سال 1400 سال خوبی برای صنعت خودرو نبود. زیان انباشته دو خودروساز با وجود به‌‌کارگیری انواع تکنیک‌های حسابداری و بورس‌‌بازی و فروش اموال مازاد و...، به بالای ۱۰۰ تریلیارد تومان بالغ شد.
در حال حاضر در فولاد سرمایه‌گذاری خوبی صورت گرفته است و قطعا باید در صنایع پایین‌دستی فولاد هم سرمایه‌گذاری شود. در صنایع غیرآهنی نیز حتما باید به آلیاژهای خاص توجه ویژه شود.
به‌رغم پتانسیل‌ها و ظرفیت‌هایی که ایران در حوزه معدن دارد، سرمایه‌گذاری در این حوزه با موانع جدی روبروست؛ در نتیجه این شرایط بخش معدن سهم کمی در تولید ناخالص داخلی دارد.
فعالان بخش‌خصوصی انتظار دارند دولت سیزدهم در حوزه صنعت و معدن در سه سطح وزارتی (کلان)، سطح کسب‌وکار (سطح میانی)، سطح وظیفه‌ای (عملیاتی/ اجرا)، سه نوع استراتژی دقیق و مجزا را پیاده‌سازی کند.
نگاهی به سال ۱۴۰۰ نشان می‌دهد که متاسفانه شرایط برزخی اقتصاد کشور، کماکان در سالی که گذشت، هم ادامه یافت، به همین دلیل، همچنان به‌طور مستمر با افت سرمایه‌گذاری در صنایع و بخش‌‌‌های مولد اقتصادی مواجه بودیم.
آنچه سبب موفقیت کم در روند توسعهای کشور مشابه سایر کشورهای پیشرفته شده، فقدان الگوهای مناسب، عدم‌انباشت تجربه و دانش و نهادینه نشدن امر توسعه است.
طی سالهای اخیر، سرمایه‌گذاری لازم در صنعت نفت و گاز کشور انجام نشده است و کشورمان به سرمایه‌گذاری ۱۶۰میلیارد دلاری در این حوزه نیاز دارد.
ایران از محل ذخایر نفتی خود استفاده کرده و عمدتا در بازارهای اصلی آسیا آنها را به‌فروش خواهد رساند که حجمی نزدیک به ۹۰میلیون بشکه را در بر می‌گیرد. این اقدام مهم سبب افزایش تولید در میدان‌های نفتی نیز می‌شود.
فریال مستوفی، فعال اقتصادی معتقد است: توافق برجام، ابزاری برای بازگشت اطمینان به آینده اقتصاد کشور است و در نتیجه می‌‌‌تواند باعث انگیزه برای افرادی شود که بخشی از سرمایه‌‌‌های بیرون رفته را به کشور بازگردانند.
چشم‌‌‌اندازی برای احیای امیدهای سال ۹۴ و بازسازی روابط قدرتمند و بالنده‌‌‌ای که در فاصله سالهای ۷۵ تا ۸۵ میان اکوسیستم تولید و تجارت ایران و اقتصاد جهانی در حال شکل‌‌‌گیری بود، در آینده قابل پیش‌‌‌بینی وجود ندارد.