هفته بسیج گرامی باد

رادیو مجازی اتاق ایران 30 آبان 1403

علی حسینی در گفت‌وگو با «اتاق ایران آنلاین»

تقویت ترانزیت، نیازمند تعریف یک نظام لجستیکی دقیق است

رئیس کمیسیون حمل‌ونقل اتاق ایران معتقد است برای تقویت مسیرهای ترانزیتی کشور باید نظام حمل‌ونقل را تعریف کرده و سطح هماهنگی‌ها را در این حوزه افزایش دهیم.

سارا ترابی

خبرنگار
16 فروردین 1402
کد خبر : 55972
اشتراک گذاری
اشتراک گذاری با
تلگرام واتس اپ
لینک

ایجاد قطب حمل‌و‌نقل برای صادرات غلات روسیه در ایران، موضوعی است که در مذاکرات بین دو کشور مورد تاکید قرار گرفته است. تقویت کریدور شمال- جنوب در ایران و جایگزین شدن آن به جای مسیر کانال سوئز- دریای سیاه برای حمل کالا، برنامه‌ای است که سال‌ها از سوی دولتمردان ایرانی دنبال می‌شود و هنوز به نتیجه مطلوب نرسیده است.

حال بر اساس همین سیاست و طبق مذاکرات بین ایران و روسیه قرار شده تا قطب حمل‌و‌نقل برای صادرات غلات روسیه در ایران شکل بگیرد. متناسب با این تصمیم، باید دید ظرفیت‌های لجستیکی ایران چنین اجازه‌ای را می‌دهد تا بتوان از ایران به عنوان مسیر ترانزیتی برای غلات روسیه استفاده کرد؟ آیا کریدور شمال – جنوب می‌تواند از نظر هزینه و زمان، توجیه اقتصادی داشته باشد و جایگزین مسیرهای موجود شود؟

علی حسینی، رئیس کمیسیون حمل‌ونقل اتاق ایران طی گفت‌وگو با «اتاق ایران آنلاین» در پاسخ به این سئوالات و ابهاماتی که درباره شرایط حاکم بر نظام حمل‌ونقل کشور حاکم است، گفت: برای حمل غلات، استفاده از مسیر دریایی و کشتی، اقتصادی‌تر است. از طرفی بیشترین سهم کشتیرانی در دریای خزر به سایر کشورها اختصاص دارد و ایران به دلیل محدودیت‌های ناشی از تحریم نتوانسته در این بخش چندان موفق باشد.

به باور این فعال اقتصادی آنچه برای تبدیل شدن به کانون حمل غلات روسیه در ایران نیاز است، وجود یک نظام لجستیک قوی و هماهنگ بوده که متاسفانه چنین نظمی در حال حاضر وجود ندارد. از طرفی تناژ کشتی‌های ایرانی در دریای خزر نسبت به کشتی‌هایی که در بندر امام خمینی و بندرعباس در رفت‌وآمد هستند، کمتر است و اگر قرار باشد بار غلات روسیه از مسیر ایران منتقل شود باید 7 تا 8 کشتی از شمال بار خود را به بنادر جنوبی برسانند تا یک کشتی در جنوب بارگیری کرده و به سمت مقصد حرکت کند. این موضوع به هماهنگی دقیقی نیاز دارد.

نکته دیگری که از نگاه رئیس کمیسیون حمل‌ونقل اتاق ایران مورد توجه قرار گرفت، سیستم حمل زمینی در ایران است که 90 درصد آن خودمالک بوده و موجب اختلال در نظم لازم و بالا رفتن هزینه‌های حمل می‌شود. آنچه در ترانزیت اهمیت ویژه‌ای دارد، زمان و هزینه است که در بخش هزینه به دلیل خودمالکی بخش بیشتر سیستم لجستیک کشور، قدرت رقابت با سایر مسیرهای ترانزیتی را از دست می‌دهیم.

به اعتقاد او از نظر زمان به دلیل شرایط به نسبت خوبی که در بنادر به ویژه بنادر جنوبی حاکم است، مشکل خاصی در ترخیص و بارگیری کالا نداریم.

حسینی ایجاد سیستم حمل‌ونقل هماهنگ و دقیق را لازمه توسعه مسیرهای ترانزیتی کشور دانست.

در همین رابطه