فریال مستوفی، فعال اقتصادی معتقد است: توافق برجام، ابزاری برای بازگشت اطمینان به آینده اقتصاد کشور است و در نتیجه میتواند باعث انگیزه برای افرادی شود که بخشی از سرمایه‌‌‌های بیرون رفته را به کشور بازگردانند.
چشماندازی برای احیای امیدهای سال ۹۴ و بازسازی روابط قدرتمند و بالنده‌‌‌ای که در فاصله سال‌‌‌های ۷۵ تا ۸۵ میان اکوسیستم تولید و تجارت ایران و اقتصاد جهانی در حال شکل‌‌‌گیری بود، در آینده قابل پیش‌‌‌بینی وجود ندارد.
اگر دید کلانی به پدیده رشد اقتصادی داشته باشیم، درمی‌یابیم سیاست انقباضی که کنترل تورم را در اولویت قرار دهد، میتواند مفیدتر باشد.
به‌گفته دادپی، اقتصاددان باید دهه گمشده را جدی گرفت و از آثار پایدار و ماندگار آن در اقتصاد کشور نگران شد. حتی رها شدن از حصار تحریم به این دهه محدود نخواهد ماند. مگر اینکه شاهد تغییر ریل کامل در سیاستگذاری اقتصادی باشیم
عبده‌تبریزی معتقد است: مدیریت وجوه بازنشستگان همواره باید با سیاستی محافظه‌‌کارانه همراه باشد و با این منابع، سرمایهگذاری در حوزه‌های پرریسک صورت نگیرد.
چه کسی اجازه دارد با طراحی هوشمند روی تصمیمات افراد تاثیر بگذارد یا چه کسی نظارت خواهد کرد که سازمان‌ها از این روش‌ها در جهت سودآوری خود اقدام نمی‌‌‌‌‌‌‌‌کنند؟
فعال شدن سیاست پولی نیازمند اعلام یک سیاست مشخص، متعهد شدن به آن، ایجاد سیستم نظارت و تعادل برای سیاست و نشان دادن چشماندازی از آینده است.
زمانی‌که اختلاف‌های سیاسی کشور حل شوند، سیل علاقه‌مندان به تاریخ و جغرافیای ایران به همراه سرمایه‌گذاران سرازیر خواهد شد و پنهان نیست که چه کسب‌و‌کار پررونقی فراهم خواهد شد.
گروه بانکی صنعتی است که وابستگی زیاد آن به توافق برجام و رفع تحریم‌های بین‌المللی، قابل چشم پوشی نیست. پس به دنبال احیای برجام، باید راه افزایش مبادلات بین‌المللی را هموار کنیم.
مشکل اقتصاد ایران در بازاری که با دخالت‌های دولت کارکردهای واقعی خود را از دست داده و فعالان اقتصادی «سودجو» نیست، مشکل در طرز تفکر سیاستگذاران به اقتصاد است.