ترامپ اخیراً تعرفه‌ای ۲۰ درصدی بر واردات کالاهای چینی اعمال کرده و دلیل آن را عدم کنترل صادرات فنتانیل به آمریکا عنوان کرده است. این تعرفه‌ها به مجموعه‌ای از تعرفه‌های قبلی که توسط ترامپ و جو بایدن بر بیش از ۴۰۰ میلیارد دلار از کالاهای چینی وضع شده‌اند، اضافه شده است. در پاسخ، چین نیز تعرفه‌هایی ۱۰ تا ۱۵ درصدی بر برخی محصولات کشاورزی آمریکایی مانند ذرت، گوشت گاو، گوشت خوک، لبنیات و سویا اعمال کرده است.
تغییر شرایط اقتصادی از ۲۰۱۸ تاکنون
برخلاف سال ۲۰۱۸، اقتصادهای چین و آمریکا وابستگی کمتری به یکدیگر دارند. طبق آمار، سهم چین از کل تجارت آمریکا از ۱۵.۷ درصد در سال ۲۰۱۸ به ۱۰.۹ درصد در سال ۲۰۲۴ کاهش یافته است. از سوی دیگر، سهم آمریکا از کل تجارت چین نیز از ۱۳.۷ درصد به ۱۱.۲ درصد رسیده است.
استراتژی چین برای مقابله با تعرفه‌ها
پکن تدابیری برای کاهش اثرات این تعرفه‌ها اتخاذ کرده است. به‌عنوان مثال، شرکت‌های چینی مانند شی‌این و تمو از معافیت‌های گمرکی برای فروش مستقیم کالاهای ارزان‌قیمت به مصرف‌کنندگان آمریکایی بهره می‌برند. همچنین، چین بسته‌های محرک اقتصادی متعددی از جمله افزایش سقف بدهی‌های دولت‌های محلی و انتشار ۱.۳هزار میلیارد یوان برابر ۱۷۹ میلیارد دلار اوراق قرضه بلندمدت را اجرا کرده است.
تمایل چین به مذاکره، اما بدون عجله
اگرچه چین نسبت به سال ۲۰۱۸ در موقعیت قوی‌تری قرار دارد، اما همچنان تمایل دارد با ترامپ مذاکره کند. به گفته تحلیل‌گران، اعمال تعرفه‌های محدود از سوی چین نشان می‌دهد که پکن قصد ندارد درگیر تشدید جنگ تجاری شود. این استراتژی می‌تواند فشار سیاسی را بر ایالت‌های کشاورزی آمریکا که صادرکننده محصولاتی مانند ذرت و سویا هستند، افزایش دهد و ترامپ را به میز مذاکره بکشاند.
ریسک‌های ترامپ در جنگ تجاری جدید
برخی کارشناسان معتقدند که ترامپ این بار بیش از حد فشار وارد می‌کند. او در مدت کوتاهی تعرفه‌هایی به ارزش ۱.۴ هزار میلیارد دلار بر واردات وضع کرده که بسیار بیشتر از تعرفه‌های ۳۸۰ میلیارد دلاری در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ است. این سرعت بالا ممکن است عواقب اقتصادی شدیدی برای آمریکا داشته باشد و او را مجبور به عقب‌نشینی کند.
در نهایت، رویکرد چین این است که با صبر و اتخاذ سیاست‌های اقتصادی داخلی، اثرات جنگ تجاری را کاهش دهد و در عین حال، در صورت نیاز، وارد مذاکرات شود.