض سلام و ادای احترام خدمت حضار عزیز و آرزوی شفای کامل برای برادر عزیر و گرامی خودم، جناب آقای جلال پور.
اجازه می خواهم ابتدا خودم را معرفی کنم. من غلامحسین شافعی هستم؛ از سال 1353 وارد بازار کار بخش خصوصی شدم. مدتی را به عنوان مدیر واحدهای تولیدی فعالیت داشتم و از سال 1364 خودم راسا وارد فعالیت های اقتصادی شدم. آنچه در مجموعه فعالیت های اقتصادی من وجود دارد این است که تاکنون 3 بار به عنوان صادرکننده نمونه ملی معرفی شده ام، 14 بار به عنوان صادر کننده نمونه استانی، 2 بار به عنوان واحد تولیدی نمونه و 3 بار هم به عنوان واحد نمونه کیفیت انتخاب شده ام. در تمام دوران کاری، از سال 1364 متکی به خود و همکارانم بوده ام و همه این سال ها در بخش خصوصی فعالیت کرده ام. به همین دلیل، تمام مشکلات و مشقات یک فعال بخش خصوصی را با تمام وجود حس می کنم و آن را تجربه کرده ام. در مسئولیت های اجتماعی هم فعال بوده ام و از موسسین جامعه یاوری خراسان هستم. تاکنون 4 جلد کتاب در مسائل اقتصادی کشورهای همسایه نیز تالیف و منتشر کرده ام.
از سال 1364 وارد اتاق ایران شدم و سال ها عضو هیات رئیسه و رئیس اتاق مشهد بودم. از 3 دوره قبل به عنوان نایب رئیس و معاون امور استان های اتاق ایران افتخار خدمت در اتاق ایران داشته ام. یک سال و نیم هم به عنوان رئیس اتاق ایران، افتخار یافتم که خدمتگزار شما باشم.
چند نکته را در مورد اتاق ایران لازم می دانم به عرض برسانم. ابتدا اینکه اگر قرار باشد ما اقدام به فرازهای جدید داشته باشیم لازم است تقویت بنیه درونی اتاق را برای چنین حرکتی مهیا کنیم. تقویت مسائل درونی و تعالی برنامه های اجرایی اتاق برای گام اول لازم است که دنبال شود. باید الگوی مدیریت بخش خصوصی را در اتاق حکم فرما کنیم. پاسخ گویی و مسئولیت پذیری، چابکی و حذف بروکراسی، خدمات رسانی سریع به اعضا، شفاف سازی در درون اتاق و ارتقای توان کارشناسی اتاق باید در قدم اول مورد توجه واقع شود.
در ارتباط با دولت باید عرض کنم که به نظر من اتاق ایران نه اپوزیسیون دولت است، نه بله‌قربان‌گوی دولت. ما در اتاق ایران باید به عنوان یک یار منصف در کنار قوای حاکمیتی با تکیه محکم به اصول خودمان به کارمان ادامه دهیم. برای این منظور و برای اثربخشی باید بخش خصوصی صدای رسایی پیدا کند و نمایندگی گسترده ای داشته باشد. بدین منظور لازم است یک ائتلاف سازنده در بخش خصوصی کشور ایجاد شود. خوشبختانه مقدمات این کار فراهم شده است. این ائتلاف بین 3 اتاق در کشور انجام شده و این باید به همه تشکل های بخش خصوصی تسری پیدا کند. در هر صورت، بخش خصوصی ضعیف، ناتوان و ناکارا در نهایت پایمال می شود. لازمه اعتماد دو سویه بین دولت و بخش خصوصی، وجود بخش خصوصی پویا و مولد است که از شفافیت و قانون مداری و سلامت مالی برخوردار باشد.
ما زمانی می توانیم اعتماد حاکمیت به بخش خصوصی را بالا ببریم که در درون خودمان کدهای اخلاقی را مورد توجه ویژه قرار دهیم و سلامت کار و اخلاق را در درون خودمان به عنوان یک اصل بپذیریم. اتاق ایران باید شجاعت انتقاد و طرح دیدگاه های کارشناسی خود را داشته باشد و همواره به عنوان مطالبه گر اقدام کند اما مهم تر از آن این است که در کنار نقادی، راه حل های مناسب را هم برای رفع مشکلات کشور ارائه کند. این در محیطی برآمده از یک تعامل و تفاهم سازنده میسر خواهد شد که ما به این نقطه برسیم که همه ما در کشور دارای یک هدف مشترکیم.
در اجرای سیاست های اصل 44 ضروری است، بخش های اصلی اقتصاد که همیشه در مالکیت و مدیریت دولت بوده، از طریق یک شراکت عمومی-خصوصی به بخش خصوصی واگذار شود تا موتور اقتصاد کشور سرعت بگیرد. لازمه چنین حرکتی وجود یک بخش خصوصی است که تعهد قوی به منافع عمومی بلندمدت داشته باشد و از رفتارهای رانت جویی و امتیازگیری کاهنده رشد اقتادی بپرهیزد. اتاق ایران که برآمده از اتاق های شهرستان هاست، با گرد آوردن افراد دلسوز می تواند بهترین گزینه برای تشکیل شراکت های اقتصادی بلندمدت باشد. ما باید نگاه موجود را تغییر دهیم. دولت نباید به ما به عنوان بدهی نگاه کند؛ چرا که باید به نقطه ای برسیم که کشور را ما اداره کنیم، زیر رهنمودها و نظارت دولت.
