رامین فلاح، رییس اتحادیه بازرگانان تجهیزات پزشکی ایران در گفتگو با پایگاه خبری اتاق ایران آنلاین، در بیان مهمترین مسائل تشکل‌ها و مشکلات صنفی فعالان اقتصادی حوزه تجهیزات پزشکی، گفت: وزارت بهداشت که مصرف‌کننده اصلی کالاهای سلامت‌محور است و حدود 80 درصد اجرای سلامت مملکت را در دست دارد، هم قانون‌گذار است، هم رگولاتور است، هم اینکه خودش قیمت‌گذاری دستوری انجام می‌دهد، خودش خریدار است و بابت خریدها هم به‌موقع پول نمی‌دهد.
او افزود: یعنی در حوزه تجهیزات پزشکی و کالاهای سلامت‌محور با یک نظام بسته اقتصادی مواجه هستیم که قیمت‌ها توسط وزارت بهداشت به صورت دستوری تعیین می‌شود. چون وزارت بهداشت به عنوان تعیین‌کننده قیمت‌ها، خودش مصرف‌کننده است، شاید تضاد منافع اجازه نمی‌دهد قیمت‌ها را قانونی کند. این بزرگترین مشکل صنف تجهیزات پزشکی است؛ مشکلی که گاها باعث کمبود کالا نیز می‌شود.
رییس اتحادیه بازرگانان تجهیزات پزشکی ایران خاطرنشان کرد: مشکل دوم این است که پرداخت بهای کالاهایی که با قیمت دستوری خریداری می‌شود، به تعویق می‌افتد و مدت تعوق هم حداقل 10 تا 12 ماه است. همه هزینه‌های ناشی از این تعویق بر دوش تامین‌کننده است که باید با قیمت غیرواقعی، هزینه‌های سرسام‌آور این کار را تامین کند.
رامین فلاح درباره مهمترین انتظار اتحادیه بازرگانان تجهیزات پزشکی ایران از دولت و دستگاه‌های اجرایی که مستقیم با آنها در ارتباط است، بیان داشت: وظیفه دستگاه اجرایی، رگولاتوری است. یعنی دولت باید بر فرآیندهای تولید و تامین کالاهای سلامت‌محور نظارت کند تا این کالاها به‌طور اصیل و درست به دست مصرف‌کننده برسد. این در حالی است که وظیفه ذاتی دولت در عمل به سایه رفته است.
او از دخالت در امور واردات، رقابت با بخش خصوصی، قیمت‌گذاری‌های دستوری و عدم ایفای تعهدات مالی به منظور پرداخت بهای کالاهای سلامت‌محور مصرفی از سوی دولت، به عنوان مهمترین چالش‌های فعالان اقتصادی این حوزه نام برد و خاطرنشان کرد: این وضعیت به آن معناست که یک گردش کار غلط، نهادیه شده است.
رییس اتحادیه بازرگانان تجهیزات پزشکی ایران در بخش دیگر این گفتگو، درباره جایگاه بایسته تشکل‌های اقتصادی نیز گفت: تشکل‌ها قدرت اجرایی ندارند و بیشتر می‌توانند به نهادهای اجرایی، همفکری و مشورت ارائه دهند. دستگاه‌های اجرایی هم بیشتر در شرایطی به سراغ مشورت گرفتن از تشکل‌ها می‌آیند که کارها بخاطر تصمیم‌های نادرست‌شان قفل می‌شود. آن موقع، برای رفع مشکلات، جویای نظر تشکل‌ها می‌شوند و عمدتا بعد از رفع مشکل، تشکل‌ها را دوباره فراموش می‌کنند.
این فعال اقتصادی تاکید کرد: تشکل‌ها زمانی در جایگاه واقعی خود قرار می‌گیرند که مشورت با تشکل‌های بخش خصوصی به عنوان یک الزام همیشگی مورد توجه قرار گیرد و تشکل‌ها در کمیته‌های تخصصی و تصمیم‌سازی، صندلی داشته باشند.