شهادت حضرت امام جعفر صادق (ع) را تسلیت می‌گوییم
ماحصل تدوین و اجرای صحیح یازده برنامه پنج‌ساله توسعه در مالزی، کاهش نرخ فقر مطلق از بیش از 50 درصد در ابتدای دهه 1960 به کمتر از 0.3 درصد در پایان سال 2016 بوده است.
کوچک‌ترین کشور جنوب شرق آسیا یعنی دولت‌شهر سنگاپور حتی پیش از اعلام استقلال و تأسیس جمهوری سنگاپور در سال 1965 نیز دارای نهاد برنامه‌ریزی توسعه بوده است.
در حالی که برنامه‌ریزی صحیح و اجرای متعهدانه برنامه های توسعه، تایوان را از کشوری نیازمند به کمک‌های خارجی، به کشوری توسعه‌یافته بدل ساخته است؛ نهاد برنامه‌ریزی توسعه این کشور همچنان با ساختاری جدید به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
کمیسیون اصلاح و توسعه ملی چین از ابتدای تأسیس خود تاکنون 13 برنامه توسعه تدوین نموده است که ماحصل این برنامه‌ها افزایش قابل‌توجه سطح رفاه در این کشور و تبدیل شدن آن به یک وزنه تأثیرگذار در اقتصاد جهانی است.
مرکز تحقیقات و بررسی‌های اقتصادی اتاق ایران در بیست‌وپنجمین شماره بروشور «اقتصاد به زبان ساده» به بحث «توسعه» پرداخته است.
سلطانی، نایب‌رئیس اتاق ایران معتقد است: برای تبیین روند توسعه‌ای کشور، می‌توان به کلان بودجه نگاه کرد. بودجه نشان‌دهنده اولویت‌های ما و زبان گویای دردهای توسعه کشور است. نبود پارادایم توسعه در بودجه‌ریزی کشور باعث تمام وارونگی‌ها در فهم بودجه و گلوگاه‌های توسعه است.
پیرموذن، عضو هیات رئیسه اتاق ایران معتقد است: اقتصاد ایران در شرایط حاضربه محورهایی اساسی نیاز دارد تا بتواند از تنگناهای پیش‌رو گذر کند. این محورها عبارتند از: اجماع و عزم ملی و پرهیز از تنش‌های سیاسی؛ تدوین استراتژی توسعه صنعتی و ایجاد نهادها و سازمان‌های توسعه‌گر؛ اعتماد به مدیران جوان و حذف مدیران ناهمسو و ناکارآمد.
توسعه تک‌ساحتی نیست؛ ساحت‌های متعددی دارد، اما مسیر توسعه با ضلع سیاسی شروع می‌شود. مشکل توسعه فقط به قوه مجریه برنمی‌گردد؛ حوزه تکنوکراسی، کار فنی خود را انجام داده است اما حوزه سیاست‌گذاری ما با تکنوکراسی هماهنگ نیست.
پازوکی، اقتصاددان می‌گوید: امتناع از اندیشه و بن‌بست در عمل، راه را بر توسعه کشور و انجـام اصـلاحات اساسـی در نظام تدبیر، بسته است. اصلاحات اقتصادی بدون اصلاح نظام تدبیر و تغییر دیدمان مسـلط نفتی، موفقیتی به بار نمی‌آورد و تنها هزینه‌های مالی، سیاسی و زمانی ادامه وضع موجود را سنگین‌تر می‌کند.
مردوخی، اقتصاددان می‌گوید: مسائل «صنعت امروز» در جهان فراوان است ولی «مسائل امروزِ» (ایـران)، فراوان‌تـر و جـدی‌تـر است. در نظام صنعتی ایران نقش ستاد ناهماهنگ، غیردقیق، غیرفنی، غیرتخصصی و کنترلی است؛ مبانی تصمیم‌گیری در مورد سرمایه‌گذاری و تولیـد صـنعتی روشـن نیسـت.