سالروز میلاد حضرت امام زین‌العابدین (ع) مبارک باد
اقتصاد ایران فرصت جدیدی برای آزمون و خطای مجدد ندارد و امکان حرکت در مسیرهای سنتی گذشته نیز وجود دارد. دولت دوازدهم باید به گونه‌ای به تدوین و پایه‌گذاری مبانی نظری مدیریت اقتصادی، شکل‌گیری دولت شایسته و ماهیت نظام اقتصاد سیاسی کشور بپردازد و کمیت و کیفیت تمام فرصت‌ها و تهدید‌های محیطی و نقاط قوت و ضعف داخلی نظام اقتصادی حاکی از لزوم تدبیری متفاوت است. امید است تیم اقتصادی دولت دوازدهم از عهده این مهم برآید.
برآیند سیاست و اقدام دولت در اقتصاد ملی باید در خدمت اولویت‌های کشور و تحقق اقتصاد مقاومتی باشد. برون‌داد اقتصاد ایران باید در بهبود معیشت و رفاه مردم به‌ویژه محرومان، گسترش فرصت‌های شغلی، تضمین امنیت ملی و اعتلای فرهنگ و اخلاق اجتماعی تجلی یابد.
رسانه‌ها و صدا و سیما نظام بانکی را ناکارآمد جلوه می‌دهند؛ آیا دولت، شرکت‌های دولتی و شهرداری‌ها در راس بزرگ‌ترین بدهکاران بانکی نیستند؟ مگر نه این است که حتی بدهکاران بخش خصوصی نیز با حمایت دولت و تحت لوای توسعه صنعت و اشتغال موفق به اخذ تسهیلات و سپس نکول آن شده‌اند؟ چرا آدرس اشتباه می‌دهید؟!
نبود اطلاع‌رسانی منسجم در مورد کیفیت و کمیت ضمانت سپرده‌ها، در کنار ضمانت تلویحی سپرده‌های بزرگ، موجب سپرده‌گذاری‌های پرخطری در نظام مالی کشور شده است.
مهمترین مشکل امروز اقتصاد ایران نه مسئله آب، بانک یا محیط زیست است؛ مهمترین مشکل اقتصاد قوانین صدساله‌ای است که می‌خواهد مشکل امروز را حل کند.
دولت نیازمند تیمی است که بر پدیده‌های اثرگذار در حوزه‌های مختلف اقتصاد آشنایی داشته باشد و برای حل آنها برنامه‌هایی را آماده کرده باشد.
بودجه دولت، نظام بانکی و بازار سرمایه باید باهمدیگر هماهنگ باشند. دولت می‌داند و باید بداند که وضع موجود، نه در حوزه سیاست‌های مالی و بودجه‌ای و نه در حوزه نظام بانکی و نه حتی در بازار سرمایه قابل تداوم نیست و هر یک از این حوزه‌ها و در مجموع، اقتصاد کشور نیازمند تصمیمات سختی است که موجب اصلاح امور اقتصادی کشور شود.
متاسفانه تاکنون هماهنگی لازم بین تیم اقتصادی شکل نگرفته و از این بابت بسیار متاسفم که با دارا بودن اقتصاددانان خبره شرایط به این گونه است. امیدوارم به دکتر روحانی فرصت داده شود تا آزادانه تیم اقتصادی مورد نظر خودش را انتخاب کرده و تیم اقتصادی سیاست‌های درستی را برای رونق اقتصادی کشور اتخاذ کند.
اقتصاد ایران در مرحله گذار است. گذار از اقتصاد دولتی و متکی به منابع طبیعی به اقتصاد بر پایه کارآیی و بهره‌وری برای رشد بیشتر و ثروت‌افزایی. طبیعی است که گذارها دردآور هستند چون وضعیت موجود را تخریب می‌کنند و ما را به سمتی فراتر از منطقه راحتی و فارغ‌البال بودن هدایت می‌کنند و هل می‌دهند. با کابینه اقتصادی دولت این گذارها را بشاسد و برنامه‌ای برای حرکت در پیش دارد.
دولتروحانی در محاصره تصمیمات غیر‌قابل‌پیش‌بینی سیاسی قرار گرفته است که عموما از کنترل دولت خارج است. البته تصمیم‌گیرندگان، عموما، اینگونه تصمیمات را با هدف کنترل خطرات احتمالی برای کشور اتخاذ می‌کنند ولی ابهام ایجاد شده در فضای اقتصادی برنامه‌های دولت را پرهزینه یا غیر‌قابل‌اجرا می‌کنند، همانگونه که روسای جمهور قبلی نیز عموما دچار آن شدند.