ذات سیاست وعده‌های انتخاباتی پوپولیستی یا عوام‌فریبانه به این شکل است که تمرکز افکار عمومی را از دیدگاه و رویکرد اقتصاددانان، افرادی که این وعده‌ها را غیرمولد و عامل افزایش قیمت‌ها و وخیم‌تر شدن وضعیت تورم می‌دانند، منحرف خواهد کرد و کامالا هریس، رقیب دموکرات دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در این مسیر قدم برداشته است.
کارشناسان اقتصادی متمایل به چپ ازجمله جیسون فورمن، ارنی تدسکی، هیات تحریریه واشنگتن‌پست، جاش بارو و کاترین رامپل همگی از پیشنهادهای کمپین هریس انتقاد کرده‌اند.
سیاست سالم همیشه با اقتصاد سالم همسو نیست. در یک انتخابات، از سوی هر دو طرف رقابت ملاحظات سیاسی اغلب بر سایر جنبه‌های عملی غلبه می‌کنند. بیشتر سیاست‌های اقتصادی را می‌توان در طیفی از «معقول» تا «غیرمفید» و «مضر» قرارداد.
تناقض دموکراسی در این است که بسیاری از بدترین سیاست‌ها نیز در طول رقابت‌های انتخاباتی در نظرسنجی‌ها به سمت خوب تمایل دارند، به‌ویژه در میان رأی‌دهندگان نوسانی، افرادی که تا آخرین لحظه هم در مورد فرد موردنظر خود بلاتکلیف هستند. وظیفه سیاستمداران، حداقل در زمان مبارزات انتخاباتی، حمایت از نوع سیاست‌هایی است که رأی‌دهندگان آمریکایی می‌خواهند به آن رأی دهند.
درحالی‌که حاضر نگرانی اصلی رأی‌دهندگان آمریکایی قیمت‌های بالا و استفاده از کلمه «تورم» برای شرح این قیمت‌های بالا است. هریس و ترامپ هر دو سیاست‌های اقتصادی خود را بر روی راه‌هایی برای کاهش درد قیمت‌های بالا متمرکز می‌کنند، که آن‌ها نیز آن را «تورم» می‌نامند.
از سوی دیگر، اقتصاددانان به‌طور گسترده اعلام کرده‌اند که مبارزه با تورم پیروز شده است و باید بیشتر نگران اشتغال بود. این درحالی‌که است که بخش بزرگی از برنامه اقتصادی هریس شامل ارائه پول نقد بیشتر برای رأی‌دهندگان برای پرداخت کالاهای گران‌قیمت است. او می‌خواهد اعتبار مالیات بر کودکان و اعتبار مالیات بر درآمد کسب‌شده را افزایش دهد، و همچنین می‌خواهد 25 هزار دلار پیش‌پرداخت برای خریداران خانه جدید فراهم کند.
هریس همچنین می‌خواهد افزایش قیمت در خواربارفروشی را ممنوع کند، امری که در کمپین انتخاباتی نمای خوبی دارد، حتی اگر تعریف یا اجرای آن در عمل به طرز غیرقابل‌تصوری دشوار باشد. او در نوادا، ایالتی با آرای نوسانی و به‌شدت کلیدی با تعداد نامتناسبی از کارگران صنعت خدمات، مطابق با تعهد دوماهه ترامپ قول داد که مالیات انعام را حذف خواهد کرد.
این سیاست هم تمایل دارد اقتصاددانانی را که باور دارند چنین سیاستی تنها به تعداد کمی از کارگران کمک می‌کند و درعین‌حال مصرف‌کنندگان خسته از انعام را تشویق می‌کند تا برای خدمات بیشتر از گذشته انعام دهند، تحت‌فشار قرار دهد.
اگر هریس به اجرای سیاست‌های این‌چنینی ادامه دهد و از دادن وعده مستقیم و فوری در مورد ایجاد قدرت خرید بیشتر در میان رأی‌دهندگان خودداری کند، ممکن است درنهایت رأی‌هایش را به حریفی که سیاست‌هایش محبوب‌تر و کمتر معقول است، ببازد. از سوی دیگر، اگر او از «ترفندهای» متمایل به طیف پوپولیستی استفاده کند، می‌تواند به‌شکلی مؤثر منطقی کلیدی برای رأی دادن به ترامپ را خنثی کند.
از این گذشته، رأی‌دهندگانی که به سیاست‌های اقتصادی رایج اعتقاد دارند تقریباً مطمئن هستند که تا زمانی که هریس عاقل‌تر از ترامپ باشد به او رأی خواهند داد و رأی‌دهندگانی که شعارهای پوپولیستی را ترجیح می‌دهند، اکنون می‌توانند محتوای موردنظر خود را در دستور کار هر دو نامزد بیابند.
بااین‌همه و در شرایطی که سیاست‌های ترامپ تقریباً کاملاً پوپولیستی است، بسیاری از پیشنهادهای اقتصادی هریس از اقتصاددانان نمره بالایی دریافت می‌کنند. به‌عنوان‌مثال، افزایش حداقل دستمزد به کاهش نابرابری کمک می‌کند، درحالی‌که کمک‌های هدفمند، از طریق اعتبار مالیاتی فرزندان و اعتبار مالیات بر درآمد حاصله، عموماً از کاهش مالیات‌های گسترده آسیب مالی کمتری دارد.
منبع: اکسیوس