سال «جهش تولید با مشارکت مردم»
مردوخی، به پایگاه خبری اتاق ایران میگوید: دولت دوازدهم به دنبال تغییر در نظام اقتصادی کشور است؛ اما این تغییر به دلیل ناکارآمدی نظام تدبیر در اقتصاد کشور، ممکن نیست. اقتصاد ایران درگیر ناهماهنگی، مطالعات و برنامههای غیردقیق، غیرفنی، غیرتخصصی و کنترلی است.
جمعهای، رئیس اتاق سمنان از مطالبات بنگاههای اقتصادی از دولت آینده میگوید و تدبیری که دولت برای رهایی این بنگاهها از مشکلات انتظار میرود. دولت آینده باید ثبات حاکم بر اقتصاد را ادامه دهد، این ثبات بعد از برجام به اقتصاد ایران برگشته است.
پدیدار، نایبرئیس فدراسیون صنعت نفت ایران مینویسد: دستاندرکاران واحدهای کوچک و متوسط در حوزه انرژی با مانع و مشکلات متعدد روبرو بوده و علیرغم تصویب قوانین متعدد برای حمایت آنان، اما دستاندازهایی کوچک و بزرگ بسیاری را پیشروی خود دارند؛ باید با صرف وقت و هزینههای گزاف سپس از آن عبور کنند.
گفتوگو با پدرام سلطانی، نایب رئیس اتاق ایران.
اقتصاد چین در طی 30 سال گذشته رشد چشمگیر و بی نظیری داشته است. بی تردید مطالعه دلایل و عوامل این رشد و بررسی سیاستهایی که چین را در این 30 سال اینگونه متحول کرده است می تواند درسهای زیادی را برای کشور ما و اصلاح و اتخاذ سیاستهای مناسبتر در مسیر بهبود شرایط و وضعیت کنونی اقتصاد ما به همراه داشته باشد.
گفتوگو با کیوان کاشفی، عضو هیات رئیسه اتاق ایران
احتشامزاد، عضو هیات نمایندگان اتاق ایران مینویسد: رونق تولید نیازمند جذب سرمایههای داخلی و خارجی است؛ ایران نسبت به سایر کشورها از ظرفیتهای بالقوه برای جذب سرمایه برخوردار است اما دستیابی به این موضوع نیازمند داشتن استراتژی منسجمی برای تعامل با جهان است.
بهرامی ارضاقدس میگوید: رونق تولید و اشتغال نیازمند تغییر دیدگاه و چارهاندیشی برای کل منظومه در ارتباط با این مسئله است. باید تفکر تولیدی در کشور نهادینه شود و تولید بهعنوان مسئله اصلی کشور تمام سیاستها، برنامهها و نگاهها را در همه ارگانها و سازمانها به سمت خود جلب کند.
سیدحمید حسینی، عضو هیات نمایندگان اتاق ایران میگوید: باید به ظرفیتهای بخش خدمات توجه کنیم تا اشتغال پایدار در کشور ایجاد شود. ابرحوزههای اشتغالزا عبارتند از: بخش درمان و بخش انرژیهای نو و کسبوکارهای نوین.
جلودار زاده، نماینده مجلس دهم میگوید: امسال بعد از نامگذاری سال 96، مجلس برنامههایی را شروع کرده است؛ اما مجلس به شیوه سنتی عمل میکند. منتظر طرح و لایحهای است که بر اساس آن کاری را پیش ببرد و درنهایت خروجی این طرحها و لایحهها خیلی برای اقتصاد کشور حاوی دستاورد ملموسی نیست.