«عده‌ای تاجر نوظهور به دلیل جذابیت‌های زعفران وارد بازار آن می‌شوند و نه تنها سرمایه خود را به باد می‌دهند بلکه به حیثیت این سرمایه ملی نیز آسیب وارد می‌کنند» این اصل کلام سیدعلی حسینی عضو هیات رئیسه شورای ملی زعفران است. او معتقد است صادرات زعفران باید به شکلی تخصصی و به دست افراد حرفه‌ای صورت بگیرد در غیر اینصورت هم سرمایه شخص و هم سرمایه ملی به باد می‌رود و ایران جایگاه نخست خود را در بازارهای جهانی در زمینه زعفران از دست می‌دهد. او در گفت‌وگو با پایگاه خبری اتاق ایران از برداشت محصول زعفران سال 95 در چند روز آینده خبر داد و پیش‌بینی کرد تولید این محصول امسال به مرز 400تن برسد.
یکی از مهم‌ترین اتفاقاتی که در دنیای زعفران قرار است بیفتد و سیدعلی حسینی از آن خبر می‌دهد این است که تا چند روز آینده برداشت محصول سال 95 شروع می‌شود. او در گفت‌وگو با پایگاه خبری اتاق ایران می‌گوید: «همه منتظریم که محصول نو به بازار بیاید. ما به طور معمول هر سال نسبت به سال قبل افزایش تولید داریم. از آنجا که هر سال سطح زیر کشت ما تا حدودی افزایش پیدا می‌کند، افزایش تولید نیز به صورت سالیانه رخ می‌دهد که امسال هم افزایش تولید داشته‌ایم.»
افزایش حدوداً 50تنی نسبت به سال گذشته
طبق گفته عضو هیات رئیسه شورای ملی زعفران، شرایط آب‌وهوایی و بارندگی‌های پایان سال 94 و ابتدای سال 95 در مناطقی که زعفران در آنجا کشت شده روی وضعیت تولید زعفران تأثیر مثبت داشته به همین خاطر پیش‌بینی می‌شود که امسال وضعیت تولید زعفران خوب باشد. او می‌گوید: «به همین خاطر ما پیش‌بینی می‌کنیم که امسال تا مرز 400 تن تولید زعفران داشته باشیم. بر اساس آمار وزارت جهاد کشاورزی سال گذشته تولید زعفران 350 تن بود. البته بخشی از افزایش تولید به افزایش 10درصدی سطح زیر کشت باز می‌گردد.»
صادرات یکی از مهم‌ترین بخش‌ها در دنیای زعفران ایران است که طبق گفته حسینی روند عادی خودش را دارد. او می‌گوید: «ما بزرگ‌ترین تولیدکننده زعفران در دنیا هستیم و کشورهای کوچکی که زعفران کمی تولید می‌کنند مثل افغانستان، یونان، مراکش و هند با نیاز زیادی که به زعفران دارند و از آنجا که مقدار تولید آن‌ها پاسخگوی نیاز و مصرف‌شان نیست، زعفران ایرانی را خریداری می‌کنند و در بازارهای مصرف خودشان به فروش می‌رسانند.»
رقابت‌های مخرب بازار را از دست ایران بیرون می‌کند
او می‌گوید: «به هر حال ما بزرگ‌ترین تولیدکننده هستیم و تولید مازاد داریم. یعنی تولید ما چندین برابر مصرف داخلی‌مان است. به این ترتیب تجارت این محصول در حال حاضر در دست ایران است.» او در ادامه با گلایه از رقابت‌های ناسالم در بازار زعفران ایران می‌گوید: «ما می‌توانیم برای بازار زعفران تعیین‌کننده باشیم اما متأسفانه رقابت‌های منفی و رقابت‌هایی که بر سر فروش ارزان‌تر و پایین آوردن کیفیت است باعث شده که نتوانیم بازارهای زعفران را آنطور که باید به نفع خودمان در اختیار داشته باشیم.»
هرچند این رقابت‌ها وجود دارد اما آنطور که این فعال عرصه زعفران می‌گوید متأسفانه برای مقابله با این رقابت‌های مخرب کاری نشده‌است. او در مورد اجرایی نشدن اقدامات در این زمینه می‌گوید: «به این خاطر که تعدادی تاجر نوظهور وارد این عرصه می‌شوند بدون اینکه هزینه کافی برای بالا بردن استانداردهای محصول داشته باشند؛ آن‌ها محصول را با بسته‌بندی مناسب و بازاریابی صحیح ارائه نمی‌دهند، صرفاً بر اساس اطلاعاتی که به صورت خام دریافت می‌کنند وارد بازارها می‌شوند و بازار را تخریب می‌کنند.» او ادامه می‌دهد: «بسیاری از این‌ها سرمایه خود را در همان ابتدا از دست می‌دهند. این افراد تازه‌کار حتی به دنبال تجربیات دیگران نیستند تا اشتباهات دیگران را تکرار نکنند.»
تجار نوظهور بازار زعفران را آشفته کرده‌اند
به این ترتیب نوعی آشفتگی در بازارهای صادراتی به ویژه بازار صادرات زعفران ایران به وجود آمده‌است. سیدعلی حسینی می‌گوید: «از آنجا که زعفران محصولی کم‌حجم و باارزش است عده‌ای ترغیب می‌شوند بدون تخصص به دنبال آن بیایند. به اصطلاح بی‌گدار به آب می‌زنند و با این کار هم سرمایه خودشان را به باد می‌دهند و هم به ضرر سرمایه ملی حرکت می‌کنند. این به نفع تولید و تجارت ما نیست.» او تأکید می‌کند: «این وظیفه تشکل‌ها و سازمان‌های دولتی و غیردولتی است که صادرکنندگان را زیر یک سقف بیاورند و با هم هماهنگ کنند. اگر بدون امکانات صادرات صورت بگیرد لطمه به حیثیت کالای ملی وارد می‌شود. باید کار تخصصی‌تر شود و فرد صادرکننده از مسیری مشخص عبور کند که نه به سرمایه خودش و نه به سرمایه ملی کشور آسیب وارد نکند.»