مساله اصلی ایران با خروج آمریکا از برجام مساله رژیم تنبیه و مجازات و تحریم‌ها است و رفع چنین مساله‌ای نیاز به راهکار فوری و کوتاه‌مدت دارد. حال چگونه می‌توان از نهاد برجام به‌رغم تمایل اروپا به حفظ آن این دغدغه ملی را برای جمهوری اسلامی ایرانتامین کرد. به نظر می‌رسد نهادگرایی و چندجانبه‌گرایی برآمده از برجام شاید در میان‌مدت و بلندمدت قادر به هم‌افزایی منافع ایران در سطح نظام بین‌الملل باشد؛ اما دغدغه در این میان فوری و کوتاه‌مدت است. چگونه می‌توان به چنین تعارضی پاسخ داد؟