سال «جهش تولید با مشارکت مردم»
رئیس کمیسیون سرمایهگذاری و تأمین مالی اتاق ایران پیشنهاد داد با تمرکز بر جذب سرمایههای خارجی و ایجاد صندوقهای سرمایهگذاری خصوصی، روند استهلاک سرمایه در کشور را بشکنیم.
مطالعه سرمایهگذاری مستقیم خارجی، انواع مشوقهای سرمایهگذاری، کشورهای هدف برای سرمایهگذاری مستقیم خارجی و مقایسه نحوه سرمایهگذاری خارجی در ایران و دیگر کشورها مهمترین عناوینی است که کمیسیون سرمایهگذاری اتاق ایران در جدیدترین گزارش خود به آن پرداخته است.
به گفته اعضای کمیسیون سرمایهگذاری اتاق ایران، بررسی گزارشهای بینالمللی درباره اقتصاد ایران، این امکان را میدهد تا زیرساختهای اقتصادی را برای رشد اقتصادی در دوران پس از تحریمها آماده کنیم.
نشست کارشناسی «بررسی مفاهیم اولیه حوزه ارزهای رمزنگاری شده؛ بلاک چین و کارکردهای آن» عصر روز سهشنبه 18 اردیبهشت ماه در محل اتاق ایران برگزار و بر لزوم فرهنگسازی و آموزش در عرصه بلاک چین به عنوان عرصهای نوپا، اما ضرروی در صنعت تاکید شد.
اعضای کمیسیونهای سرمایهگذاری و بازار پول و سرمایه اتاق ایران، با توجه به ابراز علاقه بخش خصوصی برای دریافت فاینانسهای خارجی، الزامات، مفاهیم و ظرفیتهای استفاده از فاینانس را مورد بررسی قرار دادند.
مدیر کل دفتر سرمایهگذاری خارجی وزارت صنعت، معدن و تجارت با حضور در نشست کمیسیون سرمایهگذاری اتاق ایران آخرین آمارهای مربوط به جذب سرمایه خارجی را اعلام کرد.
فقدان سرمایه یکی از علل اصلی گرفتار آمدن بسیاری از کشورها در دور باطل فقر و توسعهنیافتگی است و علاوه بر آن رکود و بیکاری گسترده را به همراه دارد در ادامه این روند، عقبماندگی سطح تولید ملی بروز کرده و سپس فقر اقتصادی عمیقتر میشود. از این رو هر کشور باید برای رسیدن به رشد و توسعه پایدار و بلندمدت اقتصادی، بسترهای لازم برای سرمایهگذاری مناسب را فراهم کند.
محمد لاهوتی معتقد است اغلب فاینانسورهای خارجی تمایلی برای تامینمالی واحدهای اقتصادی کوچک و متوسط با ارقام کوچک ندارند و همین مساله باعث میشود این اعتبارات نصیب شرکتهای بزرگ شود در حالی که بانکها میتوانند در تعامل با بانکهای طرف قرارداد فاینانس، این خطوط اعتباری را دریافت و در ارقام کوچک به واحدها اختصاص دهند.
کمیسیون سرمایه گذاری اتاق ایران در گزارشی راهکارهای جذب سرمایه گذاری خارجی پس از رفع تحریم های اقتصادی را بررسی کرده است. در این گزارش، عدم دسترسی به نقدینگی کافی، توسعه نیافتگی بازارهای سرمایه و عدم دسترسی به فناوری های نو و پیشرفته از مشکلات عمده سرمایه گذاری خارجی در ایران عنوان شده است.