شهادت حضرت امام جعفر صادق (ع) را تسلیت می‌گوییم
مردوخی می‌گوید: الگوی سیاست صنعتی این‌گونه نیست که دولتی مقتدر از سازوکارهای مالیاتی یا یارانه‌ای اسـتفاده کند، بلکه «همکاری استراتژیک» بین بخش خصوصی و دولت باهدف جستجوی مهم‌ترین موانـع تجدیـدسـاختار و نوع مداخلات لازم برای رفع آنها است.
پازوکی، استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی می‌گوید: برنامه‌ریزی شناخت وضع موجود، ترسیم وضع مطلوب و آینده‌نگری است. تدوین و ترسیم این مراحل به آمارهای دقیق و متقن نیاز دارد ولی در ایران آمارها مشکلاتی دارند. از طرف دیگر، برنامه‌ریزی‌ها کیفی است و در آن به آمایش منطقه‌ای و آمایش سرزمین توجه نمی‌شود.
منصوری، استاد فیزیک دانشگاه صنعتی شریف، برای درک یک پدیدهٔ کندی توسعه ایران می‌نویسد: کمی‌گرایی، انتحال پایان‌نامه و مقاله، کمی بودجه پژوهشی دانشگاه، جدایی ساحت علم و تکنولوژی از همدیگر و اصرار بر تولید علم دلیلی کندی توسعه در ایران است و توضیحی بر درک آن.
شامخی، استاد دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران می‌گوید: راه رسیدن به توسعه پایدار، احترام به محیط زیست است؛ امروز اقتصاد سبز را راه‌حلی برای توسعه پایدار برمی‌شمارند؛ در ایران از زمان تدوین برنامه چهارم توسعه اهمیت محیط زیست نمایان است و باید در برنامع ششم توسعه، هم به آن توجه شود.
احرامیان، عضو هیئت نمایندگان اتاق ایران می‌گوید: توسعه اقتصادی دو بعد مادی و معنوی دارد. در بعد مادی توسعه اقتصادی، فضای سالم رقابت، نیروی انسانی کارآمد و منابع مالی اصل اساسی است.
بهتر است اعتقاد به عدالت اجتماعی و برابری، همراه با اعتقاد قوی به اصل آزادی فرآیندی باشد. نمی‌توان به بهانه توسعه اقتصادی عدالت گرایانه، از توسعه سیاسی سرباز زد. این دو، از نگاهی دیالکتیکی، دو روی سکه واحدی به نام توسعه جامع و فراگیر یا به تعبیر آمارتیا سن «توسعه به مثابه آزادی» هستند که نمی‌توان آنها را از هم تفکیک کرد.
محمدرضا زهره‌وندی، عضو هئیت نمایندگان اتاق ایران می‌گوید: «مدیریت فردمحوری ضدتوسعه است، ما باید در مدیریت توسعه، سیستم‌محور باشیم؛ اما در سیستم برنامه‌نویسی خود انقطاع تجربه داریم و تجربه دوره‌ها به همدیگر منتقل نمی‌شود.