علی شمساردکانی میگوید: «از آنجا که صد میلیارد دلار از پروژههای فراکینگ در آمریکا خارج شده، این سرمایه اکنون در دسترس است. بنابراین اگر عربستان این سرمایه را از آن خود کند، سهم ایران از این صد میلیارد دلار هیچ خواهد بود. ما دیپلماسی انرژی را نمیدانیم.»
بر اساس گزارش رویترز یک حمله در نیجریه برابر با کاهش 170هزار بشکهای تولید نفت این کشور است.
اکنون که بازبینی قیمت فراوردههای نفتی مطرح شده و قیمتهای بینالمللی نفت خام هم تا حدی اصلاح شده است، فرصت تاریخی به دست آمده تا این سامانه مالی فروش سرمایههای ملی و بیننسلی و نحوه خرجکردن آن را کلا و جزئا عوض کنیم
دولت باید صادرات غیرنفتی وابسته به نفت را از صادارت غیرنفتی تفکیک کند. نیاز کشورهای دیگر به پتروشیمی برای تولیدات صنعتی و براساس خلاقیت را نباید به حساب شیرین کاری خودمان بگذاریم چراکه آنها برای تولید خلاق نیاز به مواد اولیه دارند.
اصلیترین برنامه وزارت نفت در ماه های پس از برجام افزایش تولید و صادرات نفت بوده است اما سوآپ نیز از برنامههایی به شمار میرود که دولت یازدهم از همان روزهای نخست بر آن تاکید داشت.
قیمت نفت در بازارهای جهانی تعیین میشود و ایران و هر کشور دیگری نمیتواند به تنهایی مانع سقوط یا صعود آن شود. در حال حاضر قیمت نفت سقوط کرده و بخش اصلی درآمد ارزی ایران و دولت از دست رفته است.
قطع اتکا به نفت با تمرکز برتوسعه بخش خصوصی و اقتصاد متکی به بازار میتواند راه حلی برای بهبود شرایط و دستیابی به آرزوهای ما برای توسعه اقتصاد ایران باشد. امیدواریم خردمندانه روزی چنین اتفاقی رخ دهد.
طبق گفته معاون صندوق بینالمللی پول، ایران باید در مرحله اول نگاهی به شرایط داخلی خود داشته باشد. از نظر او رشد آینده اقتصادی ایران تنها از طریق بخشهای غیرنفتی حاصل خواهد شد.
قیمت نفت جان گرفت؛ در حالیکه طلای سیاه در هفت ماه گذشته در بازارهای جهانی زیر 50دلار در ازای هر بشکه معامله میشد، امروز دوباره به بالای 50دلار رسید و امید را در دل اهالی بازار نفت روشن کرد.
سیانبیسی تحلیل کرد: اقتصاد ایران علیرغم تحریمهای نفتی، به رشد قابل ملاحظهای دست پیدا کردهاست.