رادیو مجازی اتاق ایران ۲ دی 1403

گفتگوی پایگاه خبری اتاق ایران با رئیس اتاق شهرکرد

لزوم منطقه‌بندی اتاق استان‌ها بر اساس مزیت‌های مشترک

سید محمدرضا نبوی، رئیس اتاق شهرکرد عملیاتی شدن مجدد طرح منطقه بندی اتاق استان‌ها بر اساس مزیت‌ها و ظرفیت‌های مشترک را مفید می‌داند.

28 مهر 1395 - 14:46
کد خبر : 4750
اشتراک گذاری
اشتراک گذاری با
تلگرام واتس اپ
لینک
سید محمدرضا نبوی، رئیس اتاق شهرکرد عملیاتی شدن مجدد طرح منطقه بندی اتاق استان‌ها بر اساس مزیت‌ها و ظرفیت‌های مشترک را مفید می‌داند.

سیدمحمدرضا سیدنبوی، رییس اتاق شهرکرد

غلامحسین شافعی در اواسط شهریور ماه امسال، با اشاره به مزایای منطقه‌بندی پنج گانه وزارت کشور از استان‌ها، پیشنهاد داد طرح منطقه‌بندی اتاق های سراسر کشور نیز بر اساس مدل تقسیم بندی وزارت کشور، مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد.

او در این زمینه گفته است: منطقه‌بندی همگام با وزارت کشور و قرار دادن استان‌هایی که ظرفیت‌های مشابه دارند در یک گروه، موجب پیوند ما با استانداران مناطق مختلف شده و علاوه بر اینکه هم‌افزایی و توسعه منطقه‌ای را در پی دارد، موجب همگرایی در موضوعات مختلف می‌شود.

سید محمدرضا نبوی، رئیس اتاق شهرکرد در گفتگو با «پایگاه خبری اتاق ایران» عملیاتی شدن مجدد این طرح را مفید دانسته و می‌گوید: قبلا نیز این طرح اجرا شده است؛ چنانچه شهرکرد در طرح قبلی جزو منطقه مرکز بود و اتاق اصفهان دبیر گروه بود. یزد ، اصفهان، چهارمحال بختیاری، کاشان و کهکیلویه بویر احمد نیز در این گروه قرار داشتند.

او درباره مزیت این گروه‌بندی توضیح می‌دهد: مثلا گروه ما روی مساله گردشگری تمرکز داشت. شهرکرد گردشگری طبیعت است و از آن سو اصفهان گردشگری فرهنگی است. لذا در این جلسات به این نتیجه رسیدیم که با یکدیگر تبادل گردشگر داشته باشیم؛ چنانچه وقتی توریستی به اصفهان می‌رود تا آثار باستانی را ببیند، یک روز هم به شهرکرد آورده می‌شد.

استان چهارمحال و بختیاری با دارا بودن بیش از ۲۵۰ جاذبه گردشگری یکی از زیباترین استانهای کشور است. جاذبه‌های طبیعی-گردگشری و تاریخی آن همواره زبانزد گردشگران داخلی و خارجی بوده است.
رئیس اتاق شهرکرد با اشاره به این جاذبه‌ها ، معتقد است که باید صنعت گردشگری در کشور رواج یابد.
نبوی می‌گوید: بوروکراسی اجازه نمی‌دهد گردشگری برای شهرکرد ارز آور باشد. مثلا فردی محلی با سرمایه 100 میلیارد تومان طرحی آورده بود که اجرای آن تنها نیاز به یک امضا داشت، اما دو سال دوندگی نتیجه نداد و او از اجرای طرح منصرف شد.

در همین رابطه