برای تشریح عملکرد سه ساله دولت یازدهم بهترین ابزار، اقتصاد سیاسی است به طوری که بدون این ابزار و تنها با بررسی تغییرات کمی شاخص‌ها بخش بزرگی از دستاوردهای دولت نادیده گرفته می‌شود.
بهترین روش برای ارزیابی عملکرد سه سال گذشته، این است که معیار مشخصی برای ارزیابی داشته باشیم. اگر معیار ارزیابی را گفته‌ها و اهداف ابتدایی خود دولت قرار دهیم، می‌توانیم پس از آن بررسی کنیم که دولت برای رسیدن به شعارها و اهداف خود، درست اولویت‌بندی کرد یا خیر.
مقیمی عضو هیئت رئیسه اتاق ایران می‌گوید: الزامات رشد اقتصادی کدام است؟ باید همه عوامل دخیل در رشد اقتصادی با هم مورد توجه قرار بگیرد. باید دولت برنامه منسجمی برای اقتصاد داشته باشد.
پدیدار، عضو هیئت نمایندگان اتاق ایران، به پایگاه خبری اتاق ایران می‌گوید: صحبت‌های دکتر روحانی در صدا و سیما، گزارشی از عملکرد دولت بود اما انتظار می‌رفت که او از موانع و مشکلات پیش روی دولت هم با مردم سخن بگوید. گفتن واقعیت بخشی از سند توسعه اقتصادی است.
عابدی، عضو هیئت نمایندگان اتاق ایران می‌گوید: تیم اقتصادی دولت برنامه و استراتژی مناسب اقتصادی ندارد؛ دولت باید در یک‌سال مانده به کوچک‌شدن نهاد دولت کمک کند و برنامه‌محور عمل کند.
عملکرد دولت روحانی را از دو زاویه می‌توان ارزیابی کرد: اقداماتی که انجام شد؛ اقداماتی که انجام نشد. برای ارایه تحلیلی واقع‌بینانه ناگزیر از آن هستیم که شرایط محیطی را لحاظ کنیم، که قیدهایی بر اعمال و تصمیمات دولت اعمال می‌کند.
جامساز از مشکلات اقتصاد ایران می‌گوید: اقتصاد ایران متاسفانه دولتی، نفتی و رانتی است. راه‌حل بلند‌مدت، پیوستن به اقتصاد آزاد رقابتی است و در کوتاه‌مدت دولت باید با مردم و درباره مشکلات شفاف سخن بگوید.