تنها طی ۴ ماه اول سال جاری،مکزیک و آمریکا بالغ‌بر ۲۶۳ میلیارد دلار با یکدیگر تبادل تجاری داشته‌اند. تجارت با مکزیک ۱۵٫۴ درصد از کالاهای صادراتی و وارداتی آمریکا را تشکیل می‌دهد، درحالی‌که سهم کانادا در تجارت با آمریکا ۱۵٫۲ و سهم چین ۱۲ درصد بوده است.
چین به مدت ۲ دهه گذشته خود را با تاروپود اقتصاد آمریکا درهم‌تنیده است؛ اما حتی در شرایطی که جهان درحال دور شدن از دوران همه‌گیری است، توانایی مکزیک در جایگزینی چین به‌عنوان شریک اول تجاری آمریکا نشانه‌ای آشکار از این است که چطور آشوب اقتصاد جهانی که در سال ۲۰۲۰ رخ داد به بازتعریف اقتصاد جهانی ادامه می‌دهد.
به گفته اقتصاددانان، بذرهای اولیه این تغییرات توسط دولت دونالد ترامپ و با وضع تعرفه‌های اقتصادی روی کالاهای چینی، امضای قرارداد تجاری میان مکزیک، کانادا و آمریکا و به‌روزرسانی جزئی قرارداد نفتا کاشته شدند. این تغییرات همچنین نشان از آن دارند که تمایل کشورها برون‌سپاری به نزدیک افزایش‌یافته است، یعنی کشورها زنجیره‌های تأمین کالاهای حیاتی خود را به کشورهایی می‌آورند که ازنظر فیزیکی و سیاسی به آن‌ها نزدیک‌ترند.
برون‌سپاری به نزدیک در دوران همه‌گیری به دلیل محدودیتهای تردد و افزایش هزینه حمل‌ونقل رواج زیادی پیدا کرد و افزایش تنش‌های سیاسی میان آمریکا و چین باعث شد بسیاری از شرکت‌های آمریکایی بزرگ به این روند متمایل شوند. به گفته اقتصاددانان درحال حاضر ۴۰ درصد از وارداتی که از مکزیک انجام می‌گیرند، ساخته آمریکا هستند، به بیانی دیگر ۴۰ درصد از قطعاتی که در تولید محصول نهایی استفاده می‌شوند تولید آمریکا هستند. به‌صورت متوسط ۲۵ درصد از واردات آمریکایی و تنها ۴ درصد از واردات چین تولید آمریکا هستند.
حتی باوجود تلاش‌ها و وعده‌هایی که دولت آمریکا و چین در راستای بهبود روابط سیاسی داده‌اند، به نظر می‌آید سطح تجارت میان مکزیک و آمریکا در قدرتمندترین حالت ممکن قرار دارد و ظاهراً قرار است به این روند ادامه دهد.