اتاق ایران باید مواظبت و مراقبت کامل کند تا به گروه ها، جناح ها و احزاب سیاسی ورود نکند. یکی از دلایل موفقیت اتاق این است که هیچ گاه وارد این گروه بندی های سیاسی نشود. یکی از دلایل موفقیت اتاق ایران این است که اتاق هیچ‌وقت وارد این گروه‌بندی‌های سیاسی نشود. جلوگیری از هر مداخله بیرونی در اتاق و توجه به اینکه اتاق به درجه‌ای از بلوغ رسیده که خود، خود را اداره کند و نیاز به نگاه‌های قیم‌مابانه از بیرون ندارد، ضروری است. تمام هیات نمایندگان می‌بایست قطعا در تصمیم‌سازی‌های اتاق حضور فعال و نقشی پررنگ داشته باشند. تاکید می‌کنم یکی از مهمترین برنامه‌ها این است که از تمام ظرفیت‌ها و ارکان اتاق ایران، به ویژه هیات نمایندگان به نحو مطلوب استفاده شود.
اما در مورد بخش تولید کشور؛ به اعتقاد من تولید کشور تا وقتی جذابیت پیدا نکند، تا وقتی سودآوری واسطه‌گری مالی و دلالی بیشتر از واسطه‌گری نباشد، نخواهیم توانست تولید را از وضع موجود خلاص کنیم؛ و اکثر اقدامات ما به اتلاف منابع خواهد انجامید که تا به حال اینگونه بوده است. باید بخش صادرات را هم به عنوان نوک پیکان توسعه تولید مورد توجه جدی قرار دهیم. ولی مشکل اساسی ما برای توسعه اقتصادی، فضای نامناسب کسب و کار ماست. برخی از قوانین درهم پیچیده و متناقض که برای یک حالت خاص، در زمانی خاص تصویب شده است؛ اکنون آن دلیل از بین رفته، اما قوانین همچنان باقی است. اینقدر بندهایی بر دست و پای فعالان اقتصادی کشیده شده که جذابیت را برای سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی از بین برده است. من فکر می‌کنم در این ارتباط قانون اتاق هم باید مورد توجه قرار گیرد. بر اساس نیاز زمان و نقش جدید اتاق که با حمایت مسئولین کشور که از حالت مشاوره هم فراتر رفته، قانون اتاق بر این مبنا باید مورد تجدید نظر و رسیدگی قرار بگیرد.
در این ارتباط، توسعه و توانمندسازی تشکل‌ها بحث دیگری است که باید به آن توجه شود که در این اصلاح قانون، شرایطی فراهم شود که تشکل‌ها هم رای‌دهنده باشند و هم رای‌گیرنده. کمیسیون‌های اتاق هم باید اتاق فکر اتاق ایران باشند. ما به جای افزایش نیروهای ستادی در بخش‌های مختلف، از ظرفیت وسیع کمیسیون‌ها در پیوند با کمیسیون شهرستان‌ها به خوبی می‌توانیم استفاده کنیم.
برقراری ارتباط مناسب کمیسیون‌ها با کمیسیون‌های مجلس شورای اسلامی حتما به دستاوردهای مناسبی خواهد انجامید و در مجامع دولتی هم از بهترین محل کارشناسی اتاق که کمیسیون‌ها هستند، استفاده کنیم.
در مورد اتاق‌های استان‌ها، به نکته‌ای باید توجه کنیم که دولت در برنامه ششم توسعه و هم با دستور جدیدی که صادر کرد یک اقدام مبارکی را در برنامه کار خود قرار داده که کشور را از درد بی‌امان تمرکزگرایی نجات دهد. این قابل تقدیر است ما تاکنون در تهران نشستیم و کشوری با این منابع فراوان در نقاط مختلف، یک نسخه واحد برای تمام کشور می نویسیم و ارسال می‌کنیم و نتیجه این می‌شود که ما هیچ وقت به اهداف برنامه توسعه دست نمییابیم و توسعه متوازن هم اتفاق نمی افتد. ما باید این تشکل‌های منطقه‌ای را که دولت هم به آن توجه دارد، ایجاد کنیم. اتاق‌های همگن منطقه‌ای که در آن تدوین برنامه‌های منطقه‌ای و پیوند آن با برنامه‌های ملی یک اقدام جدی با همکاری اتاق‌های استان‌ها ایجاد کنیم.
در مورد دیپلماسی اقتصادی هم که ما اتاق‌های مشترک و شوراهای مشترک خوبی داری، شرایط آینده را مورد توجه قرار دهیم. فکر می‌کنم زمان آن رسیده که تا الان اقتصاد به سیاست یارانه می‌داده است؛ از الان به بعد کاری کنیم که سیاست به اقتصاد یارانه بدهد. امیدواریم که از شرایط پیش‌رو بتوانیم با همکاری، همگامی و انسجام استفاده کنیم.
دوستان و همکاران عزیز، بزرگترین افتخار من این است که خود را خدمتگذار بخش خصوصی و اتاق می‌دانم و همیشه منافع آن را بر خود ترجیح داده‌ام و شما مصداق آن را در طی این چندسال بارها دیده‌اید و این یک اصل است و پایبندی بر این اصل من را به پای عرصه انتخابات کشانده است. آمده‌ام به همان عهد پیشین و از اینجا به بعد، آینده مرا شما تعیین می‌کنیم. باز هم مثل گذشته، هر تصمیمی که شما بگیرید به آن گردن می‌نهم و سر تعظیم به تصمیم شما فرود می‌آورم.