«پلاستیک و مسئولیت زندگی در زمین» موضوع نشست مشترک کمیسیون توسعه پایدار، محیط‌زیست و آب اتاق ایران و انجمن ملی صنایع پلیمر ایران بود؛ این گزارش در چند محور «شاخص‌های توسعه پایدار در دنیا»، «پایدار بودند کسب‌وکار را با زندگی خود چگونه بسنجیم؟»، «پلاستیک و الگوبرداری از دنیا» و «فقط تولید نکنیم» توسط بهار پیربابایی ارائه شد.
او در ابتدای گزارش خلاصه‌ای از وضعیت منابع طبیعی در جهان گفت: منابع طبیعی محدود و رشد اقتصادی نامحدود است؛ از طرفی رشد پایدار با منابع طبیعی محدود دارای تناقض است: نمی‌شود هم اقتصاد رشد داشته باشیم و هم منابع پایدار بماند. در حالی برای حرکت از مسیر توسعه‌نیافتگی به توسعه‌یافتگی باید به این نکته توجه کنیم که بدون مصرف زیاد به مرحله رشد موردنظر برسیم. در 50 سال اخیر جمعیت کره زمین دو برابر شده و مصرف گوشت نسبت به 50 سال قبل 5 برابر شده است. این هم با توسعه پایدار تناقض جدی دارد. باید بدون افزایش مصرف به توسعه رسید. پیدا شدن میکروپلاستیک در ریه، یا شیر و گوشت نشان از این دارد، که رد پای بشر در درون بدن انسان دیده می‌شود.
او ادامه داد: شاخص‌های توسعه پایدار در دنیا چیست؟ در سال‌های 1990 به بعد به دلیل بحرانی شدن شرایط، به فکر مدیریت منابع افتادند تا نقشه راهی مشخص شود. درنتیجه سازمان ملل در دو دسته هدف این هدف‌ها را دسته‌بندی می‌کند: MDG یا SDG. تا 2015 اهدافی را طراحی کنند که اهداف هزاره بود و بر روی بحث سلامت متمرکز بودند (ایذر، سلامت مادر و نوزاد و فقر). اما مشکل آن نوع اندازه‌گیری و رشد اقتصادی کشورها بود که به شکل‌های مختلف انجام می‌شد. بعدها SDG در شاخص‌های توسعه پایدار مطرح شد. 17 هدف تهیه شد که عبارت بودند از: ریشه کردن فقر، گرسنگی، سلامت، تحصیلات برابر، برابری جنسیتی، آب تمیز، انرژی تمیز و قابل‌دسترسی، کار و رشد اقتصادی، صنعت نوآوری و زیرساخت، کاهش نابرابری‌ها، شهر و جوامع پایدار، مصرف و تولید مسئولانه، زندگی زیر آب، زندگی روی آب، صلح برابری و عدالت، همبستگی برای رسیدن به اهداف اشاره شد.
در ادامه این گزارش آمده است: هر وقت صحبت از توسعه پایدار می‌کنیم اگر همه کشور در این مسیر باشد یعنی در جهت توسعه پایدار کار می‌کنند. اما سازمان ملل قدرت اعمال‌نظر در سیاست‌های داخل کشورها را ندارد و صرفاً پیشنهاد می‌کند. اینکه چطور از این‌ها استفاده می‌کنید و اهداف توسعه را بومی‌سازی می‌کنید، دولت‌ها مختار هستند.
توجه به شاخص‌های پایدار و سنجیدن شاخص‌هایی مثل WATER FOOTPRINT، MATERIAL CARBON INTENSITY،CARBON FOOTPRINT،EARTH FOOTPRINT، ECOLOGICAL FOOTPRINT بسیار مهم است. مثلاً قبلاً شاخص به WATER FOOTPRINT، اهمیت نمی‌دادند ولی در زمان خشکی اقلیم توجه به این نکته بسیار مهم است. یا CARBON FOOTPRINT در هر کاری چقدر زیاد است؛ در دوچرخه‌سواری، رفت‌وآمد با اتوبوس یا جست‌وجو گوگل چقدر است؟ منابع زمین در حال پایان یافتن است. برای جبران هشت روز مصرف منابع زیاد از حد مجاز باید 350 میلیون هکتار درخت بکاریم.
در ادامه این گزارش تعریفی از پلاستیک، انواع آن، زنجیره مصرف پلاستیک و مقادیر مصرف پلاستیک ارائه شد. همچنین در تبیین دلیل افزایش مصرف پلاستیک این دلایل عنوان شد: تنوع بالا و قابلیت رفع بسیاری از نیازهای فنی ویژه، وزن سبک‌تر از باقی رقبا که باعث کاهش استفاده سوخت در حمل‌ونقل می‌شود. دوام بالا، مقاومت نسبت به مواد شیمیایی و آب، گزینه‌ای امن و سالم برای بسته‌بندی غذا، خواص حرارتی و برقی عالی و تولید نسبتاً کم‌هزینه. اما اگر می‌خواهیم بازیافت کنیم باید چه جنبه‌هایی را در نظر بگیریم تا بتوانیم بگوییم «در مسیر توسعه پایدار حرکت می‌کنیم.»بازیافت پلاستیک‌ها بسیار مطلوب است چون از تجمع آن‌ها در مراکز دفن جلوگیری می‌کند. درحالی‌که زباله پلاستیکی تنها 8 درصد وزن یا 20 درصد حجم زباله خشک شهری را تشکیل می‌دهد، چگالی کم و سرعت بسیار پایین تجزیه شدن، آن‌ها را به یک نگرانی جدی تبدیل کرده.
در ادامه درباره انواع بازیافت و اثر گلخانه و گرمایش زمین و مزایای بازیافت گفت‌وگو شد و قوانین این حوزه و این حوزه بررسی شد. در پایان این نشست، حاضران در نشست، سؤالات خود را مطرح کردند.