به گفته انصاری، بعد از برجام تغییر مشهودی از یک‌سو درگذر واحدهای صنعتی از مرحله رکود به افزایش تولید و از سوی دیگر، افزایش تقاضایی که بتواند منتج به افزایش ظرفیت تولیدی شود، دیده نشد.
لوازم‌خانگی یکی از صنایعی است که فراز و نشیب زیادی را پشت سر گذاشته و هرروزه اخبار جدیدی از گران و ارزان شدن آن به گوش می‌رسد. ازآنجاکه لوازم‌خانگی یکی از لوازم اساسی موردنیاز هر خانواده است، هرگونه تغییری در این صنعت مستقیماً روی مردم تأثیر می‌گذارد.
قبل از امضای توافق برجام امیدی در دل مردم ایجاد شد که برخی از آن‌ها، حتی خرید لوازم‌خانگی خود را به زمان بعد از توافق موکول کردند. از سوی دیگر کارخانه‌ها نیز چشم به برجام دوخته بودند تا ببینند چه آینده‌ای در انتظار آن‌هاست.
پس‌ازاین توافق، طرح کارت اعتباری برای خرید کالای ایرانی پیشنهاد شد که نهایتاً ناموفق بود و امید مردم برای تغییرات اساسی در این صنعت ناامید شد.
حبیب‌الله انصاری، دبیر کل انجمن صنایع لوازم‌خانگی ایران تاثیرات برجام در صنعت لوازم خانگی را کمرنگ دانسته و به «پایگاه خبری اتاق ایران» می‌گوید: قبل از برجام تولیدکننده لوازم‌خانگی چون مجبور بود مواد اولیه را از خارج تأمین کند، باید با قبول ریسک و خطرات، شش ماه قبل پول را پرداخت می‌کرد و بعد از شش ماه مواد را به دست می‌آورد.
او درباره انتظاراتی که در صنعت لوازم‌خانگی از برجام وجود داشت، می‌گوید: اولین مساله این بود که بانک‌های خارجی وارد شوند و مبادلات ارزی و پولی توسط بانک‌ها صورت گیرد تا از این طریق، دغدغه تولیدکننده کم شده و مجبور به پذیرش ریسک بالا نباشد. انتظار دیگر این بود که قیمت تمام‌شده مواد اولیه بالا نرود تا به توسعه صادرات کمک شود.
این عضو هیات نمایندگان معتقد است این انتظارات تاکنون. برآورده نشده است. او ادامه می‌دهد: قرار بود کارت‌های اعتباری به مردم تعلق بگیرد که پس از چون‌وچراهای فراوان، نهایتاً محقق نشد و این امر موجب ناامیدی مردم شد. مردم قبل از برجام صبر کردند که چه می‌شود. بعد از برجام هم منتظر کارت‌های اعتباری بودند که به نظر من بانک مرکزی اراده‌ای در این زمینه نداشت.
از آذرماه سال گذشته بحث صدور کارت‌های اعتباری برای ایجاد شدن تقاضا در بازار لوازم‌خانگی آغاز شد که این پیشنهاد برگرفته از برنامه‌ریزی و اقدام وزارت صنعت، معدن و تجارت بود. قرار بود به هر فرد ایرانی 10 میلیون تومان وام داده شود تا بتواند کالاهای تولید ملی را بدون محدودیت خریداری کند. اما پس از مدتی، محدودیت‌هایی در برابر این طرح گذاشته شد و نهایتاً اجرای آن با شکست روبه‌رو شد.
به گفته انصاری، بعد از برجام تغییر مشهودی از یک‌سو درگذر واحدهای صنعتی از مرحله رکود به افزایش تولید و از سوی دیگر، افزایش تقاضایی که بتواند منتج به افزایش ظرفیت تولیدی شود، دیده نشده است.